Dinsdagochtend

De lucht is prachtig vanmorgen! De wolken hebben de vorm van vlammen en het ziet er zo prachtig uit tegen die blauwe hemel.

Koffie
Tijdens het koffie drinken vertel ik aan Kathy dat ik vandaag kokoretsi ga proberen te maken. Ik hoop dat ik het goed onthouden heb, maar ik denk het wel. Haar gezicht klaart op en ze vraagt of ik daar wel een recept van heb. Ja, dat heb ik. Nu vertelt ze aan Manolis, die altijd aan de bar zit, dat ik kokoretsi ga maken. Het is zijn lievelingsgerecht.
Hij zegt dat ik maar een seintje moet geven als het klaar is, dan komt hij wel even proeven.
Kathy vraagt bij welke slager we ons vlees gaan kopen.
Ze geeft een hele beschrijving van een slager die in de buurt van het postkantoor moet zitten.
Ik vind dat ze zich wel heel druk maken voor een simpel stoofvleesgerecht, maar we beloven dat we langs komen.

Iets met …etsi
Thuis vertrouw ik het niet helemaal en ik zoek snel op of het inderdaad kokoretsi is. Internet zegt er het volgende over:

Oeps, foutje! Dit ga ik echt niet maken! Ik kijk nog eens naar mijn recept: Giouvetsi, staat erboven. Die woorden lijken ook allemaal zo op elkaar. De omschrijving van dit gerecht is ook heel anders:

Kijk, dat klinkt als een gerecht dat ik zou willen maken! Nu naar de slager voor het vlees en dan opbiechten bij Kathy dat ik me vergist heb.

Boodschappen
We zoeken de slager in de buurt van het postkantoor, maar we kunnen hem niet vinden. Een stukje terug was wel een slager, dus nemen we die maar. Hij heeft prachtig vlees en ook veel andere producten zoals bevroren vis en groente. Hij snijdt het rundvlees in grote blokken wanneer ik vertel dat het voor de giouvetsi is. We nemen ook gelijk een worst mee voor ik de spetsofai. Dat is het recept dat op de verpakking van de kaas staat. Ik heb het vertaald in het Nederlands en wil het deze week gaan proberen.
Bij de groenteboer kopen we nog tomaten, uien en chorta. Chorta is een soort verzamelnaam voor onkruid dat je kunt eten heb ik wel eens begrepen. Je kookt het als spinazie en eet het met wat zout en citroensap.

Terug bij Kathy zijn alle klanten weg, alleen Kathy en haar zoon zijn er nog. Ze haalt ons enthousiast naar binnen en ik biecht gelijk op dat ik me vergist heb. Ze lijken allebei opgelucht 😊.

Kathy trakteert ons op een glaasje amaretto ‘om warm te worden’ en we laten het ons goed smaken.
 

Giouvetsi

Voor de giouvetsi bak ik de grote stukken rundvlees aan in roomboter met olijfolie en daarna smoor ik de ui en knoflook mee. Het begint al heerlijk te ruiken hier. In plaats van een blik tomatenblokjes, meng ik een half pakje tomatenblokjes met mijn eigengemaakte tomatensaus. Nu nog een flinke schep kaneel, oregano en thijm. ‘Niet van die Nederlandse schepjes’, stond er nog in het recept, dus ik schep lekker door. Even wat rode wijn erbij en nu maar lekker laten sudderen. Over een uur of drie zal ik er nog eens naar kijken. De wijn gaat trouwens niet alleen in het eten, want Jan vindt dat we wel even moeten proeven wát we in het eten gooien.
 

Middag

Als lunch maak ik een fruitsalade van appel, peer, grapefruit en kaki fruit. Het zet niet zo aan, maar dan hebben we in ieder geval iets gegeten voordat we gaan wandelen.
We lopen linksom langs de boulevard en komen langs een gebouw waar allerlei informatieborden staan. Er staan van alles op over de natuur op Karpathos. Binnen is nog meer informatie én een meneer die in het Engels uitlegt wat ze allemaal doen. Ik begrijp lang niet alles, maar hij geeft ons een folder met bloemen en dieren op Karpathos en een kaart van Karpathos met vogelspot-routes en de foto’s en namen van die vogels. Altijd leuk, dus die nemen we mee.
Het laatste stukje lopen we over het strand, langs Sea Side. Daarna slaan we linksaf het achterland in en zo lopen we door de buitenste rand van Pigadia. We komen langs een container waar katten op zitten. Ik tel we wel tien, of nee … twaalf, dertien, veertien, vijftien … Er komen steeds meer katten uit de container en ze gaan in een soort halve cirkel om ons heen zitten en miauwen. Helaas kan ik ze niet verstaan, want ze miauwen in het Grieks.

Op een kruising pakt Jan Google maps erbij.

