Koffie

Natuurlijk beginnen we de dag met onze gebruikelijke kop koffie, maar het is druk en Kathy vraagt of ze ons nescafe mag geven in plaats van Griekse koffie. Ze heeft namelijk maar één gasbrandertje en ieder kopje koffie moet dus apart gezet worden. Griekse koffie moet dan ook nog drie opkoken voordat ze klaar is, dus ‘ja’ doe maar nescafe. Kort daarna komt Poppie aanlopen, ik krijg een arm om mijn schouder en een kus, want ze vond het erg gezellig gisteren en nu zijn we vrienden 😊.

Andreas en Takis
Dinos krijgt telefoon en roept naar ons: ‘Takis, Takis!’ Wij moeten ook even gedag zeggen, dus roepen we in koor: ‘Kalimera Takis!’ Takis in voor controle van zijn ogen in Rhodos, maar maandag komt hij weer koffie drinken.
Als ik naar binnen loop, zie ik Andreas op zijn vaste plek zitten. Andreas is de oudere broer van Dinos en hij heeft dit jaar een open hart operatie ondergaan. Hij is inderdaad veel afgevallen. Ik steek mijn hand uit en zeg ‘Kalimera Andreas’. Hij pakt met twee handen mijn hand vast en lacht breed. Als ik vraag hoe het gaat, antwoordt hij ‘matig’, maar zijn jongere broer Xaris zegt daarna dat het goed gaat met hem. Gelukkig maar.

De rest
Om even te schetsen in wat voor gezelschap we verder verkeren, zal ik proberen in detail te treden. Het gros van de mannen zou zo maar mee kunnen spelen in The Gothfather. Het zijn mannen met markante koppen, gebruind door de zon en ze lijken ver boven de pensioenleeftijd te zijn. Waarschijnlijk zijn ze jonger of niet veel ouder dan wij, maar roken en veel zon maken je huid ouder.
Takis spant de kroon. Hij lijkt zo’n beetje de maffia leider van de groep. Een leuke man, maar je wilt er geen ruzie mee krijgen. Dan heb je Pavlakos en Minas, die allebei een guitig hoofd hebben en veel lachen. Minas lijkt een man waar je op kunt bouwen, terwijl Pavlakos meer een flierefluiter lijkt. Dinos is de visser, hij is volgens mij een stukje jonger an wij. Hij is een charmeur tegenover Kathy en roept vaak ‘I love you’. Eén meneer hoef ik niet te omschrijven, daar kun je een plaatje van vinden op internet of in je geheugen graven. Keek je vroeger naar ‘Dad’s army’? Hij lijkt precies op Frazer 😊. Dan is er nog zo’n maffia kopstuk die nooit lacht en overal een mening over heeft, Yorgos. Hij gooit zijn koekjes in zijn koffie en vist ze dan een tijd weer eruit, zodat hij niet hoeft te kauwen. Hij heeft een grote bril op en hij zit (bijna) altijd alleen aan een tafeltje. En Kathy? Die lijkt wel een beetje op Sofia Loren.
 

Ontbijt

We krijgen van Kathy nog meer heilig brood en daarom besluiten we eerst maar te gaan ontbijten.

We snijden de hompen brood wat kleiner en met genoeg boter en honing smaakt het heel lekker. ‘Zo krijg je kiezelstenen zelfs lekker’, zou mijn opa zeggen. In het brood zitten verschillende specerijen verwerkt, waaronder hele kruidnagels.

Na het ontbijt schrijf ik eerst aan mijn blog en daarna wandelen we een rondje door het dorp. Als we langs Kathy komen, roept ze ons naar binnen. Haar dochter heeft wat testers van parfum, die verkleurd zijn door de zon. Ik mag er een uitkiezen en mijn keuze valt op Wish van Chopard. We brengen het flesje even thuis en nemen een kop koffie met het lekkers dat we gisteren hebben meegekregen; pindarotsjes en een soort lolly’s van chocoladedeeg of zoiets.
In het dorp komen we langs een winkeltje waar ik een paar meter kant koop, die als kastrandje kan dienen bij de kastjes onder de veranda. Dat maakt het nog Griekser. Ook nemen we nog een ansichtkaart mee voor Wessel en Kim, met een scheepswrak er op, dat vinden ze vast heel interessant.
 

