We nemen de trein van 06.13 vanuit Barneveld naar Amersfoort en stappen daar over op de trein naar Schiphol. Snel ☕️☕️ gehaald bij de kiosk, zodat we in de trein kunnen ontbijten. Om 07.23 staan we op Schiphol en tien minuten later zijn we door de douane en begint het slenteren langs de tax free shops. We hebben twee keer bijna koffie gedronken, maar 5 euro voor een espresso deed me de trek in koffie wel vergaan.
We worden in een bus van Schiphol naar ons vliegtuig gebracht, wat een nostalgie. Ze snappen alleen niet dat zo’n vliegtuig twee deuren heeft en dat je dus ook gewoon twee trappen kunt neerzetten voor het instappen. Zo jammer. 😏
De vlucht verloopt verder prima en om 13.35 (Griekse tijd, dus een uur later dan in Nederland) landen we op Thessaloniki. De koffers arriveren redelijk snel en kort daarna worden we gebeld door het autoverhuurbedrijf, dat er iemand voor ons klaar staat.
Met een busje worden we naar de auto gebracht, een (bijna) gloednieuwe Kia Picanto met airco, radio en een aansluiting om je telefoon op te laden. Ik pak heel wijs de wegenkaart van Macedonië met een schaal van 1 op 200.000 en bedenk hoe ik ons in vredesnaam op de juiste weg krijg. Gelukkig heeft Jan Google Maps geïnstrueerd en zij weet hier veel beter de weg dan ik. Door een wirwar van kleine straatjes leidt ze ons richting de snelweg. ‘Hier rechtdoor, dan links en daarna scherp naar rechts’. We twijfelen aan haar nauwkeurigheid, want rechtdoor staat een bord doodlopende weg en het loopt ook zichtbaar dood. Toch volgen we haar aanwijzing op en vlak voor het doodlopende deel blijkt een klein weggetje naar links te gaan. Zo doodlopend was het dus toch niet. Aan het einde kunnen we inderdaad scherp naar rechts en daarna weer naar links. Deze weg links of liever gezegd, dit pad naar links, blijkt de oprit van de snelweg. Hoezo invoegstrook? Gewoon snel gas geven! 😜
Truus leidt ons keurig om Thessaloniki heen en ik volg haar op mijn wegenkaart tot ik weer wat zekerder ben van mijn kaartlees-skills. Bij de volgende afslag kunnen we wel van de snelweg af, zeg ik zelfverzekerd. Dan zijn we in Eginio en is het tijd voor een frappee.
Na de koffie rijden we een stukje paralel aan de snelweg en een paar kilometer verder nemen we de oprit weer. Vijf, zes of zeven tolpoortjes verder komen we aan in Volos en moeten we over de gewone weg verder. Het gaat veel sneller dan verwacht en voor half zeven staan we al voor ons hotel, waar Katherina ons verwelkomt. Op dat moment komt Kostas langs met de auto en druk zwaaiend roept hij naar ons. ‘See you later, my friends!’
De koffers worden de trappen opgesjouwd en daarna is het tijd voor pauze. Lekker met een Mythos-🍺 op het terras van Pagasitikos, waar we blijven zitten tot een uur of twaalf.

Geschreven door Hazenreizen