Vandaag is alweer onze laatste dag en we hebben een lange treinreis in het verschiet. We wachten even tot het droog is en dan maken we een laatste wandeling in de omgeving. Er wordt goed voor ons gezorgd en bepakt met broodjes en drinken zet Jochen ons op het station van Bubikon af. Amber spreekt uit dat we ernstige vertraging een probleem hebben om thuis te komen en ik hou mijn hart vast. De ideeën van Amber hebben vaak een voorspellend karakter en daar zitten we niet op te wachten.
Op het station kopen we koffie, maar er blijkt geen suiker te zijn. ‘Misschien is dit de enige tegenvaller vandaag en verloopt de reis verder soepel’, oppert Jan. Gerustgesteld haal ik mijn schouders op, we zien wel wat de dag ons brengt. Jan heeft al tickets gekocht voor de trein naar Zürich en als we op het perron aankomen staat de trein al klaar. ‘Ik heb tickets besteld voor de trein van 13:39’, zegt Jan ‘en deze vertrekt om 13:24.’ Het is zo’n klein boemeltreintje waar je geen zitplaats hoeft te reserveren, dus dat maakt vast niet uit.
We zitten nog maar net in de trein als er een conducteur langzaam maar zeker onze kant op komt. ‘Als die conducteur moeilijk gaat doen over onze kaartjes, dan kan mama vast wel met praten en het uitleggen’. Ik denk er niet bij na, maar ik had gewaarschuwd moeten zijn. Deze woorden van Amber had ik serieus moeten nemen, dan hadden we nog kunnen vluchten. De conducteur komt bij ons en Jan laat de kaartjes zien. ‘Uw ticket is ongeldig, ik geef u een boete.’ Het is een kille mededeling en ik kan niet geloven dat het klopt. Ik spring hoog en laag, maar de conducteur laat zich niet overhalen. Ik biedt zelfs aan om bij de volgende halte uit te stappen en dan de volgende trein weer in te stappen, maar zo werkt het niet. Hij heeft ons adres nodig en van ons alle drie een legitimatiebewijs. Costa quanta? CHF100,00 per persoon!!! Ik kan allerlei lelijke woorden bedenken, maar ik weet dat ik aan het kortste eind trek. We zetten ons over deze tegenslag heen en stappen in Zürich uit, waar we nog tijd hebben om het station en de fontein op het stationsplein te bewonderen.
Ons tweede traject gaat van Zürich naar Frankfurt, een rit van ruim vier uur. We zijn weer net onderweg als er een conducteur langs komt. Langzaam komt hij dichterbij en dan is het zo ver: kaartcontrole. Jan laat de tickets zien en de man zegt niets, hij staart alleen naar de tickets. Het voelt alsof er een steen op mijn maag ligt, maar dan geeft hij de telefoon terug en loopt door.
We staan op station Basel Bad als we de mededeling krijgen dat er technische problemen zijn met de locomotief, we hebben daarom een paar minuten vertraging. Al gauw blijkt de vertraging op te lopen tot een half uur en dan blijkt dat we allemaal de trein moeten verlaten. Op het andere perron komt straks een trein van de Deutsche Bahn en die brengt ons dan naar Frankfurt (hopen we).
We staan nu op station Freiburg Hbf. Er is net omgeroepen dat de trein erg vol is en dat iedereen die geen zitplaats heeft moet uitstappen. Er zijn dan nog plaatsen in een ander rijtuig. ‘We blijven hier staan totdat iedereen een zitplaats heeft’, klinkt het ongeduldig door de luidspreker. Resultaat: 7 minuten vertraging.
Al met al komen we op tijd aan in Arnhem om de aansluiting met Ede-Wageningen te halen, waar we op de trein naar Barneveld stappen.

Geschreven door Hazenreizen