De geit
Aan het eind van het pad slaan we linksaf, een smal voetpad op dat door een boomgaard leidt. Het pad loopt langs een heuse Kalderimi – een geplaveid pad tussen twee stenen muurtjes in. Het is wel een kalderimi met hindernissen, want de struiken groeien over het pad en soms missen er wat stenen. Zodra het kan, verkiezen we de kalderimi boven het voetpad. De kalderimi maakt een scherpe bocht en ik zeg:
Het is een redelijk compleet restant van een geit, maar het ligt wel verspreid over een aantal meters. Het stinkt niet meer, en dat is maar goed ook, een dode geiten lucht is verschrikkelijk.
We lopen langs een ruïne waarvan Jan denkt dat het best een aardige plek is voor een huis. Eén ding scheelt, voorlopig hoef je dan geen ramen te lappen.
Het pad klimt aardig en uiteindelijk komen we uit in de achtertuin van een huis. Het is op dit moment niet bewoond en we lopen over een trappetje verder naar boven. Daarna slaan we weer ergens af en via allerlei paden en weggetjes komen we weer in de bewoonde wereld.
We lopen nu langs een omheind stukje grond met een schaap.

Er komt gelijk nog een schaap aanrennen en samen staan ze op veilige afstand naar me te kijken. Ik probeer zo goed mogelijk te gooien, maar mijn werp-skills zijn niet geweldig. Eén van de stukken brood beland in de vacht van het angora schaap en blijft daar hangen alsof ik hem vastgelijmd heb. De schapen kijken wat onnozel en ruiken niet dat er ook brood voor hun neus ligt. Het zijn echt de duiven onder de boerderijdieren. We geven het op en laten ze achter met de twee sneetjes brood. De vogels zullen het wel vinden.
Daarna komen we nog langs een kerkje dat open is. Het ruikt er heerlijk, zo’n echte kapelletjes lucht.

Poepen
We moeten nog even de slager van Katharina zoeken en yoghurt kopen, maar ik moet echt eerst naar het toilet. Ze zeggen wel eens ‘het komt op als poepen’, nou ik weet wat ze daarmee bedoelen. Gelukkig komen we langs het lege terras van Asteri en Jan stelt voor om hier het toilet te bezoeken.
We overwegen de opties: Griekse koffie, koude koffie … daar hebben we niet zo’n zin in. We besluiten gewoon een wijntje te bestellen met mezze, het is tenslotte al bijna vier uur.
Na Asteri zoeken we de slager van Katharina en die blijkt een straat eerder naar links te zitten dan we dachten. Hij is nu gesloten, maar we weten in ieder geval wie ze bedoelt. Daarna lopen we door naar de slager van vanmorgen en daar laat ik mijn lege yoghurtbeker zien.
Het kan, en even later gaan we met een volle beker Griekse yoghurt weer naar huis.
 

Avond

Het boek waar ik vandaag in begonnen ben, heb ik bijna uit. Het is Goede Dagen van Helga Warmels, ook een Nederlandse schrijfster (net als het boek van gisteren). Op de achterflap staat dat het boek je in verwarring achterlaat en dat geloof ik direct. Het gaat over een man die met zijn dementerende vrouw nog één keer op vakantie gaat. Met nog twee hoofdstukken te gaan, hoor ik de scheepshoorn van de naderende veerboot.
Jan was toch al van plan om te gaan, maar nu gaan we samen. Ik moet echt even mijn gedachten verzetten, anders weet ik niet of ik lekker kan slapen vannacht.
De boot komt met een enorme vaart richting de kade en ik verbaas me er iedere keer weer over dat het allemaal goed gaat. Er staan veel auto’s te wachten, maar eerst moet iedereen er af. Deze ferry heeft twee parkeerdeks en behalve veel personenauto’s en vrachtauto’s zien we ook een ambulance en een lijkwagen van boord komen. Gisteren zagen we, tijdens onze wandeling, al een open graf. Waarschijnlijk is het dus iemand die elders overleden is, maar op Karpathos begraven wil worden.
Er liggen ook Nederlanders begraven hier en als je hier woont is dat natuurlijk ook de beste keus.

Eten
Nadat de veerboot weer is vertrokken is het tijd om te gaan eten.
Bij El Ellinikon bestellen we papoutsia, de specialiteit van vandaag. Papoutsia is aubergine, gevuld met gehakt en overbakken met bechamelsaus en kaas. Daarbij nemen we van de kaart de kipschnitzel met spaghetti. Toen we laatst hier zaten te eten, zag ik dat de man -aan het tafeltje achter Jan- iets geserveerd kreeg dat er lekker uitzag. Ik ben toen gaan vragen wat het was en dat was de kipschnitzel met spaghetti die we nu bestellen.
Eerst krijgen we een grote Griekse salade, die niet voor ons is, maar daarna komt het toch nog goed. Alles smaakt weer goed en voldaan gaan we terug naar huis. Ik duik gelijk mijn bed in, want ik val om van de slaap. Welterusten allemaal!

Geschreven door Hazenreizen