Vanmorgen genoten we van een lekker ontbijtje met toast, jam, kaas, vleeswaren, gekookt ei en vers gebakken cake en chocolade broodjes. Intussen heeft Jan in onze achtertuin maar liefst twee Hoppen gespot (of zijn het Hops?). We hadden ze nog niet gehoord, maar ze zijn er echt. Een foto maken mislukte natuurlijk, maar ik heb een wazig plaatje van een Hop in de vlucht, die net het beeld uit vliegt.
Martina heeft allerlei suggesties gedaan voor vandaag en om tien uur vertrokken we voor een toer door het noorden. Met mijn fantastische navigatie skills leidde ik Jan al direct via de verkeerde weg en in de verkeerde richting, maar toen we op dit weggetje twee busjes met bejaarden tegen kwamen, zijn we toch nog een stukje doorgereden. Die mensen waren daar tenslotte niet voor niets geweest, er was vast iets te zien. We stoppen bij een ruïne en genieten van het landschap. ‘Hey, daar zit ook een Hop!’, zeg ik tegen Jan en hij glimlacht minzaam. Terwijl hij foto’s maakt van het uitzicht, sluip ik richting de plek waar ik de Hop heb gespot. Ik zit achter een muurtje en kom voorzichtig iets omhoog tot ik heb in beeld heb. Gelukkig heb ik de foto gemaakt voordat Jan met zijn maat 43 aan komt lopen, want dan is de Hop ineens gevlogen.
We rijden weer terug naar af en starten om half elf overnieuw met onze geplande trip. De route is prachtig, maar wanneer we in Arietta stoppen voor koffie begint het te regenen. We slaan de toeristen trekpleisters even over en rijden verder naar het noorden. De zon komt al snel weer door en we stoppen op een kleine parkeerplaats om wat foto’s te maken. Zodra we de parkeerplaats op rijden, komen er drie pick-up trucks achter ons aan de parkeerplaats op. Er springen mannen uit met gele fluoriserende hessen, pilonnen, bordjes met stop en een rode vlag. Jan en ik lopen wat ongemakkelijk verder in de veronderstelling dat ze misschien tegen ons beginnen te roepen dat we daar niet mogen staan, maar er gebeurt niks. De mannen nemen stelling in op de weg en als een geoliede machine wordt het verkeer geregeld, zodat ze wat zand van de weg kunnen verwijderen. Dan komen er nog twee auto’s de parkeerplaats op en we stappen maar weer in de auto, voordat we er straks niet meer uit kunnen.
We vervolgen onze weg naar Orzola, waarbij we de gratis parkeerplaats aan het begin van het dorp negeren en doorrijden naar de haven. Een man in uniform vraagt of we met de ferry mee gaan. Wanneer Jan ontkennend antwoordt, stuurt hij ons naar een parkeerplaats naast de weg waar we drie uur mogen parkeren. Het is een blauwe zone en we zoeken in de huurauto naar een parkeerschijf. Niet dus. Dan lezen op het bordje onder het parkeerbord, dat je zelf een briefje mag schrijven met de tijd van aankomst. Gelukkig hebben we papier en pen bij ons, dus dat is snel opgelost. We zoeken een terrasje op en genieten van het zonnetje. Jan handelt zijn telefoontjes af met een collega en met Amber en dan stappen we weer op.
De volgende stop is het uitzichtpunt bij Mirador Rio. Busladingen toeristen op de parkeerplaats, maar we zetten dit keer door. We hebben een prachtig uitzicht op het eiland Grasiosa, waar we binnenkort misschien nog even naartoe gaan. De andere toeristische trekpleisters laten we weer links liggen. We stoppen nog even bij een gebouw waar een kinderboerderij gevestigd blijkt te zijn. Er komt direct iemand naar ons toe die een vriendelijk gesprek begint, maar als we uit beleefdheid de kinderboerderij willen bezichtigen moeten we ineens 3,50 entree per persoon betalen. We besluiten toch wat minder beleeft te zijn en vervolgen onze weg, zonder de kippen en geiten gezien te hebben.
Nu gaan we op zoek naar een restaurant waar je sandwiches kunt eten op een rotsblok. We volgen de aanwijzingen van Martina, maar we vinden het niet. Het begint ook weer te regen, dus die sandwiches eten we toch maar ergens anders. Het wordt Teguise.
Na Teguise zijn we het een beetje zat en rijden weer terug naar ons appartement. We zoeken een appartement voor de laatste helft van de vakantie en lopen even een stukje omhoog naar de vulkaan. Het pad is niet erg duidelijk en het is al schemerig, dus we gaan weer rechtsomkeert en drinken thuis een kopje koffie.
Vanavond eten we weer bij de pizzaria. We nemen pasta, Jan met zeevrachten (in de schelp) en ik met peper, uien en tomaat. Als toetje nog een tartufo chocolate en een espresso. De ober herkent ons nog van gisteren en trakteert ons op een honingrummetje. Zo, nu lekker naar bed en morgen zien we wel weer wat we gaan doen.

Geschreven door Hazenreizen