Grieks voor beginners

Vanmorgen bij de koffie (die Takis voor ons betaald heeft) trakteren we op chocolade pepernoten. De heren zijn wat sceptisch, maar Katharina zie ik regelmatig een pepernoot eten. We zitten eerst nog buiten met Takis en een andere meneer, die vinden dat het koud is. Wij vinden het niet echt koud, maar het waait nog steeds flink.
Ze lachen erom, ‘lekker weer’. Je ziet ze denken: domme Hollanders. Logisch want hier is het overdag 20 graden en ’s nachts 18.
Als Kathy de koffie komt brengen, vindt ze toch dat we binnen moeten komen en dat doen we braaf.
Binnen zit ook Minas, de meneer met het vrolijke gezicht.
Hij heeft nu geen tijd maar morgenochtend wel.
Boulevard met of zonder Broken Dreams
Onze koffietent heette altijd Boulevard of Broken Dreams. Nu zien we ineens dat het alleen nog Boulevard heet. Op het originele schilderij stonden Humphrey Bogart, James Dean, Marilyn Monroe en Elvis Presley afgebeeld aan de bar. Alleen Elvis Presley is nog bewaard gebleven in de vernieuwde versie. Aan de bar hangen nu David Bowie, Amy Winehouse, Jim Morrisson en nog iemand die sprekend op Mick Jagger lijkt. In een bovenraam zie je nog net Bob Marley. Mick Jagger zou een vreemde keuze zijn, omdat hij nog niet overleden is. Ik ga dat nog eens navragen.

Boodschappen
Na de koffie doen we wat boodschappen, halen we groente bij de groenteboer en kaas bij onze slager. Hij laat ons van alles proeven en we gaan naar huis met feta, gouda, nog een andere kaas en plakjes salami.
We gaan ook nog langs de winkel waar ze ansichtkaarten verkopen. De oma’s vinden het vast leuk als we een kaartje sturen. Voor oma Haasjes kiezen we een kaart met een overzicht van de haven bij nacht. Voor oma Grolleman zoek ik een kaart met een poes, maar ik kan hem niet vinden. Ik vraag aan de meneer achter de toonbank of hij ook een kaart heeft met een poes en hij gaat naar achteren. Even later is hij terug met een mooie kaart van een poes op een echt Grieks stoeltje. Ik vertel dat mijn moeder gek is op poezen en hij zegt: ik ook. Dat wisten we natuurlijk al lang, want er lopen altijd wel zes poezen in en om de winkel. Hij voert ze altijd en zelfs na sluitingstijd liggen er veel poezen bij zijn winkel. We kopen ook een kaart voor Wessel en Kim en dan gaan we naar huis om ze te schrijven.
We posten ze op het postkantoor zelf, want anders lopen we het risico dat ze volgende maand nog hier in de brievenbus liggen. We hopen dat ze nu aankomen vóórdat we weer thuis zijn.
We komen langs een kerk die meestal gesloten is, maar nu staat de deur open. Hier branden we een kaarsje voor alle familieleden die we moeten missen.
 

Loukomades

Na het postkantoor, gaan we loukomades eten. Dat zijn een soort kleine oliebolletjes zonder rozijnen, die gegarneerd worden met honing en gehakte noten. We nemen er een koude koffie, want de temperatuur is inmiddels al aardig opgelopen.
Wanneer we zitten te wachten op de loukomades, belt Manon. Ze heeft van alles te vertellen en gelukkig duurt het even voordat onze bestelling klaar is.
We hebben een kleine portie besteld en dat is maar goed ook, want het is ruim voldoende. Wij hoeven niet meer te lunchen vandaag 😊.

Thuis proberen we op het balkon een boek te lezen, maar ik moet wel helemaal in het uiterste hoekje gaan zitten anders waaien de letters van de bladzijde af.
 

Wandelen

Jan haalt me over om niet zo lui te doen en toch een klein stukje te wandelen. We lopen naar boven, de stad uit. De huizen zijn hier allemaal anders en iedereen heeft weer een andere voordeur. Ook de kozijnen zijn allemaal een andere kleur, alles kan en alles mag.
Bovenaan slaan we linksaf een zandpad op en we proberen naar de Griekse vlag te lopen, die we vanaf het balkon van Henk en Riet hebben gezien. De vlag staat op een soort rots-pilaar die een beetje doet denken aan de indrukwekkende rotsen in het Meteora gebergte. Henk en Riet vertelden dat ze het hier ook wel ‘klein Kalambaka’ noemen. Dat kunnen we wel een beetje begrijpen, want Kalambaka ligt aan de voet van het Meteora gebergte. Bij deze ‘heuvel’ staat ook een bord met de tekst Acropolis. We horen van hen dat het slaat op twee restanten van oude muren die op de heuvel staan. Wij zochten vorig jaar naar een gebouw, maar daar is dus niet veel meer van over.
We kunnen niet dichtbij de vlag komen, want overal staan hekken, maar de wandeling is leuk en het uitzicht is prachtig.
Wanneer we afdalen komen we bij één van de kapelletjes van de 3-kapelletjes wandeling. Daar branden we nog een kaarsje voor een oud-collega van mij; Henry Stokes. Ik hoorde gisteren dat hij overleden is.
 

Avond

Als we weer thuis zijn, lees ik mijn boek in één adem uit. Het is een boek van Simone van der Vugt: De reünie. Het is spannend en het voelt alsof ik het hele boek lang mijn adem heb ingehouden.
Daarna maak ik het eten klaar: de gehaktballetjes in tomatensaus, verse broccoli en gebakken aardappels. Het smaakt prima, dus ik mag vaker koken 😊. Dat doe ik dan ook gelijk na het eten. Ik snipper een ui en laat hem sudderen met wat suiker, daarna blokje verse tomaat erbij en nog langer laten sudderen. Na een uurtje proef ik het…veel beter dan tomatenblokjes uit een pakje!

Nu nog even lezen, puzzelen en schrijven en dan lekker op tijd naar bed.

P.S. Dat lekker op tijd naar bed is niet gelukt. We hebben eerst nog naar ‘Een huis onder de zon onder een ton’ gekeken met een glaasje tsipouro erbij. Daarna zijn we verhuist naar het balkon en daar hebben we nog wat tsipouro gedronken. Het was dus gewoon weer twaalf uur voordat we naar bed gingen.

Geschreven door Hazenreizen