Vanmorgen schrijf ik eerst het verslag van gisteren. We hebben niets gedaan, maar toch heb ik weer van alles te vertellen.
 

Afscheid

Voor Jan en Annemarie is het de laatste dag hier, dus brengt An ons de overtollige spullen: aïoli, wasknijpers, suikerzakjes en nog meer handige zaken. De auto wordt ingepakt, zodat alles klaar is voor vertrek.

Ontbijt
We ontbijten deze laatste ochtend nog een keer samen bij de bakker. Boele met een foccacia met tonijn, Annemarie en Jan met een tostada tomaat en ik met een volkoren boterham met avocado en veldsla. Daarna is het echt tijd om terug te gaan en afscheid te nemen. We zwaaien ze nog even uit bij Michelangelo en dan gaan ze de bocht om.
 

Lopen

Het voelt wel even raar als ze net weg zijn en een beetje doelloos lopen we over de boulevard. Het is een heerlijke 18 graden, dus we mogen niet klagen. Het is nog wel bewolkt en de wind houdt ook aan.

Wind
Bij de haven horen we de wind door de tuien van de zeilboten fluiten, hij maakt er een mooi concert van. De palmbomen trotseren de wind, alhoewel een enkel exemplaar het wel zwaar heeft en flink staat te zwaaien. De op hondenpoep lijkende bruine prutjes onder de palmbomen blijken dadels te zijn. Ze zijn uit de palmen gewaaid en daarna vertrapt door de voorbijgangers.

Duiven
We lopen door tot het duivenpleintjes, waar het wit ziet van de duiven. Wanneer Jan een foto maakt, komt één van de duiven snel aanrennen, veronderstel dat Jan iets te eten zou strooien.

Gym
Wat verder naar links wordt op het strand gym gegeven door en vitale heer die waarschijnlijk al even met pensioen is. Hij heeft veel aanloop van jong tot oud. Eerst even een warming up, zodat de spieren goed loskomen en dan begint het echte werk. De muziek gaat aan en met veel Lee Towers-achtige bewegingen wordt de coördinatie en conditie getest.

We lopen helemaal door, bijna tot het eind van het Poniënte strand. Daarna lopen we aan de overkant van de straat, in de luwte, weer terug.
 

Pauze

Op de terugweg nemen we weer zo'n lekker gebakje mee, want we hebben nog niet alle smaken geproefd. Deze keer kiezen we voor chocola. Dat hebben we wel verdiend na zo'n lange wandeling.

Sahara
Het hele terras is weer bedekt met een heel dun laagje stof, maar de tompoes maakt alles goed. Ter compensatie voor de genoten calorieën veeg ik het terras nog maar een keer aan. Trouwens: het is nog niet eens één uur en we hebben al 13.000 stappen gelopen!
 

Kleine wasjes, grote wasjes

Even later besluit ik even een wasje te gaan doen. We hebben geen wasmachine op de kamer, dus neem ik de was mee naar het washok beneden bij de parkeerplaats. Ik doe de wasmachine open, de was erin, de deur dicht ... de deur weer open, nu de waspod erin, weer de deur dicht en dan even puzzelen op welk programma hij moet staan en hoe hij aan moet. Als ik het heb gered, kijk ik trots hoe de trommel begint te draaien. Dat heb ik keurig gedaan!

Opgesloten
Ik duw tegen de buitendeur en ... geen beweging. Door de harde wind is de deur blijkbaar in het slot gevallen. Aan de binnenkant van de deur zit geen klinkt, dus kan ik de deur niet meer openen. Mijn telefoon heb ik niet bij me, dus wat nu? Ik kijk naar de stoppenkast, het is zo'n automatische waarvan je makkelijk met een schakelaar de stroom kunt uitschakelen. Even overweeg ik om de hoofdschakelaar om te zetten, dan komt er vast wel iemand kijken. Met mijn ogen volg ik de leidingen van de schakelkast, één gaat er naar de lamp aan het plafond en twee gaan er naar de verschillende stopcontacten. Verder zijn er geen leidingen. De stroom uitschakelen lijkt dus weinig zinvol, behalve dat de wasmachine dan van slag is en ik geen licht meer heb.

Hulp
Af en toe bons ik op de deur wanneer ik iemand denk te horen, maar er volgt geen reactie. Ik kan niet naar buiten kijken, want er zijn ramen. Gelukkig zijn er wel een paar luchtrooster, maar ook daar kan ik niet doorheen kijken. Ik installeer me op de rij wasmachines met mijn rug tegen de muur en probeer te ontspannen. Vreemd hoe anders dit voelt dan gewoon niets doen. Zou Jan me niet een keer missen? Zo lang duurt het toch ook niet om een wasje in de machine te doen? Misschien denkt hij wel dat ik rondje lopen ben? Zou jij geen honger krijgen? En zou hij me wel zoeken in het washok, wanneer de deur daarvan dicht zit? Ik krijg het er warm van.
Ineens gaat de deur open en ik spring op. Een vreemde man staat in de deuropening en kijkt me verbaasd aan. Hij spreekt gelukkig Nederlands en ik leg uit wat er gebeurd is. Hij doet direct de slotjes van de andere deur open, zodat je altijd met een flinke duw tegen de de deur weer naar buiten kunt. Dat is een hele opluchting.
 

Lunchen

Ik bel aan bij ons appartement en Jan doet de deur open. Hij vond wel dat ik lang weg bleef, maar dacht dat het zo'n kort wasje was dat ik er op bleef wachten.
Voor mijn gevoel ben ik minstens een uur weggeweest, maar na een kleine check blijkt het ongeveer een half uur geweest te zijn. Maar toch ... ga maar eens een half uur opgesloten zitten ergens ... ik raad het niet aan.
Bij de cervezeria is alle ellende al snel vergeten wanneer we aan een voortreffelijke Cesar salade zitten met stukjes kip en knapperige croutons. Daarna delen we een Heekfilet en dunne lapjes varkensfilet en genieten we van een smakelijk toetje. Zo gaat het wel weer :).

's Avonds hebben we voldoende aan wat hapjes, dus blijven we lekker thuis.

PS 1:
Tijdens de lunch zit aan de overkant van de straat een oudere meneer een reclamebord te beschilderen. Wanneer hij klaar is, zullen we er een foto van maken.

Geschreven door Hazenreizen