Integreren

Vorige week woensdag was ik nog met mijn kleinzoon Wessel aan het speuren naar verlaten huizen, struinend door het hoge, natte gras. Vandaag schijnt de zon om half acht op ons balkon en hebben we de deuren open. Hier heeft het al zeven maanden niet geregend en iedereen vraagt waarom we niet wat regen hebben meegenomen uit Nederland. Kon dat maar…

Kerk
Ik heb al verteld dat we door Kathy zijn uitgenodigd om morgen mee te gaan naar de kerk, om half vijf moeten we verzamelen bij haar voor de deur en dan gaan we samen naar de kerk. Ik weet nog steeds niet precies waarom, maar dat zien we morgen wel. Ze helpt ons iedere dag herinneren en iedere dag krijg ik de volgende adviezen.

Nee, ik heb zelf wel een sjaal en ja, ik zal me warm aankleden.

Wenkbrauwen
Ik vraag of haar dochter mijn wenkbrauwen een keer kan bijwerken en in eerste instantie zegt ze ja. Haar dochter heeft een winkel met schoonheidsproducten en make up, hier in de winkelstraat. Daarna zegt ze dat zij het wel even doet, ze had tenslotte een schoonheidssalon met haar zus in Amerika. Ze vraagt of ik zelf een wenkbrauwpotlood heb en dat beaam ik. Als ik het ophaal vraagt Jan zich af wat er aan zal mankeren, want dat het niet goed is, weet hij bijna zeker. 😊
We gaan eerst wat boodschappen doen; groente voor de spetsofai en brood. Daarna keren we terug naar Kathy voor het betere schilderwerk. Ze zet een mooie rode leesbril op kijkt sceptisch naar mijn potloden.
Geconcentreerd gaat ze aan de slag.
Weer die sceptische blik. Nee, dat is geen goed borsteltje, ze bedoelt een ander borsteltje. Ze rommelt wat in haar tas en daar komt hij tevoorschijn: een klein wenkbrauwpotlood met een keurig borsteltje aan het eind. Net zo’n borsteltje als ik thuis heb, in Nederland.
Ik krijg het wel een beetje warm van zulke vragen, want het antwoord is toch niet goed. Ik zeg dat iets is op natuurlijke basis, zonder parfum. ‘I don’t like that’, zegt ze, maar dat had ik al verwacht. Ze raadt me aan om kokosolie te gebruiken: goedkoop en doeltreffend voor een droge huid. Ik laat het allemaal lekker over me heen komen en zeg regelmatig ‘ja’. Het komt misschien niet zo over, maar eigenlijk vind ik het heel leuk, dit gepruts van een Griekse vrouw die mijn wenkbrauwen probeert te fatsoeneren.
 

Koken

Thuis eten we een paar sneetjes van het verse brood en wat van de yoghurt met de echte Karpatische honing. Ik maak de giouvetsi af met de orzo en peterselie en verdeel het in bakjes. Eén voor vanavond en één voor in de vriezer. Daarna lees ik mijn boek uit, dat een triest maar niet onverwacht einde heeft.
Om mezelf weer op te vrolijken, begin ik vol enthousiasme aan de voorbereidingen voor de spetsofai. Het recept vond ik op de verpakking van de plakjes kaas uit onze supermarkt. Eerst heb ik het zelf vertaald en daarna heb ik de woorden die ik niet zeker wist opgezocht. Toen nog eens door een vertaal app gehaald om te kijken of het klopt. Zo leer je het best een andere taal volgens mij.
In het recept staat: snij zes worsten in grove stukken. Letterlijk vertaald staat er ‘in landelijke stukken’ maar ik vat het op als ‘grof’. Hoeveel zou zes worsten zijn? Bedoelen ze zes merquez , van die kleine, dunne worstjes? Of bedoelen ze zes van die worsten, waarvan ik er één heb gekocht, zo’n worst van een meter lang? Zes meter worst lijkt me wat overdreven, dus ik hou het bij deze ene.
Daarna snipper ik de ui en de knoflook en dan valt het licht uit. Niet alleen het licht, maar ook de kookplaat en het internet waar de vertaling van mijn recept op staat. Tijd dus voor een pauze.
 

Pauze

We zien hoe Χαρης, het broertje van Dino, een octopus vangt. Hier in de haven, vlak voor voor onze neus. Even later zien we Henk en Riet langs komen op de fiets. Binnen enkele seconden is hij al om de bocht verdwenen met haar achterop, en dat zonder trapondersteuning!

