Vanmorgen zijn we om 07:00 uur al wakker. Zouden we binnen twee dagen al helemaal uitgerust zijn? Het kan natuurlijk ook het ritme zijn van altijd om 06:30 uur opstaan. We wachten nog een paar dagen af hoe het gaat.
Er wacht ons een verrassing deze morgen: er is een vrachtschip aangekomen in de haven. Een grote graafmachine staat op het schip en schept iets wat op kalk lijkt in gereedstaande vrachtwagens. Het dek van het schip is naar twee kanten opengeklapt. Zoiets als het systeem van onze verandadeuren, maar dan vele keren groter. We gaan straks beslist even van dichtbij kijken hoe het daar gaat.

We ontbijten en wijden ons daarna aan de dagelijkse bezigheden als een blog schrijven en lezen in de zon op ons terras. Helemaal niet verkeerd zou ik zeggen. Om een uur of tien lopen we richting de haven om bij het vrachtschip te kijken. Inmiddels is de Kasos Princess ook gearriveerd, een luxe boot die (de naam zegt het al) de verbinding onderhoud tussen Karpathos en het eilandje Kassos.
Na inspectie van de haven drinken we koffie bij Agnanti, dat op een hoek aan de boulevard zit. We proberen (net als de Grieken) om twee uur over onze frappe te doen, maar dat redden we niet helemaal. We zigzaggen wat door de straten totdat we bij de supermarkt komen die bij de taxistandplaats zit. Dit is een echte supermarkt voor de lokale bevolking. Hij lijkt gesloten, want wij zijn de enige klanten, het meeste licht is uit en de vloer is bezaaid met dozen. We lopen wat doelloos rond en besluiten dan om iets voor het avondeten te kopen. De slager is een vriendelijke man, die goed Engels spreekt. Hij doet ook de kaas en verkoopt ons nog wat feta, ovengebakken olijven en iets voor bij de koffie (dat hij ook verkoopt). De supermarkt lijkt beduidend voordeliger dan de andere, luxere versies en dit keer zijn we voor €16 klaar. Dat is weer een meevaller :).

We brengen de boodschappen thuis en besluiten voor de lunch een pita gyros te kopen bij Erasmias Grillhouse, die ons aangeraden is door onze taxichauffeur. Een grote fles water erbij en we kunnen er voorlopig weer tegen. Een stuk of tien katten proberen of ze mee mogen eten en heel soms valt er iets uit mijn broodje op de straat. Kleine mazzelaars.

De middag besteden we verder met lezen en met een flinke wandeling richting het strand, SeaSide en dan terug via Pelagos. We hebben het goed gepland, want wanneer we net terug zijn begint het te spetteren. Ons afdak is niet helemaal waterdicht, dus we zullen straks nog naar binnen moeten.

We gaan inderdaad even naar binnen, maar het buitje valt mee. We zitten nu met de stoeltjes niet onder het afdak, want onder het afdek lekt het nog een beetje door. We hebben een prachtige regenboog, die ook nog een beetje gereflecteerd wordt in het water.

Vanavond kook ik zelf op de twee halogeen kookplaatjes, wat een drama! Het duurt een half uur voor het warm wordt en wanneer je de pit lager zet, duurt het ook weer lang voordat hij is afgekoeld. Nou ja, we eten dus spaghetti en een saus van gehakt, tomaat, ui en paprika. Het is niet vies hoor, maar ik word er ook niet blij van. Voorlopig ben ik even klaar met zelf koken.

Wanneer we af staan te wassen barst het ineens los buiten, het is van korte duur maar de straat is wel echt nat. Zo is het de hele avond halen en brengen. We zitten inmiddels lekker op de bank binnen en vermaken ons daar ook prima.
Het is inmiddels ook gaan onweren, ongeveer overal om ons heen zien we het lichten en soms horen we donder boven het lawaai van de regen en de golven uit.
De grote graafmachine is nu klaar en schept grote bakken zeewater op om vervolgens het schip mee schoon te maken. Even later is het dek ook weer dicht. Die jongens hebben echt achter elkaar door gewerkt om alles leeg te krijgen, misschien vertrekken ze straks wel weer.

Vanmiddag hebben we een stuk brood meegenomen naar de haven, die wilden we aan de visjes voeren. We gooiden wat brood tussen een school vissen met als resultaat dat ze uit elkaar stoven en verdwenen onder de boot. Even verderop zagen we nog een school van vijf of zes zeenaalden, maar die haalden hun neus op voor een stukje brood. Toen we terug liepen was de eerste school vissen druk in gevecht om het stuk brood dus heb ik de rest ook in het water gegooid. Het zijn net piranha’s als ze zo'n stuk brood aanvallen.

Geschreven door Hazenreizen