Vandaag is weer een reisdag, maar de boot gaat pas om een uur of vijf. Er zijn hier wat problemen met betalen, dus die proberen we eerst op te lossen. Ik moest een whatsapp sturen naar iemand met mijn mailadres en dan zou zij mij de factuur met de betaalgegevens sturen. Toen ik die mail kreeg klopte het banknummer niet. Ik kreeg maar 16 tekens terwijl het er 20 moesten zijn. Ik heb twee keer gemaild en een keer geappt, maar ik heb nog niets terug gehoord.
Terwijl Jan brood haalt, maak ik het blog van gisteren af en ik begin met inpakken. Het was lekker rustig toen ik vanmorgen wakker werd, maar volgens Jan kwam dat omdat de buren al een uur op zijn en nu bij het zwembad liggen.
We ontbijten en pakken de scooter in om vervolgens richting Vathi te rijden. Daar gooien we eerst de tank vol en daarna drinken we koffie bij een bakkertje op het plein. Bij de koffie krijgen we mooie chique glazen met water en een bijpassend koektrommeltje met twee heerlijke koekjes erin.
Na de koffie rijden we langs een bord met Rizes Cave, we rijden de weg nog verder af maar keren even later weer om. Gisteren, bij een kerkje in een uithoek van het eiland, zagen we het voor het eerst: zo’n enorm spinnenweb dat van de muur van het kerkje tot in de bomen liep. Als je je duim en wijsvinger tegen elkaar doet (zoals een ok teken) krijg je een beeld van hoe groot de bijbehorende spin was. Dan heb ik het over zijn lijf, zonder poten! Maar nu zien we dus een zelfde web over de straat heen en even verder nog een. Jan vraagt of hij verder moet rijden of dat ik terug wil en ik wil heel graag terug. In Kythera heb ik echt een trauma opgelopen van alle spinnen en webben, en ik wil ze liever ontwijken. Als we terug rijden zien we nog meer webben, want van de ene kant kun je ze goed zien en van de andere kant lijken weg te vallen in de achtergrond. We rijden dus terug naar het bordje Rizes Cave en parkeren daar de scooter. Volgens de aanwijzing is het 300 meter lopen en ik laat Jan voorgaan (je snapt wel waarom 😊).Het pad is smal, er liggen veel losse stenen, en het is dicht begroeid. Bovendien is het warm en moet ik de rugzak dragen, omdat we die niet op de scooter durven laten zitten. Even later zie ik een groot web over het pad met een dikke spin. Nope! We hebben misschien net 50 meter gelopen en ik vind het nu al niet meer leuk. Te warm, te steil en te veel spinnen.
We rijden weer verder rich ting Perachori. Er zijn verschillende weggetjes naar links of rechts, die we allemaal proberen. Geen één weggetje heeft grote spinnenwebben, maar ze lopen wel allemaal dood. Ithaca heeft heel veel kleine baaien en strandjes, wat leuk is om te zien. Het water is prachtig blauw en de bomen zijn helder groen, maar het is te warm om lang stil te staan.
Terug in Vathi lunchen we bij Kantouni, een lekker fris wit pand met helderblauwe kozijnen en stoeltjes. We bestellen een salade van het huis met verschillende soorten sla, kleine tomaten, croutons, bacon en vlokken parmezaanse kaas. Daarnaast kiezen we voor de gegratineerde aubergine, omdat we dat nog nooit op de kaart hebben gezien. We doen lekker rustig aan, want we moeten ons nog even vermaken.
Na de lunch rijden we een stukje richting Stavros en dan slaan we linksaf richting een grot. Aan het begin van de weg staat een groot, officieel bord met de tekst: Nymph Cave closed. Wat een tegenvaller zeg, maar we rijden toch maar door. Zo kunnen we in ieder geval zien waar de grot is. We zien nog een keer een wegwijzer met Nymph Cave en daarna niets meer. Wel zien we twee metalen palen in de grond waar een bord aan bevestigd had kunnen zijn. We parkeren de scooter tussen de bomen en gaan op onderzoek uit. Aan een paal vinden we bordjes met wandelroutes, waarop staat dat de grot 70 meter verder is. Dat betekent 70 meter steil klimmen, maar het pad is mooi geplaveid en we proberen het toch. Onze inzet wordt beloond, want we komen inderdaad bij een grot, die afgesloten is met een mooi hek en een hangslot met een dikke ketting. Ik inspecteer het geheel en kan geen reden vinden waarom het niet open zou kunnen, want de dikke ketting zit alleen aan het hek vast en nergens anders aan. Voorzichtig probeer ik het en piepend draait het hek open. De ingang is heel smal en ik vind het nog een beetje griezelig, want het is best donker daarbinnen. Jan wurmt zich naar binnen terwijl ik ijverig een salamander probeer te fotograferen die bij de ingang van de grot aan het poseren is. Jan is nu uit het zicht en ik ga toch even kijken. Op de muur van de grot staat een mooie tekening en aan de andere kant van de grot is een grote ruimte met een gat. Niks spectaculairs, maar toch wel leuk.
We rijden nu langzaam naar de haven en twijfelen nog even of we opgraving daar zullen bezichtigen, maar we doen het niet. Het is over een open vlakte, waar een pad omhoog slingert en de opgraving is dan aan de andere kant van de bergtop. Meer iets voor op koelere dagen.
Ruimschoots op tijd komen we in de haven aan, waar we de enigen zijn. Logisch, want het duurt nog twee uur voordat de boot komt. Een mooi moment om even aan mijn blog te schrijven.

De andere passagiers druppelen langzaam binnen en wanneer het loket open gaat, kopen we een ticket. Op het ticket staat dat de boot om 16:30 vertrekt, maar hij heeft een half uur vertraging. Dat was vorige keer ook al zo, dus volgens mij kunnen ze beter de dienstregeling aanpassen 😊.
Het is nog steeds behoorlijk warm, maar op het bovendek waait het een beetje en daardoor is het goed toeven daar. Bovendien zit (bijna) iedereen beneden, dus is het ook lekker rustig hier.
Bij aankomst in Sami checken we eerst in bij hotel Melissani. Het hotel is wit met blauw en oogt fris en licht. Onze koffers staan al op ons te wachten, maar die laten we lekker staan. We hebben niet zoveel zin om ze eerst mee naar boven te sjouwen en dan morgenochtend weer mee naar beneden te nemen. Onze kamer is al net zo wit en fris als de buitenkant en de entree van het hotel met een balkon dat helemaal om de hoekt loopt. Gelukkig hangt er een groot zonnescherm en voor de ramen zitten luiken. We gaan even langs de supermarkt en halen bij Crepeland frappe, die we op ons dakterras opdrinken. Je hebt hier een mooi uitzicht over de stad en de haven en je vangt een klein beetje wind hier.
’s Avonds lopen we naar restaurant Kanagio, waar we al eerder hebben gezeten. Dit is het terras waar ze geen afdak of parasols hebben, zodat het iets koeler is hier omdat de warmte van de dag hier makkelijker weg kan. We eten gevulde tomaat en soutsoukakia (gehaktballetjes in tomatensaus). Na het eten krijgen we nog een lekker ijsje van het huis en dan lopen we weer terug.
We hebben ons flesje tsipouro in de vriezer liggen, maar dan wel in de vriezer in Stavros. Op het dakterras proberen we een wijntje te drinken, maar dat is toch niet zo lekker. We gaan weer op stap en drinken op het terras van een restaurantje nog een tsipouro met lekker veel ijs.

Geschreven door Hazenreizen