Het is vandaag bewolkt en af en toe lichte regen, maar wel 18 graden net zoals de afgelopen dagen. Jan heeft gezien dat we de meeste kans op goed weer hebben wanneer we wat zuidelijker gaan, dus dat doen we.
 

Naar El Campello

We lopen dit keer het park helemaal door tot aan de stierenvechters arena, die inmiddels al lang gesloten is. Hier verlaten we links het park en lopen over de trap langs het rolstoelpad ofwel de hellingbaan. Het is pad dat zigzaggend twee straten met elkaar verbind die onderling een hoogteverschil hebben van ongeveer 20 meter! Het ziet er grappig uit, maar je bent wel duizelig tegen de tijd dat je boven (of beneden) bent, denk ik.

Per spoor
We kopen twee kaartjes naar El Campello, dat iets voor Alicante ligt. We hebben geen idee wat hier te doen is, maar dat zien we wel als we er zijn.
De tram vertrekt op 09:35 en het is nu 09:30, als alles meezit redden we dat makkelijk. Een grote groep vakantiegangers gaat vlak voor naar binnen, maar die kopen hun kaartjes bij de balie, wij kunnen dus snel bij de automaat een kaartje kopen en dan instappen.
Het is lekker druk in de tram, maar we vinden nog een plekje en al snel rijden we weer door het Kootwijkse landschap. Het weer is hetzelfde als de vorige keer: regen.
We rijden La Vila Joiosa dit keer voorbij, het marktplein staat nu vol met geparkeerde auto's en de straten zijn minder nat dan de vorige keer, maar de dag is nog lang. La Vila Joiosa betekent 'de met juwelen bezette stad', maar veel mensen noemen het 'de vrolijke stad'. De gebouwen hier zijn in vrolijke kleuren geschilderd, zodat de vissers op zee makkelijk hun thuishaven konden herkennen.
We laten de kleurrijke stad achter ons en komen in een wijds en groen landschap dat afgewisseld wordt met ruïnes, zeezicht, tunnels en bruggen. Het is een afwisselende rit. Onderweg wordt er volop getoeterd bij iedere onbewaakte overweg.

Kunststukje
In El Campello stappen we uit en lopen we in de richting van de zee, gewoon naar beneden dus, dat is altijd goed. We ontbijten in een klein cafeetje met een tostada en koffie. De eigenaar schildert en voor een 'klein' bedrag word je de eigenaar van een heus handgeschilderd kunstwerk, slechts 250 euro :).
Ik moet hier wel even iets kwijt en ik zie dat het damestoilet mooi ruim is. Onder de wastafel staat een ladenkastje dat in elkaar gestort is. Ze hebben nog geprobeerd de spaanplaat frontjes met schroeven op hun plek te krijgen, maar ook dat is niet gelukt. Het toilet is echter fris, er is toiletpapier, zeep en papieren handdoekjes. Ze hebben zelfs het messing lampje boven de spiegel oud-rose geschilderd, zodat het past bij de sierstrip tussen de tegels. Het was waarschijnlijk al wel donker toen ze het geschilderd hebben, maar het idee is leuk.
Een hulpje maakt inmiddels de tafeltjes schoon met een roze vaatdoek, ik twijfel of hij hierbij hoort of dat het gewoon een klant is. Ik gok op dat laatste.

