Vandaag belooft een mooie dag te worden met een stralend blauwe lucht en weinig wind. Ik heb tegen de verwachting in goed geslapen. Mijn lichaam heeft zich gereset en staat nu niet langer meer in de boxspring modus, maar in de spijkerbed modus. Dat hielp en ik word uitgerust wakker.
Jan wil beginnen met inpakken, maar ik zit nog in de Griekse stand van siga, siga. Ik besluit dat ik er vandaag helemaal voor ga en ik trek mijn sandalen aan en mijn zomerjurk. Voor alle zekerheid doe ik wel een panty aan en een hemd, want ik vertrouw het weer op Rhodos nog niet helemaal. Na vijf meter heb ik mijn panty al kapot, ik schop met mijn sandalen tegen een stok die op het geitenpad ligt en die gaat door mijn panty heen in mijn teen. Mijn wijsteen (ik weet niet hoe dat van tenen heet, maar je begrijpt vast wat ik bedoel) ligt nu bloot, maar ik zet nog even door.
We dwalen weer door het nieuwe centrum op zoek naar een ontbijtgelegenheid. Het dilemma is als volgt: gaan we voor authentiek Grieks met krakkemikkige stoeltjes en vieze toiletten of zoeken we toch een luxe tent met uitbundige kerstversiering in één van de belangrijkste straatjes van de binnenstad? Ter compensatie van ons appartement kiezen we voor het laatste en zo komen we bij Koykos. Ze noemen zichzelf snackbar, maar eigenlijk is het een luxe guesthouse met een fenomenaal terras. We nemen plaats onder de overkapping, direct naast de ingang en hebben zo zicht op de kerk aan de overkant van de straat. Daar hebben we gisteren een kaarsje gebrand voor Binky en ook een beetje voor Pukkie, Bruno, Dicky … eh Ricky en andere huisdieren die ons ontvallen zijn. Doorslag gaf de hoeveelheid duiven op de binnenplaats voor de kerk, we dachten dat onze honden dat wel leuk zouden vinden, daarnaast is het in het centrum dat vergeven is van de eetgelegenheden: eten genoeg dus. Over eten gesproken, onze broodjes zijn heerlijk en ook de koffie smaakt prima. We verwachten hier een gepeperde rekening, maar uiteindelijk zijn we net zoveel geld kwijt als gisteren bij de bakker in de oude stad. Volgende keer boeken we hier een kamer als we weer naar Rhodos gaan, want binnen is het schitterend en de locatie is helemaal top.

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan, de tijd van gaan is nu gekomen. We pakken onze spullen en gaan op zoek naar de eerste cache van vandaag die bij de klokkentoren in het oude centrum is verstopt. Het gat in mijn panty wordt steeds groter en nu steken er al twee tenen uit. Het zit ook niet zo lekker meer en ik kan maar één ding doen: uittrekken. Ik wacht even tot er geen publiek bij is, maar dat is onbegonnen werk. Jammer dan, rok omhoog, panty uit en rok weer laten zakken. Geen haan die er naar kraait, dit is de stad… daar zijn ze wel wat gewend.

De oude, middeleeuwse stad laat zich vandaag van haar beste kant zien. Het lijkt alsof je in het decor loopt van Lord of the Rings of Harry Potter. Je raakt hier niet uitgekeken, want overal om je heen zijn kleine, geplaveide straatjes en poortjes en imposante torens die boven alle gebouwen uitsteken. Sommige straatjes zijn gemaakt van allemaal kleine kiezelsteentjes die ze op hun kant hebben gelegd, het ziet er schattig uit, maar het loopt wel een beetje belabberd. Pumps zijn dan ook zeker af te raden als je hier wilt rondlopen. We bereiken de klokkentoren, die iedere dag te bezoeken is maar nu niet. Het is even zoeken, maar dan vinden we de cache toch. Ik heb vergeten een pen mee te brengen, dus loggen we maar met een foto.
We gaan onze jassen thuis brengen, want het is lekker warm vanmorgen. Jan trekt zijn korte broek aan en ik schrijf alvast een stukje aan mijn blog.
Daarna gaan we aan de slag met de opdracht van het Adventure Lab, een zoektocht naar vijf bezienswaardigheden in de oude stad.

