Om 09:20 vertrekken we voor de laatste keer richting het zuiden via de bekende weg. We rijden nu in één keer door naar Itilo en slaan daar linksaf om via een kleinere weg verder te rijden. Zo vermijden we het drukke gedeelte bij Aeropoli. Bijna een uur later komen we in het kleine Krioneri waar we op zoek gaan naar een kafenion. We horen wel veel geschreeuw, maar dat komt uit een woonhuis. Waarschijnlijk doet opa niet wat oma wil , zo klinkt het in ieder geval. We zoeken nog even verder, maar er is geen kafenion te bekennen. We rijden dus maar verder via Kato Karea. Deze kleinere weg voert helemaal langs een vallei en in het midden van die vallei staat op een heuvel een klooster. Het is hier prachtig groen en de planten die aan het begin van onze vakantie alleen nog een bos grijsgroene bladeren waren, zijn inmiddels voorzien van lange toortsen met gele bloemen. De brem bloeit nu ook volop en de distels beginnen paars te worden.
Om 10:40 komen we weer op de grote weg, waar we linksaf slaan en onze weg vervolgen naar Githio. Het havenstadje bestaat uit gekleurde huizen in geel, roze, blauw, groen en oranje die tegn een berghelling aan liggen. Het heeft een kleine haven en heel veel terrasjes. We slaan de terrasjes aan de boulevard over en lopen door tot we bij een klein plein komen waar de oudere Grieken zitten. Hier nemen we een glas frape en kijken we naar alles wat voorbij komt.
Na de koffie lopen we door het oude centrum naar het amfitheater. Het is een verwaarloosd geheel, maar hier in Griekenland zetten ze dan het woord ‘ancient’ ervoor en ineens trekt het toeristen. Door het veld vol bloemen dat voor het amfitheater ligt, is het toch wel een plaatje om te zien.
Daarna gaan we op zoek naar het wrakschip dat even verderop voor de kust ligt. Het is een oude, verroeste, ijzeren boot waar ik niet van weet wat hij hier doet. Ik zal het nog opzoeken, maar het is heel bijzonder om te zien.

Om kwart voor twee stappen we weer in de auto en gaan richting huis. We hebben geen zin meer om overal uit te stappen, we rijden gewoon even door. Wanneer we in Nomitsa langs ‘onze’ taverna rijden, zien we onze vrienden op het terras zitten en zij zien ons ook. Toch maar even omdraaien en hier lunchen, want we hebben best trek gekregen. Na wat heen en weer gedag zeggen bestellen we een pizza Refoulo die erg lekker is. Ik vertel aan Anna dat we morgen naar huis gaan en we zwaaien nog even naar iedereen als we weer in de auto stappen.

We parkeren om vier uur de auto in Agios Nikolaos en gaan op zoek naar taverna Medicos voor de live muziek. We horen niks, dus ik vraag het even. ‘Nee mevrouw, dat is volgende week zondag.’ Oke, dan maar naar ons balkon waar we met een wijntje en een boek goed kunnen ontspannen in de zon.

Aan het eind van de middag opperen we nog wat suggesties van dingen die we zouden kunnen ondernemen, maar allebei hebben we niet zo’n zin meer. Laat ons maar lekker hier in de zon zitten nu het nog kan.
We pakken alvast een deel van onze spullen in de koffer als de zon achter de bergen is verdwenen en om een uur of negen lopen we naar Pevkos om daar ons laatste avondmaal te genieten. Deze keer nemen we gevulde paprika met feta en kip in pikante saus met rijst. We krijgen zoals gebruikelijk een kaneellikeurtje en een stuk gebak als afsluiter én een tegoedbon voor een halve liter wijn. Ik twijfel even of de halve liter nu nog zullen wegtikken, maar dat lijkt me een slecht idee.

Thuis kijken we op het balkon nog naar de F1 in Amerika en daarna is het hoog tijd om even te slapen, want morgenochtend moet om half negen de bagage buiten staan.

Geschreven door Hazenreizen