Zo, na een paar inspannende dagen is vandaag een relaxdag. We blijven in de buurt, drinken koffie, maken een Griekse salade en zorgen dat we lekker uitrusten.
Aan het einde van de middag lopen we een stukje langs het strand en drinken iets bij Seaside, waar je heerlijk op het overdekte terras zit.
We eten een ijsje bij de ijssalon aan de linkerkant van de hoofdstraat, Jan neemt kersen en ik kies Kadaifi. Het is een combinatie van roomijs en een typisch Griekse gebaksoort. Aansluitend nemen we bij Angelos een mocca. Hij laat ons zien dat de bergketen aan de overkant van de baai lijkt op een vrouw die op haar rug ligt. Aan de rechterkant ligt haar lange haar, dan (verder naar links) naar gezicht, haar borsten, haar buik en haar benen.
Na twee of drie ouzo wordt de bergketen steeds mooier, lacht hij.
Volgens Jan wordt alles mooier na twee of drie ouzo π.
We lopen langs het water weer terug naar het appartement en blijven af en toe staan om naar de krabbetjes te kijken. Ik stap op een groot rotsblok in het water om een krabbetje te fotograferen en … PLONS! Daar gaat mijn bril, geen gewone zonnebril van vijf euro, maar mijn zonnebril op sterkte. Ik stap het water in en ga op zoek. De bril is van de rots gegleden en ligt nu onder een ander rotsblok in het water. Diepte schatten is niet één van mijn specialiteiten, dus ik probeer nog om het gewoon op te rapen, maar dat is onbegonnen werk. Na overleg met Jan besluit ik een lange stok te vragen bij een restaurant. Daar verwijzen ze me door naar de watersportzaak even verderop.
Daar haal je een schepnetje voor een euro of drie.
Ik haal een mooi knalroze exemplaar en begin te vissen. De mensen op de terrassen langs de boulevard raken gefascineerd door mijn pogingen en volgen de vorderingen met interesse. Het wordt echter steeds donkerder dus ik probeer zo dicht mogelijk bij het wateroppervlak te kijken waar mijn bril zich nu bevindt. Een kleine golf komt onverwacht mijn kant op en FLATSCH! Lekker dan, ik ben toch al zo gek op water in mijn gezicht. Gelukkig kan ik er wel om lachen, want de hele situatie is natuurlijk weer typisch voor mij. Je verveelt je echt geen moment als je met mij op vakantie gaat.
Vanavond eten we bij Acropolis, het restaurant van Louis en Mandy. Louis heeft een paar jaar geleden een culinaire opleiding gevolgd in Rhodos om nog meer hoogstaande gerechten te kunnen serveren. Helaas konden zijn vaste gasten dat niet waarderen, dus heeft hij inmiddels een tussenweg gezocht. Hij adviseert ons zijn moussaka, niet zo vet en machtig als het recept van zijn moeder, maar wel vol smaak en anders. Hij heeft gelijk: de moussaka is erg lekker. Zelfs met het pitabrood met smeersels vooraf, lusten we nu nog een dessert. Op aanraden van zijn zoon nemen de cheesecake (en ook omdat hij er verontschuldigend achteraan zegt dat de chocoladecake al op is).
We hebben deze keer wel gekozen voor één gerecht per keer en dat samen gedeeld, wat voor ons meer dan genoeg is. Op deze manier kunnen we toch drie gangen bestellen.
Na een tijd stoeien besef ik eindelijk dat ik geen schijn van kans heb. Misschien morgen met een duikbril en mijn bikini aan. Laten we maar een scooter gaan huren, dan kunnen we vanaf morgen wat meer van het eiland ontdekken … met of zonder zonnebril op sterkte.
Geschreven door Hazenreizen