Om half drie word ik wakker, nog een half uurtje en dan gaat de wekker. Ik lig nog even wakker en bedenk me dan dat het slimmer is om gewoon op te staan. Jan is ook al wakker en even later blijkt onze taxichauffeur, Amber, ook al wakker te zijn. We kunnen nu relaxed beginnen aan de dag.
De reis naar Schiphol verloopt zonder problemen en ook het printen van de bagagelabels én het automatisch inchecken gaat in één keer goed. Zelfs het passeren van de douane verloopt zonder handtastelijkheden. We lopen nog een beetje rond, drinken koffie, eten een broodje en wachten dan tot we kunnen boarden. Heerlijk als alles zo soepel gaat… toch?
We komen in het vliegtuig en zoeken onze stoelen, 8E en 8F. Helaas, onze stoelen zijn bezet. Iedereen kijkt nog even op de boardingpass en dan blijken er twee rijen mensen te ver naar achteren te zitten. Een mevrouw die net binnen komt wil ons allemaal even passeren omdat zij dan door kan lopen, maar ik blokkeer het gangpad en zeg dat ze even moet wachten. Nu kunnen de rijen mensen eruit en een rij naar voren om weer plaats te nemen. Nou, dat viel best mee.
Ik probeer nog wat slaap in te halen en als ze langs komen met koffie ben ik weer helemaal als nieuw. Met een lekkere fudge van Manon erbij kan ik de dag weer aan. Die fudges heb ik gisteren geconfisqueerd, na het feestje van ma. Frank liet me er één proeven en ik was direct verkocht. Meenemen! Dacht ik toen.
Bij het uitstappen blokkeer ik weer het gangpad, zodat een echtpaar op leeftijd rustig kan opstaan. De man loopt met twee stokken richting de uitgang en zijn vrouw roept nog dat hij moet wachten omdat ze niet alleen die twee trolleys uit het schap kan krijgen. Ik help haar met de koffers en bied aan om één koffer onder mijn hoede te nemen. Dat vindt ze een goed idee. In de slurf probeert de man een trolley over te nemen, maar dat ziet er niet zo soepel uit. Ik neem hem weer over tot we in de aankomsthal zijn. Inmiddels is de man aardig opgestart en nu kan hij zijn stokken inklappen en de koffer overnemen. ‘Wanneer ik jullie straks niet bij de bagageband zie, kom ik nog wel even terug’, zeg ik.
Zo. Nu even kijken waar het ontvangstcomité van Boele’s Reizen is.

De zon schijnt, maar het is nog wel fris. We krijgen een rondleiding door het prachtige appartement , dat direct aan de boulevard ligt. Het uitzicht is fantastisch en ik zie mezelf hier al een hele winter zitten. Na de koffie lopen we een stukje, drinken we onderweg koffie met een chocoladebroodje en komen we weer terug met een halfronde cakevorm. Terwijl wij de koffers uitpakken, bakt An een cake voor bij de volgende kop koffie.
Voor An hebben we een boek meegenomen van ‘de eerste 18 jaar van je leven’. En voor Jan hebben we een rubiks kubus meegebracht. Dat is een succes! Na een hoop gerommel wordt op internet naar de oplossing gezocht, maar zelfs met de oplossing erbij krijgen we de laatste hoekjes niet goed. An en ik denken dat er iets mis gaat het het ‘tegen de klok in’ draaien van de onderkant en na nog meer gepruts hebben we het eindelijk voor elkaar. Ik denk dat Jan het binnen vijf minuten kan op;lossen aan het eind van de vakantie, want je hoeft alleen maar een paar algoritmes uit je hoofd te leren 😊.
Voor de lunch krijgen we heerlijke spaanse olijven met knoflook, rauwe ham en stokbrood met aïoli en voor het avondeten heeft An curry gemaakt met rijst, boontje en komkommersalade. Als toetje nemen we de cake, die nu gevuld is met chocolade crème en afgemaakt met verse aardbeien en slagroom. We zullen wel niet afvallen deze vakantie 😊.

's Avonds gaat het nog even echt regenen, maar dat geeft niet. Als morgen de zon maar weer schijnt.

Geschreven door Hazenreizen