Lunch

Voor de lunch eten we de spetsofai, die ik zelf gemaakt heb naar Grieks recept van de slager. Het is heerlijk en het is maar goed dat ik de andere helft heb ingevroren. Nog een glaasje raki en een stuk brood ‘on the side’ en het is helemaal af.
In de namiddag lopen we nog een keer naar het kerkje, waar gisteren de dienst was. Nu kunnen we rustig foto’s maken, zonder dat er vreemde mensen op staan. Daarna lopen we langs de andere weg weer terug naar het appartement. Geen spectaculaire records dus vandaag, maar gisteren hebben we 30 verdiepingen gelopen en maandag zelfs 35!
’s Avonds eten we alleen we alleen nog wat hapjes, want straks gaan we naar Asteri en daar krijgen we ook weer van alles.
 

Asteri

Het leuke bij Asteri is dat Temis, de eigenaar, bij iedereen even aan tafel komt om gedag te zeggen. Zo voel je je extra welkom. Vanavond is er een nieuwe serveerster, uit Indonesië, ze spreekt alleen Engels maar ze is erg vriendelijk.
Ik dans een keer met Henk en Riet een rijdans en later dans ik met Kyriaky, de kersverse echtgenoot van de eigenaar, nog eens. Minas, de schoenmaker, geeft ook weer een show weg en ik vind het jammer dat ik de tekst van het lied niet kan verstaan, want dat maakt het vast nog leuker. Ze zingen wel iets van : …in mijn Athene. Weet je wat, ik zoek het even voor jullie op.
Ergens verdwaald in de steegjes richting Filopappou
hier waar de stad erin slaagt zich niet te haasten
In het centrum begon de ronde van de dood, zaterdagavond
Een wind doorboort mijn lichaam,
Ik ben natter dan mijn trenchcoat,
maar ik ben wanhopig op zoek naar jou in mijn Athene.

Uit het park ben ik meegenomen door de wind
Van de balkons vol jasmijn en nachtbloemen
een rusteloze laterna vangt Tsitsanis nauwelijks.
Al zoveel jaren elke nacht en het is niet genoeg
Sommigen zouden zeggen dat het mijn routine is geworden
maar ik ben wanhopig op zoek naar jou in mijn Athene.

Een wolf in de nacht, de eenzaamheid die huilt
Vannacht heeft zelfs het weer mij verdragen
En sinds de regen die nooit in hagel veranderde, schijnt het zoet.
Het is maanden geleden dat je van me weg was
En vervaagde de pop die ik voor mijn raam had
maar ik ben wanhopig op zoek naar jou in mijn Athene.

De treurige klok van de Loubardier luidt
Alsof hij me wil zeggen dat we hem vandaag ook zijn kwijtgeraakt
De maan is teruggekeerd naar haar nest en ik ben me ervan bewust.
Op een bank met gedempte handen
Mijn geest is gebonden aan mijn guillotine
maar ik ben wanhopig op zoek naar jou in mijn Athene.

Misschien niet helemaal netjes vertaald, maar je begrijpt nu de strekking van het verhaal, en ik ook 😊.

Zembetiko
Het is heel gezellig en er komen steeds meer Grieken bij naarmate de avond vordert. Ineens hoor ik de eerste klanken van de Zembetiko en een meneer, die wat weg heeft van Robert de Niro, staat op en trekt zijn jasje uit. Hij begint te dansen en zijn trui gaat nu ook uit, krijgen we soms een strip act? Nee, nu wordt er glas drank op de grond gezet en hij danst er omheen en overheen. Hij legt een servet op zijn hoofd, buigt voorover en zet het glas ondersteboven op zijn hoofd. Nu danst hij gewoon verder alsof er niets aan de hand is. De drank wordt niet opgenomen door de servet, het loopt niet langs zijn hoofd én het glas valt niet. Wat een fantastische show!

Na een aantal hapjes en vooral drankjes, is Jan er klaar mee en gaan we naar huis. Als we de hoek omgaan, langs de zijkant van het cafe, komt Temis snel naar buiten. Hij bedankt ons voor ons bezoek en we krijgen een hand. Kijk dat is nog eens klantenbinding 😊.

Geschreven door Hazenreizen