Vanmorgen hebben we een ontbijt in de eetzaal: zes of zeven tafeltjes met stoeltjes. Het is een echt Grieks ontbijtbuffet met bruchettta, olijven, rijstepap met kaneel, pizza, donuts en koekjes. De televisie staat aan en laat een soort soap zien.
Om een uur of tien stappen we weer in de auto en rijden we richting Volos om daarna verder naar Kala Nera te gaan. Tenminste ... dat is de bedoeling. Als we wegrijden zegt Google Maps: ‘Ga richting zuidoosten-sla linksaf-sla rechtsaf-ga rechtdoor...’. En dat allemaal tegelijk 😱. Jan laat zich niet van de wijs brengen en negeert haar tot ze weet wat ze wil. Even later is het weer raak: ‘Ga naar het noorden-flauwe bocht naar rechts-ga naar het westen-ga rechtdoor...’. Een echte vrouw, ze kan gewoon niet beslissen 😜.
 

Kala Nera

Een uurtje later arriveren we in Kala Nera. We missen de hartelijkheid van Kostas toch wel, dus we brengen allereerst een bezoekje aan Taverne Pagasitikos. Hij is er zelf niet, maar de zoon van Kostas begroet ons net zo hartelijk en samen met Mocha gaat hij kijken of hij een appartement voor ons kan vinden. Dat blijkt toch lastiger dan gedacht. Na de lunch gaan Jan en ik een rondje langs de accommodaties en in een achterafstraatje vinden we bij Magani de laatste kamer, die voor twee nachten beschikbaar is. Het is klein, maar er staat een bed en daar zijn we wel aan toe. Waarschijnlijk hebben we iets verkeerds gegeten of op een andere manier een virus opgelopen, want we zijn zo misselijk als een hond. Eerst maar eens even gaan liggen, dan zakt het vast wel af.
 

Magani

Hoe klein klein precies is, zal ik proberen uit te leggen. Als je binnenkomt staat tegen de linkermuur een bed van 140 waar je precies omheen kunt lopen, tenminste wanneer je zijwaarts loopt. Aan het voeteneind kun je nog net staan tussen het bed en de stoel die tegen de tegenoverliggende muur staat. Het appartement zal dus hooguit drie meter breed zijn. Naast de stoel staat een heel klein koelkastje op een krukje, waarvan het deurtje alleen open kan als er niemand op de stoel zit. Na de koelkast komt een kast en dan de muur. De diepte van de kamer schat ik ook op een meter of drie. Tegenover de kast is de badkamer. De toilet zit helemaal achterin, een beetje schuin, zodat je nog wel je benen kwijt kunt. Direct daarnaast zit de wastafel met de aansluiting van de douche en daarna de deur. Ja, je leest het goed. Om te douchen moet je dus op het toilet gaan zitten, wat in onze conditie misschien nog niet zo'n verkeerd idee is. Je kunt je ook eerst nat maken terwijl je bij de wastafel staat, daarna leg je de douche in de wastafel, dan zeep je je intussen in en daarna spoel je je weer af. Het maakt ons niks meer uit, we willen alleen nog maar een bed. Ik heb het zo koud dat ik met mijn lange wollen vest aan zit en dan nog loop te rillen. Jan haalt voor alle zekerheid een pakje droge beschuitjes en zo gaan we de nacht in.
De kamer heeft een airco waar we graag gebruik van maken met deze temperatuur. Hij slaat alleen regelmatig uit en daarna weer aan, met het nodige kabaal dat daarbij hoor. Jan ligt de halve nacht in de douche annex toilet te kotsen of het te proberen en wisselt het af met andere ongemakken die komen kijken bij zomergriep of voedselvergiftiging. Ikzelf ben alleen hondsberoerd, overgeven kan ik niet dus mijn buik lijkt op die van iemand die op punt staat te bevallen en het voelt alsof hij gevuld is met stenen. Slapen komt er niet echt van, maar liggen kunnen we in ieder geval wel.
 

P.S.

Ik hoor vanaf mijn balkon van die keffende hondjes, die je op de markt kunt kopen. Volgens mij heeft Wessel of Kim ook zo'n hondje. Ze gillen constant 'kef-kef kef kef kef-kef' op zo'n irritant hoge frequentie. Jammer dat je bij dit exemplaar de batterijen niet kunt verwijderen, anders had ik het zeker gedaan.

Geschreven door Hazenreizen