Wandeling
We lopen langs de boulevard en komen even later bij de tourist info, daar krijgen we een plattegrond mee waar wat dorpswandelingen in staan. We volgend de historische route.
Er is in deze straat een heuse hondenboetiek. Het heeft niks met de wandeling te maken, maar het is zeker de moeite waard. In de boetiek staan rekken met hondenkleertjes, waaronder zilveren en gouden bodywarmers, maar ook schattige jurkjes en allerlei knipjes en strikjes voor in hun haar. Zielig en leuk tegelijk.
We lopen de route achterstevoren, dus komen we eerst bij punt 8: Ermita del Carmen. Opgedragen aan de 'Virgen del Carmen' beschermheilige van de zeelieden. Het werd gebouwd in 1960 dankzij donaties van de lokale zeelieden.
Hierna zouden we bij San Bartolome moeten komen, maar aangezien we niet weten wat we zoeken is hij voor ons niet te vinden. Er staat in ieder geval geen groot bord bij.
Nummer 6 is het Monumento al pescador.
De zon schijnt inmiddels lekker, waardoor de wandeling nog leuker is dan in de regen. We lopen dus weer naar de boulevard om 'vuurtoren' of 'mast' te bewonderen, die wij bij ons eerste bezoekje al hadden uitgescholden voor 'totempaal'.
Punt 6 is de Passeo Maritimo, wat eigenlijk niet meer betekent dan: de boulevard. Die lopen we dus gewoon nog een keer, je kunt nooit te vaak over een boulevard lopen.
Lonja, punt 4 van de route, ontgaat ons, maar blijkt iets met water te maken te hebben. Net zoals punt 3, de haven. De haven ligt goed vol, want bijna niemand haalt het in zijn of haar hoofd om nu het water op te gaan. Ik heb net even een filmpje gemaakt van een kleine boot met een paar mensen erop, op zee. Het ziet er vreselijk uit! Af en toe verdwijnt het kleine bootje in de golven en zie ik er niets meer van terug, dan ineens is hij er weer op de punt van zo'n grote golf. Ik word al groen om mijn neus als ik er naar kijk.
Dit is wel een leuke plek om mijn oude brood kwijt te raken. We halen de plastic zak met sneetjes brood uit de rugzak en Jan gooit de broodjes naar de meeuwen. In eerste instantie schrikken ze en vliegen ze allemaal weg. Daarna komen ze terug, maar ze vinden toch dat we wel erg dichtbij staan. Eén durfal pikt snel een stukje brood en probeert het in één keer door te slikken. Daar heeft hij wel wat moeite mee en het duurt even voor hij van dit ongemak bevrijd is. Zijn collega kijkt hem spottend aan: eigen schuld!
Het volgende punt, punt 2, is de toren. Die laten we even links liggen om eerst naar punt 1 te gaan: de archeologische opgraving. Die is helaas op maandag gesloten, dus bekijken we hem van een afstandje wat sowieso de beste plek lijkt om een opgraving te bekijken. Terug dus naar punt 2. De toren ziet er mooi uit, maar is niet van binnen te bezichtigen. Jan klimt nog wel naar boven, maar een hangslot weerhoud hem van een nader onderzoek.
Na deze, minder spectaculair dan verwachte, wandeling lopen we op eigen houtje verder. Ook dat blijkt niet zo'n heel goed idee, want die is best saai. Het begint leuk te worden wanneer we in een doodlopende straat eindigen en Jan besluit over het gaas te stappen voor een bezoek aan een klein paadje dat tussen het groen door slingert. Dit is het allerleukste paadje van de hele route!
Wanneer we weer bij een station komen, stappen we in de tram en rijden weer terug naar Benidorm.
 

Lunch

Inmiddels hebben we trek gekregen en we lunchen bij Taperia El Cruce met uitzicht op de grote rotonde bij Saltoki. Ik stuit gelijk al op een taalbarrière en de serveerster roept haar collega erbij. Een stevige, goedlachse dame met korte, geblondeerde krulletjes staat ons te woord in gebroken Nederlands. Ze is getrouwd met een Nederlander en heeft duidelijk plezier in het leven. Als eerste gang krijgen we asperges met ham en een roerei met garnalen en champignons. De tweede gang bestaat uit een soort soep van rijst en kip. Het doet denken aan een restje paella dat aangelengd is, maar de smaak is heerlijk.
Het is een lawaai van jewelste in deze tent met enkel Spanjaarden. In de hoek zit een tafeltje met vier personen, waar onze serveerster ook regelmatig aanschuift en een potje bier meedrinkt. Naast ons zit een Spaans echtpaar en achter ons twee jongens. De ene jongen heeft een kapsel alla Hamilton, maar dan geblondeerd en de andere heeft donker haar op een staartje. Het zijn schilders en hun kleding zit vol met verf. De blonde is constant aan het woord en praat heel hard, de andere is waarschijnlijk doofstom, dat hoop ik in ieder geval voor hem.
Intussen zie ik op de tv (die ook nog aanstaat) dat er in de afgelopen 24 uur 140 liter regen is gevallen per vierkante meter in deze regio. Goed voor de planten zullen we maar denken :).
 

Terrasjesweer

De rest van de middag en het begin van de avond vermaken we ons prima, maar om een uur of krijgen we toch weer trek. Casa di mama is gesloten vandaag laat ik Jan weten, er zit dus niets anders op dan een wandeling door het centrum. We lopen een beetje rond en eindigen bij cervezeria La Carsone op het terras. Ze hebben grote parasols en op ons verzoek steken ze de terraskachel aan. Je krijgt hier bij ieder drankje een hapje en ook vandaag is het weer lekker om hier te zijn. Er komt van alles voorbij: kleine gefrituurde visjes, tonijnsalade, ham en kaas, olijven en natuurlijk chips. Die chips zit overal bij als extraatje.
Het gaat steeds iets harder regenen en op het moment dat het even iets minder wordt, lopen we terug naar het appartement.
Dat was weer een gezellige afsluiting van de dag.

Geschreven door Hazenreizen