Onze eerste wandeling vandaag is naar de lokale supermarkt om brood te kopen. Het is behoorlijk fris en ik ben blij met mijn shirt met lange mouwen en mijn colbert. De nacht was onstuimig en onze luifel had het er zwaar mee, het klapperde en schudde als een ongetemde hengst die vast zit.

We wandelen daarna een beetje door het dorp en drinken koffie bij Naftilos. Jan neemt Nescafé en ik Filter. De Nescafé wordt geserveerd in een grote, hoge mok, vergelijkbaar met zo’n drie koppen koffie in Nederland. De Filter krijg ik in een koffiepotje met een apart kopje. De mevrouw naast ons krijgt een koperen kannetje met een lange steel en schenkt de inhoud over een ijsblokje. We zijn het er over eens dat we hier iedere dag een ander soort koffie gaan drinken, totdat we weten wat we het lekkerst vinden 😊.
In de tweede supermarkt van het dorp proberen we een theepot te vinden, maar dat lukt niet. Eerst is er de taalbariëre en wanneer er iemand bijkomt die Engels spreekt blijken ze geen theepotten te verkopen. Ze verkopen wel thee-eieren, theemokken, thermoskannen en … pindakaas! Ik neem de pindakaas mee en wat lekkers voor bij de koffie en dan gaan we eerst weer relaxen.
Wat later in de ochtend beginnen we aan onze derde wandeling. We lopen weer de drie trappen af naar beneden en gaan bij de zee naar links. We komen weer langs het braakliggend stuk land met ergens achteraan een leegstaand huis. Het terrein is inmiddels overwoekerd door bramenstruiken en ontrekt het huis voor een groot deel aan het zicht. Als je hier toch zou wonen, dat zou fantastisch zijn! Dan had je de Pagasitische Golf in je voortuin. We lopen allerlei straatjes en paadjes in om dichter bij te komen, maar het blijkt onmogelijk. De enige oplossing is met een bosmaaier voor je uit een pad banen richting het huis. We zullen deze vakantie nog wel proberen om meer informatie te vinden over dit pand. Vroeger stond het te koop, maar ook dat bord is inmiddels weg of overwoekerd.
De wandeling gaat verder langs de zee naar links en dan gaan we linksaf richting Maria en Takos. De weg is inmiddels opnieuw geasfalteerd en ziet er netjes uit. Na een paar meter komt er een kleine kitten miauwend naar ons toe en wanneer ik op mijn hurken ga zitten komt er een tweede exemplaar tevoorschijn. Jan is al doorgelopen, maar zit ook op zijn hurken. Hij heeft een nest met vier puppies gevonden die vrolijk om hem heen dartelen. De hondjes hebben volop te eten en zien er goed uit, maar de kittens zijn wat mager. Misschien toch wat kattenbrokjes meenemen volgende keer.
We lopen het pad verder af en komen langs drie paarden. Ze zijn nieuwsgierig en hebben wel zin in een stuk brood of een appel. Helaas hebben we niets, dus hun aandacht neemt snel af. Vlak voor Maria is het opknappen van de weg gestopt, misschien valt dit onder een andere gemeente? Maria is er niet, dus we kunnen het niet vragen.
Terug in het appartement kunnen we nog even lezen in de zon, tot het tijd is voor de lunch. We nemen een Chef’s Salade en patatjes. Het smaakt weer heerlijk. De patat is hier zo lekker dat je bijna niet kunt stoppen met eten.
Na de lunch is het tijd voor siësta en daarna moet ik echt het blog van gisteren schrijven, voordat we alles alweer vergeten zijn.
’s Avonds is het flink druk bij Kostas (Pagasitikos) het terras is bijna vol, maar we vinden nog een tafeltje vooraan. De oude, Griekse mannetjes zitten er ook weer en we vragen aan Arestides of hij ze iets te drinken wil geven van ons. ‘Hun?’, vraagt hij, wijzend naar de twee tafeltjes. ‘De Griekse Maffia?’ Dan begint hij breed te lachen en zegt: ‘Tsipouro voor de Griekse Maffia!’ Even later proosten we met de heren: Yorgos, de kapitein en ‘eitje’. Voor de duidelijkheid:

• Yorgos is gewoon Yorgos een gedistingeerde man met een grijze snor, die er altijd netjes uitziet.
• De kapitein is een kleinere man met een kapiteinspet
• ‘Eitje’ is een lelijke meneer met een bult op zijn hoofd.

Deze mannen zitten iedere dag op het terras, al zolang we hier komen. Van Yorgos hebben een keer iets te drinken gehad omdat het zijn naamdag was, vandaar dat we weten dat hij Yorgos heet 😊.
We genieten deze keer van Cheese Saganaki en Beef Pagasitikos. De beef is verrukkelijk: het is een hele aubergine gevuld met feta en rundvlees uit de over. Zo mals en sappig en smaakvol, je mag me er ’s nachts voor wakker maken!

Geschreven door Hazenreizen