Na het standaard ritueel van opstaan, ontbijten en blog schrijven, gaan we weer op pad. We gaan een rondje ten zuiden van Sami doen. We rijden vanaf het appartement een klein stukje naar rechts en dan linksaf, zodat we via een kleinere weg rijden ipv via de hoofdweg. We slingeren linksom en rechtsom en ik probeer op de kaart bij de houden bij welke bocht we inmiddels zijn. Na één kilometer ben ik de draad al kwijt. Soms vraagt Jan of hij links of rechts moet aanhouden, maar ik heb geen idee waar we zijn, want er zijn zoveel weggetjes nieuw geasfalteerd dat het lastig te zeggenis wat de doorgaande weg zou en zijn. Google maps gebruiken we nog niet in deze fase, dus het blijft bij gokken en proberen. We komen op deze manier wel langs een soort oude windmolen waar een kunstenaar zich flink heeft uitgeleefd. Niet alleen de molen zelf is opgefleurd met gekleurde beeldjes, maar ook de tuin staat vol met kunstige voorwerpen.
Uiteindelijk komen we op een grotere weg die naar de hoofdweg voert en daar slaan we rechtsaf richting Argostoli en dan weer de eerste weg links naar Digaleto. Het is een wat eenzijdige route, zonder dorpjes of andere afwisseling en wanneer we ongeveer op het hoogste punt van vandaag zijn voelen we de eerste spetters. We hebben niks bij ons dus we hopen dat het meevalt.
Even later worden we ingehaald door een auto met een jong stel die ons naar de weg vragen, ze hebben geen idee waar ze zijn. Het zijn waarschijnlijk Fransen, maar gelukkig spreken ze Engels. Ik vraag of ze een kaart bij zich hebben en trots komt de kaart tevoorschijn, zo’n gratis exemplaar die je bij het huren van een auto krijgt en waar alleen de rode wegen op staan. Logisch dat ze niet weten waar ze zijn 😊. Ik pak onze kaart erbij en wijs aan op welke weg we zitten en hoe ze in Poros komen. Wanneer ze weer doorrijden vraagt Jan aan mij waarom ze gewoon op hun navigatie hebben gekeken, want die stond aan. Dat had ik helemaal niet gezien haha.
In Digaleto drinken we koffie, maar een Americano dit keer want het is nog steeds bewolkt al valt de regen erg mee. Na de koffie rijden we over de (rode) hoofdweg naar huis en dan blijkt die weg toch niet zo slecht te zijn. We komen door dorpjes en langs kafenions en bakkertjes, even onthouden voor de volgende keer.
Thuis volgt het ritueel van lezen, lunch maken en dan proberen we nog eens plannen te maken voor zondag. Het wil niet echt lukken. We willen wel naar het nabij gelegeneiland Ithaca, maar we weten niet voor hoe lang en ook niet wáár op Ithaka. Ik wil ook nog graag naar Lixouri, Poros en Fiskardo (allemaal plaatsen op Kefalonia) en dat veroorzaakt keuzestress. We besluiten er nog een nachtje over te slapen.
Begin van de avond horen we gemekker. Dat horen we hier elke dag, maar nu klinkt het wel erg dichtbij. We kijken over het balkon en zien een geit door de tuin lopen, onze hostess loopt er achteraan om hem te vangen of om hem terug te jagen naar het weiland waar hij vandaan komt. Het is een komisch gezicht, maar het gaat allemaal goed.
Vanavond eten we bij Adonis zwaardvis (op advies van Amber) en Imam. Het smaakt prima, maar ook hier komen ze met een bord vol sardientjes vragen of het misschien voor ons is. Je begrijpt niet hoe dat kan, je zou denken dat de tafels genummerd zijn en dat je dus precies weet welk gerecht naar welke tafel moet. Nou ja, het maakt ook niet uit.

Thuis zitten we nog even op ons terras als we bezoek krijgen van een kat. Ze doet een paar rondjes en verdwijnt dan weer. Wanneer we naar bed gaan zien we ineens vanuit een ooghoek iets in de kamer, weer die kat! Die is dus tussen de hordeur door gekropen! We doen hem weer naar buiten en sluiten dit keer de luiken, zodat het niet nog eens gebeurd.

Geschreven door Hazenreizen