Vandaag is de tweede zondag dat we wakker worden op Karpathos. Het lijkt bewolkt vanmorgen en het regent iets, maar tegen de tijd dat we aangekleed zijn is het alweer droog. We lopen een klein rondje naar de haven en terug, ook al ligt er geen vrachtboot en geen ferry. Gewoon om even lekker uit te waaien, want het waait flink. Op de terugweg begint de zon al flink terrein te winnen en het lijkt een mooie dag te worden. Toch zien we achter het gemeentehuis een donkere lucht aankomen en dat voorspelt niet veel goeds of eigenlijk juist wel: regen is goed voor de olijven. Aan de overkant van het water zien we een prachtige regenboog, het is al de derde keer deze week, ik heb nog nooit zo vaak achter elkaar een regenboog gezien.

We zijn net op tijd thuis om de start van de Grand Prix van Las Vegas te zien. Het is een spectaculair begin met een virtuele safety car en even later een echte safety car. Gelukkig krijgt Verstappen een penalty voor zijn inhaalactie bij LeClerc, want die was niet zo netjes. In ronde 30 valt de stroom uit en dus ook de wifi. De race is op dit moment niet zo spannend meer, dus we missen niet echt iets. Een minuut of vijf later is het weer opgelost en kijken we het laatste restje van de race. De hele ceremonie slaan we over, want we weten bijna zeker dat Katharina al op ons zit te wachten.
Iedereen zit binnen vanwege het weer, maar we worden enthousiast begroet. We krijgen een schaal met besjes voorgezet, die we absoluut moeten proeven want ze zijn heel duur. Kathy kreeg ze van haar zus uit Aperi, maar herhaalt nog een paar keer dat ze in de winkel heel duur zijn. Ze zijn ook gezond, want er zitten veel vitamines is. Op de andere tafeltjes zijn ook bekertjes vol met die besjes, maar er wordt niet gretig van gegeten. De naam van de besjes is Myrthe en ze groeien aan struiken. We proberen er een paar, maar het is niet echt een succes. Ze lijken sappig, maar je krijgt er een droge mond van en er zit een soort klein pitje in zoals bij granaatappels. Samen met de koffie en één van die droge koekjes is het best weg te krijgen, dus we eten er wel iets van (uit beleefdheid).
Het is leuk om met haar over het weer te praten. Ze vertelt dat het hier al acht maanden achter elkaar niet geregend heeft. Als je vertelt dat er regen verwacht wordt, zegt ze: ik kijk niet naar weersvoorspellingen, ik stap naar buiten en kijk naar de lucht en de wolken en dan denk ik ‘we krijgen misschien wel regen’ of ‘het wordt een mooie dag’. Kathy heeft nog meer voor ons in petto, iets lekkers, iets romigs met een klein beetje suiker. Prima, wij willen alles wel proberen. Het is een soort warme chocolademelk met een koud schuim erop. Heel lekker, maar wel vullend. Afrekenen is er niet bij, de chocolademelk krijgen we van haar en de koffie ook. Misschien wil ik binnenkort toch een klein doosje bonbons voor haar kopen of zoiets.
Na de koffie is het tijd om aan mijn blog te schrijven. Het regent inmiddels weer, dus maken we het ons binnen maar gemakkelijk. Later in de ochtend lopen we nog een rondje om eens flink uit te waaien in de harde wind en we zien de hoge golven die stukslaan op de golfbrekers en de kade. Het is een enorm natuurgeweld, wat erg imposant is om te zien.
We lunchen met volkoren spaghetti en mijn zelfgemaakte rode saus met gehaktballetjes. Het smaakt heerlijk en je kunt proeven dat dit keer het geheime ingrediënt is toegevoegd (liefde 😊). Ik lees het tweede boek van de Moordclub (op donderdag): De man die twee keer doodging.

We maken plannen voor een bootreisje, maar het wil nog niet zo goed lukken. De vaartijden zijn deze week ongunstig, dus Jan wil het uitstellen tot volgende week. Met het weer is het trouwens halen en brengen, regen en droge periodes, maar de wind houdt flink aan.

’s Avonds eten we bij Ellinikon fava, courgettekoekjes en gegrilde kip. Vanavond hebben ze zelfs de open haard aangestoken. Thuis kunnen we nog even op het terras zitten met warme kleren aan, maar na een tijdje wordt het toch wel fris. Morgen zal het weer beter zijn, dus op naar morgen.

Geschreven door Hazenreizen