Vandaag ontbijten we op het achterste balkon, daar is het lekkerder dan binnen. Ik maak een roerei en we hebben vanmorgen echte Griekse yoghurt. De eerste was hangt al aan de lijn en de volgende was zit in de machine. Heerlijk dat alles straks weer fris ruikt, want je zweet hier heel wat af.
In ons appartement is trouwens een lift, nou ja, een liftschacht. We weten niet of de lift het niet meer doet of dat er nooit een lift aangebracht is, maar de schacht is er dus wel. Op de eerste verdieping hebben ze daar een inbouwkast van gemaakt 😊. Op ons terras staat een mooie tuinset met ligbedden, maar wanneer je daar gebruik van maakt hebt je vijf minuten later een rasterwerk in je kont, je armen, je benen en alles wat nog meer in aanraking komt met het meubilair. Gelukkig heb ik twee grote hamamdoeken bij me die het zitten of liggen iets aangenamer maken.
Er zijn op dit eiland veel chicades een soort torren die heel veel lawaai maken, net zoiets als krekels maar dan veel harder. Wanneer je dichterbij komt zijn ze ineens stil en je ziet ze (bijna) niet. Eén keer hebben Jan en ik een chicade gezien die gewoon doorging met lawaai maken, die was vast blind en doof, want dat doen ze normaal gesproken niet.
De gemeente Lixouri is een soort schiereiland en is anders dan de rest van het eiland. Het is minder bergachtig en er zijn veel minder bomen. In de bergachtige gebieden zijn heel veel geiten, want daar kun je geen koeien of schapen houden en landbouw is ook onmogelijk. Dat heb ik van Nicholas geleerd. Hier, in Lixouri, zijn juist weer meer koeien en schapen doordat er veel meer vlaktes zijn. We zien hier ook heel veel olijfbomen en van die blauwpaarse stekels, die Griekse kruisdistel blijken te heten.

Even terug naar ons schema van vandaag. We gaan nu met de scooter vanuit Lixouri naar het westen, richting Vasta Lagadi. We stoppen bij een klooster waarvan de poort open is en lopen de binnenplaats op. Ik schrik wanneer ik ineens zie dat er overal mensen zitten te bidden en verdwijn stilletjes weer door de poort, waar ik wacht tot Jan er ook is. We kunnen nog wel eens terug gaan als de dienst is afgelopen. We rijden door een soort duinlandschap naar Chardata. Het lijkt op het Kootwijkerzand, maar dan met minder groen en meer heuvels. ‘Stop, stop, stop!’, roep ik weer. Nu zijn het geen bijeneters maar schilpadjes. Zodra ze ons zien plonzen ze het water in en zijn alleen de oogjes en neusjes nog zichtbaar. We rijden via Chardata, waar we een leuk rood met geel kerkje zien, naar Favatata en zien een bord met de naam van een klooster. Je moet dan wel een trap op en het klooster is vanaf hier niet zichtbaar. We proberen het en slepen ons de 60 treden op om vervolgens bij een gesloten kapelletje te komen, waar je zelfs niet door de ramen kunt kijken. Als we terug bij de scooter zijn kijkt Jan nog eens naar het bord met de Griekse letters, waarvan ik zei dat het verwijst naar een klooster. ‘Waarschijnlijk staat er: dit klooster is de moeite niet waard, verspil je tijd niet.’ Er staat inderdaad wel veel tekst op, dus wie weet 😊. We gaan terug naar Lixouri en kijken nog even bij een ruïne van een kerk, waar in de ruïne nog verse bloemen liggen, een bijzondere combinatie.
Thuis doe ik nog een was, zodat alles weer fris is en dan boek ik eerst de locatie voor de laatste vakantiedag. Het is een hotel dat 5 minuten lopen van het vliegveld is. We vertrekken al vroeg, dus dat komt goed uit. Daarna zoek ik nog iets voor de overige dagen. Het wordt een huis dichtbij Poros, waar ook een bushalte is. We nemen dan morgen de ferry naar Argostoli en daarna de bus van half twee richting Poros, alleen stappen wij dan al uit in Agios Nicholaos. Blij dat alles geregeld is, nemen we welverdiende pauze met koffie en Falva of zoiets. Ik hang de tweede was ook op en dan gaan we de scooter voltanken. We rijden door naar Delaportata en vinden nóg een klooster, dat ook gesloten is. Het mooiste van dit klooster is hek met de tweekoppige adelaars. Daarna rijden we richting Skinea en zien in een weiland twee groepen schapen die waarschijnlijk een vergadering hebben. Beide groepen staan onder een olijfboom met de koppen naar elkaar. Nu blijven ze wel staan en kunnen we toch nog een foto maken.
Om een uur of drie zijn we weer thuis en schrijf ik aan mijn blog, zodat we om vier uur Formule 1 kunnen kijken. Het is een race zonder gele of rode vlag en zonder track limits, dus eigenlijk is het een beetje een saaie race 😊. Na de race gaan we nog een stukje rijden. Nu gaan we naar het noordelijkste plaatsje: Porto Atheras. We zijn binnen een half uurtje in Atheras, maar dan moeten we nog helemaal afzakken naar de kust. We proberen vanaf daar met een ander weggetje weer terug te rijden, maar dat lukt niet. Na een paar onverharde wegen rijden we toch maar via dezelfde weg terug richting Livadi. Vóór Livadi slaan we rechtsaf en de rest rijden we binnendoor.
We hebben tijdens deze vakantie al veel dode slangen op de weg gezien en één levende tussen wat kreupelhout bij de Oude Stad. Nu rijden we naar een oude windmolen in Vilatoria en ineens kruipt er een grote slang over de weg. Het is een bruine slang van ongeveer een meter lang. Vanmorgen zagen we dode slang van wel anderhalve meter, minstens. Omdat we stilstaan met een wegenkaart in onze hand, stopt er een auto en de bestuurder vraagt of hij ons kan helpen. Ik wil niet onvriendelijk zijn en vraag de weg naar het volgende plaatsje. Hij legt uit dat we na de molen linksaf kunnen. Het wordt wel onverhard, voegt hij eraan toe, maar het kan best. Wij wilden eigenlijk terug over de hoofdweg, maar volgen nu het vriendelijke advies van de Griekse meneer op. Het wordt inderdaad onverhard en voor een auto is het ook best te doen, maar ‘het kan best’ vind ik toch erg positief als je niet weet hoeveel ervaring iemand heeft op een scooter. Gelukkig rijdt Jan motor en komen we heelhuids weer op de asfaltweg aan.
In Kontogenada stoppen we bij de kerk om te kijken en achter de kerk vinden we een echte natuurbegraafplaats. De begraafplaats staat vol met wilde bloemen en het ziet er prachtig uit. Eén graf heeft zelfs een gat in de afdeksteen waar een heuse rozenstruik uit groeit. Het is de mooiste begraafplaats die we ooit hebben gezien. Verderop in het dorp is nog een kerk in een scherpe bocht naar links. Voor de kerk staat een stopbord … we begrijpen niet waarom, maar als bewijs maken we een foto.
We hebben vandaag ook al twee keer een grote roofvogel gezien, ik weet de naam niet maar hij is wel heel groot. Ik probeerde er net een foto van te maken, maar voordat ik mijn dop van lens heb is hij al weg. We rijden dus maar door. Na een bocht staat er kudde schapen op de weg in gezelschap van hun herder. Ze maken plaats voor ons zodat we door kunnen rijden en dan zijn we ook zo weer thuis.

Geschreven door Hazenreizen