De vakantie is nu dan echt van start gegaan, maar voordat ik verslag doe van de eerste dag neem ik je even mee terug naar de voorbereidingen.

Het is donderdag 9 augustus, mijn verjaardag. Het zoeken naar een vakantie zit niet mee, want er is weinig keus en de prijzen zijn hoog. Ik wil toch graag weg, omdat het er na augustus voorlopig niet van komt. Ik zie een betaalbare vlucht naar Athene en via de app heb ik contact met Jan. Na aankomst in Athene heb ik geen idee wat we gaan doen, maar hij schrijft: Is wel goed, we gaan wel op avontuur. Ik boek de vlucht en daarna zien we wel.
De dagen erna zoek ik het internet af naar huurauto's, accommodaties en ferryboten. Die boten zijn favoriet, dat gaat goed, er is volop keuze en het puzzelen wanneer je een ferry naar welk eiland moet nemen vind ik leuk. Een paar dagen later is mijn plannetje klaar en huren we een auto bij een Atheense verhuurmaatschappij die goed staat aangeschreven en erg voordelig is. Je mag bij deze maatschappij ook de auto meenemen op de boot, en dat is lang niet overal zo. He lekker, het is inmiddels maandag en we hebben dan misschien geen accommodatie, maar wel een auto.
Dinsdag krijgt Jan een mailtje van het verhuurbedrijf met hun welgemeende excuses: er is geen enkele auto meer beschikbaar. De zoektocht naar een auto begint overnieuw en intussen komt Jan tot de ontdekking dat er geen accommodatie te boeken is op Evia, terwijl we al wel de veerboot hebben geboekt voor een overtocht met auto. De enige beschikbare accommodatie is iets tussen de €300 en €3000 per nacht. Het alternatief is een rondreis door Peloponnesos of via Evia naar Pilion, maar dan moeten we wel een auto hebben. Woensdag bel ik Jorgos van De Griekse Gids, waar Amber stage heeft gelopen. Hij heeft een bevriend autoverhuurbedrijf die misschien nog een auto heeft. Over accommodatie moet ik me niet druk maken, er is altijd wel iets te huur. Ok, het wordt dus toch islandhoppen op de kleine Cycladen. Gelukkig maar, want op Evia woeden inmiddels flinke bosbranden. Ik boek een Volkswagen Polo diesel bij Joyride en probeer te ontspannen.
 

Het vertrek

We staan om 03:50 op en rijden naar Eindhoven. We nemen Amber mee, zodat zij de auto mee terug kan nemen. Eindhoven Airport is klein en knus. We kopen wat puzzelboekjes en paracetamol (you never knows) en ik zie een leuk boek voor Wessel: hoe werkt een vliegveld. Nou ja, dat moet maar wachten tot de terugreis.
Bij La Place drinken we koffie en ondanks de spanning en het verbod meegebrachte etenswaren te nuttigen weten we toch onze krentenbol naar binnen te krijgen.
Eindhoven is een Silent airport, dus geen irritante stem door de luidsprekers iedere vijf minuten. Als je te laat komt voor het boarden is het hier blijkbaar je eigen schuld en dat is natuurlijk ook zo. We lopen naar het vliegtuig en kunnen achter instappen, net zoals je vaak in het buitenland ziet op de kleinere vliegvelden. Mooi zo, want onze stoel bevindt zich op rij 29. Terwijl we in de rij naar het vliegtuig lopen, bedenk ik dat het nu wel heel erg leuk is, maar in de winter bij sneeuw en vorst of op dagen dat het de regen met bakken uit de heel komt ...
Om 7:45 gaan we de lucht in, het is lekker mistig en ik kan me prima ontspannen. Op wat lichte turbulentie na verloopt de vlucht prima en voor ik het weet zijn we in Griekenland. In Athene moeten we heel lang lopen voor de bagage, nog veel langer dan op Schiphol. Wanneer we bij de bagageband staan, krijgen we al een berichtje van Joyride: ze staan buiten te wachten. We halen de auto op en gaan dan op pad. Eerst hebben we een slechte onverharde weg, maar daarna komen we toch op asfalt en verloopt de reis wat relaxter.
In Lavrio gaan we op zoek naar de tourist information. We verlopen ons een paar keer en als we uiteindelijk de juiste straat hebben, kopen we eerst frappe bij een kiosk. we betalen €2 samen en krijgen daarvoor ook nog 2 flesjes water. De tourist information blijkt gesloten, omdat het vandaag Mariadag is.
 

Mariadag

Bovenstaande informatie hebben we op dit moment nog niet, anders hadden we direct Maria aangeroepen. In plaats daarvan eten we pita gyros kip en dat smaakt ons heerlijk. Daarna zoeken we de haven op voor het afhalen van onze tickets. Het ticketbureau gaat om drie uur open en het is nu tien voor drie, dus ik kan nog wel even naar het toilet. De eerste toilet stinkt en is smerig, de tweede toilet is nog veel viezer en beide hebben geen toiletpapier. Ik zet me over mijn weerzin heen en hang toch maar even boven de eerste pot 🤮.
Als we de tickets hebben, lopen we terug naar het centrum voor alcoholvrij bier en water. De Grieken zijn niet zo van alcoholvrij, maar toch vinden ze ergens nog een Heineken 0,0. Nu wachten tot we mogen boarden om 19:00. We zitten daar lekker, maar tussen drie uur en zeven uur zit wel vier uur en dat is lang als je aan alcoholvrij bier en water zit. We rijden dus nog even naar de tempel van Poseidon.
 

