Saai was het in ieder geval niet vannacht. Na de muzikale uitspattingen van de plaatselijke jeugd vielen we in slaap om halverwege de nacht opgeschrikt te worden door een luid gebons op de deur. Niet op onze deur, maar wel luid genoeg om op onderzoek uit te gaan. Ik denk er nog op tijd aan om een onderbroek aan te trekken en loop dan de gang in en de trap af. Ik verwacht dat er iemand buiten staat die naar binnen wil. Dan hoor ik weer dat harde gebons en geroep en vlak daarna: ‘I hate you!’ Hmm, niet mee bemoeien dus. Op de trap kom ik een medewerker van het hotel tegen en vlak daarna is het stil. We gaan weer slapen en worden daarna pas om half acht weer gestoord door de vuilniswagen die de metalen containers komt legen. Ach, een mooie tijd om op te staan 😬.
Het ontbijt is een ware verrassing, de bediening is bijzonder vriendelijk en de keuze is ruim: twee soorten brood, diverse koekjes en cake, yoghurt met honing, fruit, gekookte en gebakken eieren, worst, kaas, rauwkost en sapjes. Het ziet er gezellig uit en de dag begint dus veelbelovend.

Na het ontbijt rijden we richting Aperi. We houden zo veel mogelijk rechts aan richting Achata Beach, een prachtige weg door een vallei met pijnbomen. We passeren een gebied dat een tijd geleden is getroffen door brand en zien de eerste bloemen alweer de kop op steken tussen de verkoolde bomen. Het is triest, maar tegelijkertijd ook heel indrukwekkend om zo'n stuk verkoold bos te zien.
Het strand is stil, maar niet verlaten, dus met je blote billen de zee in zit er dit jaar niet in. Jan checkt wel even de temperatuur van het zeewater, dat aangenamer is dan het water in het zwembad.

We keren terug en vervolgen onze weg richting Aperi en stoppen bij verschillende kapelletjes om een blik naar binnen te werpen. We branden een kaarsje bij een heel klein kapelletje met een mooie bloeiende Yuka ervoor, ter nagedachtenis aan al die lieve mensen die ons van bovenaf hoofdschuddend gadeslaan en me proberen te behoeden voor misstappen. Ik kies een witte kaars en zet hem keurig recht, zodat hij lang zal blijven branden. Daarna maak ik nog een foto van de prachtige Yuka, of liever gezegd: ik probeer het. Gelukkig is Jan langer, anders was het veel groen met vaag iets wits geworden 😊.

We rijden verder naar het noorden, richting Spoa, en bezoeken Kira Panagia Beach. Daar drinken we koffie bij The Olive Garden, waar een vriendelijke dame zonder kunstgebit ons bedient. Na de koffie lopen we naar het kapelletje even verderop en dan langs het strand terug naar de auto. We twijfelen of we verder zullen rijden, maar besluiten dat niet te doen. We rijden rustig terug naar Pigadia, waar ik het blog van gisteren afmaak.

Vanaf ons balkon zie ik hoe het echtpaar, dat vannacht ruzie had, naar buiten geloodst wordt door een hostess. Ze leest het echtpaar even flink de les. Ze moeten zelf een ander hotel zoeken, mogen geen gebruik maken van de transferdienst en bij een herhaling van hun wangedrag mogen ze het vliegtuig niet in. Dat heb je met die Scandinaviërs, goedkope drank en ze gaan helemaal los 😜. We zijn trouwens sowieso de enige Nederlanders hier en buiten het hotelpersoneel ook de enige niet-Scandinaviërs.

Na dit leedvermaak gaan we lekker lunchen. We kiezen voor een pita gyros chicken bij Άψε Σβήσε Γυραδικο, waar je 2,50 betaalt en daarna echt vol zit. Ik vraag de vriendelijke serveerster wat de naam van de lunchroom betekent en ze zegt dat ze het me zal laten zien. Ze komt even later terug met een aansteker en knipt hem aan: 'Dit is Άψε', zegt ze. Nu laat hem weer los, zodat de vlam uitgaat: 'En dit is Σβήσε'. Eigenlijk begrijp ik nog steeds niet wat het nu betekent, maar ik knik vriendelijk en bedank haar voor de uitleg 😅.

‘s Middags houden we weer een siësta bij het zwembad (het bagger-boek uit de boekenboom van Albert Heijn heb ik gelukkig kunnen omruilen voor een roman van Nicci French) of in het appartement en voor we het in de gaten hebben is het alweer tijd om bij Angolo koffie te drinken en aan het blog van vandaag te werken. De 🐈 wacht dit keer tot ik klaar ben met dan ‘irritante getyp’ en eist direct daarna zijn plek weer op. Ze noemen haar Don Corleone, het schijnt een echte maffiosa te zijn. Andere katten tolereert ze wel, maar zodra een hond zich op haar territorium begeeft krijgt hij ervan langs. We zullen haar dus maar niet mee naar huis nemen, dat vindt Binky vast niet leuk.

Op advies van Amber kiezen we vanavond voor een verse 🐟 bij To Kima. Ik moet meelopen en er één uitkiezen. Het is maar goed dat ze al dood zijn, want als ik een levende vis had moeten aanwijzen die ze dan voor mij dood maken, was het echt een vegetarische maaltijd geworden. Ik weet wel dat dat hypocriet is, want zolang ik vis en vlees eet, worden deze beesten feitelijk voor mij geslacht, maar die oogkleppen hou ik graag nog even op.
Na het diner schuiven we weer aan bij Pelagos om daar nog even te genieten van de live muziek. De zeibekiko tis evdokias van Amber wordt dit keer zonder vragen gespeeld en Vasilis geeft ons een dikke duim en een knipoog als hij de eerste noten inzet 🎼. Na tien uur stroomt het terras vol met Grieken en al gauw is het een echt feestje; er wordt volop gedanst, geklapt en meegezongen. Een Nederlandse vrouw, aan het tafeltje naast ons, vraagt of we Grieks zijn. Jan zegt: ‘No’, en daarmee is het gesprek afgelopen. Even later komt ze bij ons staan en probeert nog eens in het Engels en Duits te achterhalen waar we vandaan komen. Ik doe of ik achterlijk ben, maar dan probeert ze het ook in het Nederlands en wordt het al lastiger om mijn gezicht in de plooi te houden. Jan bekent dus maar dat we Nederlanders zijn en daarna vertelt ze dat haar man, die constant op de dansvloer de show steelt met zijn gepassioneerde manier van dansen, al bijna 80 is. We zien ma en Wim hier al helemaal zitten, ma op de dansvloer met deze man en Wim gezellig zitten keuvelen met zijn vrouw die niet zo goed ter been is, maar wel heel erg aardig blijkt te zijn. Om half een rollen we ons bed in voor een heerlijk ongestoorde nacht. Het hotel is dan wel vergeven van de Scandinaviërs, maar ze zijn allemaal heel erg rustig. Mijn generaliserende opmerking van vanmorgen moet ik dus terug nemen.

Geschreven door Hazenreizen