Lekker uitgeslapen en ontbeten. Het wordt vandaag 34 graden, dus siga siga. We rijden via Milies richting Tsagarada. Er zijn daar wat plekjes die we nog niet gehad hebben, dus die zullen we vandaag eens opzoeken. We slaan de eerste verharde weg over en nemen de volgende afslag naar het strand bij Kalamaki. Het is nog steeds te warm om over het strand te lopen, dus stappen we weer in en stoppen op de parkeerplaats bij het dorp Kalamaki. Over de geplaveide straatjes lopen we naar het dorpsplein, waar de oudere Griekse inwoners op een terrasje zitten te niksen. Aan iedere tafel zit wel iemand. Er is ook nog een terras aan de achterkant van het kafenion, maar dat wil ik niet. Ik wijs op een lege stoel en daarna naar mezelf. Er wordt vriendelijk geknikt door de twee mannen en Jan en ik nemen plaats. Daarna volgt een soort stoelendans. De ene man loopt weg naar een andere tafel, daar loopt een vrouw weg. Dan wordt er een stoel verderop omgewisseld en de tweede man van onze tafel gaat ook ergens anders zitten. Ik wil niet achterblijven en wissel ook van plek. Weliswaar aan dezelfde tafel, maar toch.
We horen een hoop klanken die worden uitgestoten, maar ik begrijp er niets van. Het hondje op het plein wel, hij rent vrolijk op mijn buurman af en gaat bij hem liggen. Inmiddels begrijp ik het: de man is doofstom.
Na de frappee rijden we verder naar Het strand van Milopotamos, tenminste...dat was de bedoeling. De verharde weg blijkt op het laatst over te gaan in een soort grindweg met stukken beton ertussendoor. Dat is nog niet het ergste, maar de daling is zo steil dat we vrezen vanzelf naar beneden te schuiven. Met wat kunst en vliegwerk weet Jan de auto te keren en we rijden nu door Xourichti en Taxiarches. We rijden door tot Damouchari. Daar zouden we met onze wandeling geweest zijn, maar toen hebben we een stukje afgesneden en het dorp gemist. In Damouchari is de film Mamamia opgenomen en daarom kiezen we voor een Mamamia salade en een omelet.
Op de terugweg proberen we nog wat verharde wegen naar links, maar echt verdwalen doen we niet. Dan maar terug naar Kala Nera voor koffie met chocola op Bad Balconie.
‘S Avonds om half negen lopen we bij Kostas het terras op. Onze tafel is bezet en we moeten een tafeltje naar achteren gaan zitten. Het is echter zo warm,dat we besluiten eerst nog even rond te lopen op de boulevard en het later nog eens te proberen.
Iets na negenen blijkt onze tafel leeg en is het goed vol te houden op het terras. We krijgen vandaag onze ‘bestelde’ okrabonen, wat zoiets als bami heet in het Grieks. We nemen er een karbonade bij en een karafje wijn. Niet lang daarna komt er een stel vlak achter ons zitten. Nou ja, een stel? Twee mannen, waarvan er een overduidelijk homoseksueel is. Hij gaat onmiddellijk met zijn moeder zitten bellen en wij kunnen meegenieten. Nou laat dat genieten maar achterwege. Na dit gesprek is er een korte onderbreking en dan belt hij zijn oma. Jan probeert nog om een niet zo subtiele opmerking richting zijn ‘partner’ te maken, maar ook die voelt zich er niet fijn bij en heeft hier duidelijk geen invloed op. We verhuizen dus naar een tafel aan de andere kant van het terras, waar het inmiddels lekker rustig is en genieten daar van een Tsipouro van het huis. Even later komen er weer twee glazen Tsipouro naar onze tafel: niet van Kostas, maar van Sakis. Sakis? Aan de andere kant van het terras steekt een Griek zijn glas wijn in de lucht: Yammas! Deze man zit er altijd en vorig jaar ook al en het jaar daarvoor. Hij vraagt of we even bij hem komen zitten en hij spreekt redelijk Engels, dus dat is geen probleem.
Om half een rollen we ons bed in, maar het was wel heel gezellig.

Geschreven door Hazenreizen