De Tempel van Poseidon

Bij de parkeerplaats van de tempel staan bussen en heel veel auto's, niet echt ons ding dus. Daarnaast is het nog een stuk steil omhoog lopen, zonder een millimeter schaduw. Dan maar vanaf de parkeerplaats inzoomen.
We rijden terug naar de haven, waar iedereen achteruit de boot op moet rijden. Passagiers moeten vooraf uitstappen en apart naar het bovendek lopen. Wanneer ik Jan weer terug vind, vertelt hij dat de auto's zo dicht op elkaar geparkeerd staan, dat een passagier onmogelijk uit zou kunnen stappen. Nu begrijp ik waarom veel autoverhuurbedrijven niet willen dat je de huurauto meeneemt op de ferryboot.
 

Kea

Het uurtje varen is heerlijk ontspannend. Om half negen meren we aan in Korissia en gaan direct op zoek naar onderdak. Een uur en heel veel kilometers later hebben we nog niks. We gaan op zoek naar een plek waar het rustiger is, want deze havenplaats is zwart van de mensen en auto's. Onder politiebegeleiding rijden we richting de hoofdstad, Loulida. Auto’s staan aan beide zijden van de weg geparkeerd, de hele weg lang, voorbij de hoofdstad ook nog. We zijn blij dat de politie de weg vrij maakt, want anders was het een heel gestreste rit geworden. Eerlijk gezegd is de politiebegeleiding voor de touringcar die voor ons rijdt, maar wij maken gretig gebruik van deze extra service. Bij een afslag maakt de politie plaats en wij rijden keurig achter de bus aan. Na een tijdje staat de bus langs de kant en rijden wij door op weg naar Pisses. Bij een restaurant in the middle of nowhere stoppen we om te eten, het is inmiddels tien uur geweest. Het restaurant is maar klein en het terras zit stampvol eters. Als we tijd hebben kunnen we straks wel iets te eten krijgen. We hebben nog steeds geen onderdak en leggen ons probleem uit aan de ober. Er wordt snel in het Grieks overlegd ... misschien bij de monniken in het klooster? Een paar telefoontjes later krijgen we een telefoonnummer en een Engels sprekende jongen heeft nog een kamer voor ons. Hij legt uit waar we moeten zijn, gelukkig is het in Pisses, daar zijn we bijna. Als we in Pisses zijn, moeten we hem maar even bellen dan komt hij met de sleutel.
We rijden verder en zien een plaatsnaambord, Ellinika? Foutje! We zoeken op de kaart die we in de haven hebben gekocht en het blijkt dat we op een heel andere weg zitten dan we hadden gedacht. Waar de politie aan de kant ging, hadden wij rechtsaf moeten slaan, langs de politieauto. We volgden toen echter blindelings de grote bus. We rijden binnendoor naar Pisses, over een wit weggetje, dat gelukkig verhard blijkt te zijn. Eenmaal in Pisses heeft mijn telefoon geen service, internet hebben we ook niet en de batterij van onze telefoon is bijna leeg ... goed voorbereid dus. Een 500 meter verderop gelegen restaurant biedt hun telefoon aan en ik heb nog net genoeg batterij om het telefoonnummer op te zoeken. Yannis haalt me op bij het restaurant, ik rij mee naar het appartement en daarna word ik keurig terug gebracht. Ik vertel aan Jan dat we een ruim appartement hebben. Als je binnenkomt is er rechts een aanrecht en een eethoek, daarna staat er rechts een tweepersoonsbed en links een eenpersoonsbed. Helaas kan ik me niet herinneren dat ik een badkamer heb gezien, dus dat is nog een verrassing straks.
 

Verrassing!

We rijden naar ons appartement To Yannis en ik kijk op de sleutel, nummer 30. Ik steek de sleutel in het slot en loop de kamer in. Totale verbijstering! Dit is een heel andere kamer dan ik daarnet heb gezien! Ook hier is een keukenblokje, maar tegenover het keukenblok staat een tweepersoonsbed, daarna komt er een badkamer en naast de badkamer staat een eenpersoonsbed. Ook de airco en de tv hangen ergens anders. Een blik in de badkamer leert me dat het veiliger is om hier niet te douchen en te toiletteren. Bah! Hoe kan dat nou? Ik wil Jannis bellen, maar (even vergeten) geen service en geen batterij. Had ik nu maar beter opgelet tijdens de rondleiding, dan had ik nu geweten wat er verkeerd ging. We proberen de sleutel op andere deuren, maar daar past hij niet. Ineens heb ik een idee. Ik klim bij kamer 31 over het terras (gelukkig is het begane grond) naar kamer 30. Ik wrik eerst voorzichtig en daarna wat lomper aan de luiken van de terrasdeuren. Ja, ik voel dat er beweging in zit, nog even doorzetten. Al snel heb ik de deuren open en kan ik onze kamer binnen stappen. Ik draai de kamerdeur van het slot en laat een verbaasde Jan binnen. Hoe? Wat? Ik leg uit dat Jannis tijdens de rondleiding de deuren naar het terras had geopend en dat ik deze slechts provisorisch weer had gesloten, in de wetenschap dat we toch binnen korte tijd weer terug zouden zijn. We besluiten morgen naar de camping te lopen en daar de sleutel om te ruilen. We slapen slecht, waarschijnlijk door de stress van de hele dag en niet in de laatste plaats door de muggenpopulatie die maar niet uit te roeien lijkt.

Geschreven door Hazenreizen