Toiletverhaal
Na een minuut of tien moet ik nar het toilet, maar ons toilet heeft geen raam en op dit moment óók geen licht. Ik neem het kleine snoertje kerstverlichting op batterijen mee, dat we in een glas hebben gedaan als sfeerverlichting op het balkon. Ik zet het in de het wasbakje van het toilet en nu heb ik een heerlijk romantisch toilet met nog steeds erg weinig licht. Op de tast vind ik de pot en ik ga zitten.. Na afloop veeg ik op goed geluk wat heen en weer met mijn granny smith doekje en ik hoop dat alles weer helemaal fris is daar beneden. Mijn handen was ik net iets beter dan gewoonlijk, voor het geval dat…
Als ik het toilet uitloop, probeer ik uit automatisme de lichtknop nog eens. Het licht gaat gewoon aan, ik had dus beter twee minuten kunnen wachten, maar ja, dan hadden we niet zo smeuïg verhaal gehad, dus het zal wel voorbestemd zijn 😊.
 

Koken deel 2

Nu het licht weer aan kan, kan ik ook weer verder gaan met koken. Ik moet de worst dus landelijk snijden en dan aanbraden en daarna de ui en knoflook toevoegen. Dan de andere groente erbij en die laten ‘verwelken’. Ik vertaal dat naar ‘slinken’, want dat klinkt een stuk logischer. In de spetsofai gaan geen kruiden en ik kijk nog eens heel goed of ik niets over het hoofd heb gezien. Nee, alles zit erin, dus nu nog laten sudderen tot het vocht verdampt is.
Ik proef het voorzichtig en merk dat de saus heel anders smaakt dan gisteren. Gelukkig maar, want door al die gerechten met tomatensaus heb ik anders het idee dat ik steeds hetzelfde gerecht maak.

Ik moet nu nog de orzo met chorta maken, maar de panen zijn bezet en de bakjes inmiddels ook. Die zal ik eerst bij moeten kopen. Op naar de supermarkt dus.

Op de terugweg zien we de malamoet met zijn baas. Hij blijkt Rain te heten, de hond dan … niet de baas. Jan wil hem even op de foto zetten (dit gaat weer over de hond), maar Rain is net zo eigenwijs als Luna en Binky en draait telkens zijn kop weg. De baas probeert van alles; Rain zit, Rain kijk naar de foto, Rain werk een mee, maar niets helpt. En dan gebruikt hij het toverwoord: alsjeblieft.
Het is niet te geloven, maar dit werkt. Rain kijkt wel heel erg zielig, dus ik bedank hem uitbundig als we de foto gemaakt hebben, door een flinke knuffel met de grote hondenkop.
 

Koffietijd

’s Middag drinken we koffie op het balkon met een stukje Xalva, chalva of halva of zoiets. Het koffiezetten hier gaat niet zonder hindernissen. Het is een filterapparaat met een synthetisch filter. Gewoonlijk hoef je dan geen papieren filter meer te gebruiken. Dat deden we dus ook niet de eerst keer. Toen ik het filter leeg gooide leek het alsof de koffie voor een groot deel nog droog was. Ik moet zeggen dat het ook wel wat slap smaakte.
De tweede keer deed ik er weer geen papieren filter in en nu lette ik goed op dat de koffie netjes verdeeld was en dat het filter goed onder de doorloop stond. Eindresultaat: een slap bakkie met nog wel wat droge koffie in het filter. Het water loopt dus door het filter zonder eerst door de koffie te gaan. Dan maar wel een papieren filter erin. Vandaag is het filter dubbelgeklapt en ziet het er weer niet best uit. Jan klapt het filter terug en we schenken de slappe koffie nog maar eens in het filter. Gelukkig smaakt het nu wel goed.
P.S. Is het nu het filter of de filter? De eerste keer klinkt het filter nog prima, maar na een keer of drie begin ik me toch af te vragen of het niet de filter is…
 

Avond

Nadat de zon onder is gegaan, nemen we een alcoholvrij biertje met wat hapjes. Ze hebben hier heerlijke, kleine kalamon olijven. (Als ik er aan denk neem ik een bakje mee voor je, Jantien.) De feta van onze slager is lekker als borrelhapje en we hebben nog wat pinda’s met oregano. Zo kunnen we het avondeten nog even uitstellen.

Giouvetsi
Vanavond eten we de giouvetsi en het smaakt heerlijk. We combineren het met gemengde sla, wat net even voor die frisse tegenhanger zorgt van de rijke tomatensaus. We zijn helaas wel de kaas vergeten die er op hoort, maar gelukkig hebben we nog een portie 😊.

Raki
We hebben pas bij de groenteboer een fles raki gekocht. Ja, inderdaad bij de groenteboer! Op een schap vlak boven de grond stonden flessen zonder etiket met een doorzichtige vloeistof. Op een kaartje stond ‘raki €5 per liter’. Nu smaakt raki ongeveer hetzelfde als Tsipouro, alleen is dat veel duurder. We hebben dus een fles meegenomen en die gaan we nu proberen.
Hij smaakt heel goed en zacht, dus weer iets om mee te nemen in de koffer als we weer naar huis gaan.

Geschreven door Hazenreizen