Inmiddels is het wel tijd voor koffie en Aris groet ons al van verre. Bij Aris Souvlaki House hebben we eergisteren een pita gyros gegeten en hij doet erg zijn best op een beleefde manier mensen op zijn terras te krijgen. Hij doet ons als suggestie koffie met een punt baklava en dat klinkt best goed. De baklava wordt geserveerd met twee kogels chocolade-ijs wat een lekkere tegenhanger is van het mierzoete gebak. In het plantsoentje tegenover het terras zit een ara op een bankje. De meeste katten blijven angstvallig uit de buurt, terwijl een enkeling probeert om dichterbij te komen. Het is een echte publiekstrekker en veel toeristen blijven even staan om foto’s te maken. Het is trouwens wel wat levendiger vandaag, meer mensen en veel meer winkeltjes en terrasjes. Ik vraag me af of de openingstijden worden aangepast aan de hoeveelheid zon of dat er andere reden is voor deze opleving. Jan heeft het antwoord: er is vandaag een cruiseschip aangekomen in de haven. Tja dat klinkt eigenlijk best wel plausibel.
Terwijl we op het terras zitten begint het te betrekken en kunnen we al bijna weer naar huis voor een lange broek en een jas. Jan houdt onze ferry in de gaten met een speciale app en ziet dat hij net weggaat uit Karpathos, terwijl het al 13:00 uur is. De officiële vertrektijd was 10:45 uur. Het is ongeveer 4,5 uur varen, dus kan het goed zijn dat we vertraging hebben.
We zitten nu op de binnenplaats van ons appartement, maar het regent. Ik heb twee kussentjes helemaal tegen de muur aan onder het piepkleine afdakje gelegd en daar zit ik een boek te lezen. Jan heeft het iets hogerop gezocht en zit met dezelfde kussentjes op een heel klein bankje onder een ander piepklein afdakje. Even later lijkt het droog te zijn en de zon komt erdoor. We verhuizen samen naar de IKEA tuinset en we zijn net geïnstalleerd als het begint te regenen. Verhuizen dus maar naar ons plekje onder het afdakje. Jan kijkt op zijn weerapp en gelukkig geeft buienradar aan dat het zonnig is op Rhodos en dat er geen regen verwacht wordt. Voor alle zekerheid blijf ik toch onder het afdakje zitten, om te voorkomen dat mijn boek doorweekt raakt.

Tegen drie uur is het weer droog en zonnig en lopen we met onze tassen richting de haven. We worden bij restaurant Locanda begroet door de eigenaar. ‘Jullie boot gaat om vijf uur’, zegt hij lachend. Dat heeft hij nog onthouden van gisteren, toen ik vroeg of we misschien moesten reserveren. We krijgen een plek aan een ronde tafel met goed zicht op de haven en onze tassen worden even verderop opgeborgen. We bestellen gehaktballen in tomatensaus met rijst, dolmades, groene salade en tzatziki. Dit was een goed idee van ons, want we zitten nu heel ontspannen omdat we precies kunnen zien of onze boot al in aantocht is en als dat zo is hebben we nog tijd genoeg om af te rekenen en naar de boot te lopen.
We houden het niet vol tot de boot arriveert, want binnen is het best warm en ik heb me al warm aangekleed voor ons verblijf op het zonnedek van de boot. In de haven is een speciale wachtruimte met stoeltjes en daar zitten we de rest van de tijd uit.
Het aanmeren van de boot verloopt wat chaotischer dan op Karpathos, maar hier staan dan ook veel meer mensen en auto’s te wachten. De beveiliging heeft moeite om iedereen in het gareel te houden, maar uiteindelijk is iedereen aan boord die aan boord moet zijn en de mensen die niet op de boot horen zijn verwijderd.
Tot even na Chalki kunnen we nog op het ‘zonnedek’ zitten, het is al donker maar de temperatuur is nog goed. Daarna steekt de wind meer op en zoeken we toch een plekje binnen. Ze hebben hier leren relax fauteuils, waarschijnlijk businessclass, maar er zijn zo weinig passagiers dat we hier best een plekje kunnen zoeken. Als je eenmaal op de boot bent is er geen controle meer en volgens mij kun je zelfs een kaartje kopen tot de eerstvolgende haven en daarna blijven zitten tot het eindpunt. We proberen dat niet, maar zuiver theoretisch gezien kan het volgens mij.

In Karpathos worden we begroet door de havenmeester en daarna door de ober van Ellinikon, die blijkbaar niet hoeft te werken vandaag. We worden al echt bekend hier 😊.
We genieten nog heel even van ons prachtige terras met uitzicht op de haven en dan duiken we ons heerlijke bed in.

Geschreven door Hazenreizen