Vandaag is het alweer maandag, na een 'druk' weekend is de rust weergekeerd in Kala Nera.
We steken vanuit Kala Nera het schiereiland over via Milies, langs de buitenste rand van het Pilion gebergte. Net buiten Kala Nera staat een groot bord dat de aanwezigheid van een klooster aangeeft dat 23 kilometer verderop ligt.
In Nederland is 23 kilometer om de hoek, maar hier is het best een flinke rit. Bij Milies houden we rechts aan, richting Neochori. Inmiddels staan er twee kloosters aangegeven: Moni Petrou Paglou en Moastery of Panagia Lambidona Lambinou.
we volgen de bordjes tot we in het dorpje Kalamaki komen en daar houd het op. Bordjes genoeg, maar ze verwijzen allemaal ergens anders naar. We volgen nu de weg naar het strand en bij toeval komen we een houten bordje tegen met handgeschilderde, rode letters. Het is Grieks, maar ik kan wel ontcijferen dat dit een wegwijzer is naar het klooster van Petrou Paglou. We volgen het weggeteje naar beneden en daar stuiten we op een simpel stenen gebouw dat op slot zit. Het lijkt een beetje overdreven om dit pand al zo lang vantevoren aan te kondigen, maar ja er staan wel van die kleine mini cyclaampjes. Dan maken we daar maar een foto van.
Nu rijden we naar Lambinou en ineens zien we weer een bord dat verwijst naar het klooster van Lambinou. Het is het op één na oudste klooster in Pilion. Toch nog maar een keer proberen. Volgens Jan zijn we hier al vaker langs gekomen, maar is het klooster altijd gesloten. We hebben verder niets te doen, dus gaan we nog eens kijken. Het klooster lijkt weer gesloten, maar er staat wel een dikke pick up op de oprit. Ik probeer het hek en zie dat het hangslot niet dicht is, maar er is geen beweging in te krijgen. Als Jan dichterbij komt, komt er een non aanlopen die ons binnenlaat. De kerk is prachtig, met schitterend houtsnijwerk en ik mag zelfs in een lange broek en zonder mouwen naar binnen. Bij de uitgang doen we wat geld in een bakje en de non steekt voor ons een kaarsje aan. We lopen nog even rond met de non in ons kielzog en dan geven we aan dat we weer vertrekken. Nu moeten we ineens meekomen een trappetje op en een deur door. We komen in een soort winkeltje en worden getrakteerd op een koekje. Het is natuurlijk de bedoeling dat we iets kopen, dus dit keer kiezen we voor iets met alcohol, altijd goed. We krijgen ook nog een flyer mee met het verhaal achter het klooster. Dat wil ik jullie natuurlijk niet onthouden.

Volgens de overlevering werd het klooster gebouwd door een piraat wiens schip dreigde te vergaan in een storm op zee. De bemanning bestond enkel uit Turken en uit één Griek, De kapitein smeekte de Griekse zeeman om zich te wenden tot de maagd Maria en haar om hulp te vragen. Hij beloofde hem een kanonskogel af te schieten en daar waar de kogel de grond raakte, zou hij een kerk bouwen ter ere van haar. Op het moment dat de kanonskogel de grond raakte, verscheen er een goddelijk licht dat de zeeman de weg wees naar een veilige haven waardoor het schip werd gered. Een deel van deze kogel is nog steeds te zien in de kerk.
Het klooster viert feest op 23 augustus, maar er is ook nog een feest vlak na Pasen. Op die dag werd namelijk op wonderbaarlijke wijze de ikoon van de Maagd Maria gevonden. Aan het begin van de 20e eeuw (1914-1915) zagen zeemannen al dagen een licht boven een ongeveer zes meter hoge rots. De rots behoorde tot een rotseilandje genaamd Lithos, dat in de buurt van het klooster lag. Het licht deed denken aan een brandende kaars en toen de vissers dichterbij kwamen, vonden ze het schilderij van de Maagd Maria aan de voet van de rots. Het schilderij zorgt voor veel wonderbaarlijke genezingen.

Via Xourichti en Tsagarada rijden we naar Mouresi, waar we even koffie drinken in To Tavernaki with balkony.

Deze kant van Pilion heeft meer loofbomen en beduidend minder naaldbomen, zodat de herfstkleuren hier goed te zien zijn. We zien vooral heel veel kastanjebomen en ook veel mensen die de kastanjes aan het rapen zijn. We rijden over een mooie weg naar Kissos, een heel gezellig plaatsje met een grote, oude kerk. Op de deur staat dat hij open is, maar hij is hartstikke dicht. We lopen dus maar een stukje door het dorp dat steil tegen de berg aangebouwd is. Het is even behoorlijk klimmen en dalen, maar wel heel mooi. Ik zie ergens wat gele krokussen staan en haal halsbrekende toeren uit om de bloemetjes te kunnen fotograferen, want ik kan er niet dichtbij komen. Wanneer ik eindelijk klaar ben en naar Jan loop, staat hij triomfantelijk een hele bos van die dingen te dingen te fotograferen, die zomaar uit een bordes groeien. Ik moet gewoon meer geduld hebben volgende keer.

We rijden verder richting Chania en missen daar onze afslag naar Drakia. Je kunt hier niet gewoon een afslag verder nemen en om eerlijk te zijn weten we op dat moment ook nog niet dat we de afslag gemist hebben. Jan zegt dat hij de loslopende geiten op de weg wel mist hier en dat je die misschien nog kunt tegenkomen wanneer je meer naar het zuiden gaat. Hij wordt op zijn wenken bediend, want een paar kilometer verder komen we na een scherpe bocht ineens in een kudde geiten terecht. Het zijn bijzonder mooie exemplaren, zowel qua kleur als qua karakter zijn het echte Binky's. Ze staan daar midden op de weg en trekken zich niets aan van auto's die toeteren en zachtjes doorrijden. We genieten nog even van het schouwspel en dan rijden we via Volos weer terug naar huis.

We lunchen bij ons stam-restaurant met een salade en mousaka en daarna scheiden onze wegen zich weer. Jan trekt zich terug in het appartement en ik op het bedje aan het strand. Ik leer van de ober daar hoe ik frappe moet bestellen met weinig suiker én zonder melk: frappee metrio choris gala. Ha, weer wat geleerd.

Later in de middag lopen we weer een rondje langs Maria en houden daarna links aan. We moeten dan wel een stuk langs de weg, maar er zijn nu eenmaal niet zoveel opties hier.

's Avonds weet Kostas ons weer te verrassen, hij heeft namelijk rundvlees met kastanjes. We hebben er zoveel gezien vandaag, dat het eigenlijk een logische keuze is. Heerlijk!

Geschreven door Hazenreizen