Vanmorgen om 8 uur ben ik al wakker. Ik sta op en open de balkondeuren om de frisse buitenlucht naar binnen te laten. De luiken zitten nog dicht maar een intense warmte komt me tegemoet. Ik besluit de deuren weer dicht te doen en probeer het raam. Om het raam te openen moet ik eerst het rolhor omhoog doen. Geen probleem zou je denken, maar met mijn skills schiet het rolgordijn omhoog en vliegen de onderdelen om mijn oren. Het raam doe ik niet eens open, want ook hier is het handvat al zo warm dat het me verstandig lijkt om deze gesloten te houden. Ik ben een doorzetter en probeer het raam aan de achterkant, eindelijk heb ik succes. Bovendien zit hier ook een rolhor, zodat ik kan zien hoe de onderdelen in elkaar horen te zitten.

Amber is inmiddels ook wakker genoeg en samen lopen we naar de supermarkt, die ongeveer 1 kilometer verderop is. De eigenaar (van een jaar of 80) staat zelf achter de toonbank en met trots zegt hij enkele Nederlandse zinnen. Ik ben zo verbaasd dat ik ineens geen woord Grieks meer weet. Met een tas vol lekkers (jam, pasta, brood, margarine, kaas, yoghurt, honing, toast en twee flessen water) gaan we weer op pad.

Om kwart voor elf beginnen we aan onze wandeling langs 4 strandjes, het is een wandeling voor beginners dus dat wordt een makkie. We hebben geen rugzak bij ons, dus moeten we inventief zijn om alle belangrijke spullen mee te krijgen. Amber pakt een kleine fototas en stopt daar pleisters, een schaartje, zakdoekjes, haar id-kaart, haar zorgpas, een pincet, een rolletje verband, haar telefoon en geld in. De fles water hang ze aan haar tasje en de fles zonnebrandolie stopt ze ook nog ergens tussen. Ik hang mijn fototoestel om en doe een riem om. Aan de riem hang ik mijn fles water, waar ik ook nog een pakje Dextro in stop en een klein handdoekje. Zo ... we zijn er klaar voor.

Bovenaan het pad wat we moeten afdalen valt de fles zonnebrandolie uit zijn schuilplaats, het pad is zo stijl dat hij pas tien meter verderop tot stilstand komt. Ik stop de fles tussen mijn riem, maar ook dit werkt niet. Dan fröbel ik een foedraal van mijn handdoekje en stop daar de olie in, het werkt prima. Het pad is zonnig en nu en dan flink stijl, dus we zijn blij dat we een 'makkelijke' route hebben uitgekozen. Het waait wel lekker en het uitzicht is fantastisch. Halverwege de route hebben we uitzicht op de kloof die we gaan bezoeken. Ik ben even bang dat mijn 'dirty mind' opspeelt, maar ik zie aan Amber dat het haar ook opvalt. Bij een bepaalde stand van de zon lijkt de kloof verdacht veel op een vagina.
Bij Lagada Beach verhuren ze bedden en parasols en er is een barretje, douches, toiletten en kleedhokjes. Het is nu hoogseizoen en wij zijn de enige gasten. Nooit eerder ben ik in het hoogseizoen ergens geweest waar zo weinig mensen zijn. Ik bestel in mijn beste Grieks twee frappé, voor mij een Metrio me gala en voor Amber een Glyko me gala. Ik ben zo trots op mezelf! Totdat hij me in het Grieks iets vraagt en ik door de mand val. Hij kan er wel om lachen en vraagt het nog eens in keurig Engels.

Na de koffie wagen we ons in de zee, die ons af en toe weet te verrassen met een enorme golf. De foto's hiervan zijn van een vreselijke kwaliteit, maar dat komt omdat ik met de IPad een foto heb gemaakt van mijn schermpje op mijn fototoestel ... snap je? (Inmiddels zijn deze foto's vervangen door het origineel, wat het kijkplezier danig ten goede komt). Daarna lopen we door naar de indrukwekkende kloof met zijn lagune en weer terug naar Lagada Beach voor iets te eten. De barkeeper maakt voor ons een Griekse salade, waar we bij staan: een rijpe tomaat, een halve komkommer, rode ui, veel feta en afgemaakt met olijfolie en oregano. Genieten!

Terug in het appartement is het tijd voor douchen, lezen en relaxen. De cicaden zorgen weer voor gezellig achtergrondmuziekje.

Vanavond eten we bij Café Bar Porto Bello, die adverteert met gegrilde kip op vrijdag en zaterdag. Wij kiezen voor de plate, met patat, tomaat, ui en tzaziki. We krijgen gezelschap van een poes en als ik die een knasterbotje van de kip voer, krijgen we gezelschap van nog twee poezen. De ene is heel brutaal en zo groot dat hij rechtop tegen de tafel aan kan staan. Wanneer ik even niet oplet, zit hij op de tafel en probeert van mijn bord te eten. Ik mag hem niet meer voeren van Amber en ze houdt me goed in de gaten. Totdat haar aandacht even verslapt ...

Vlak voor het slapen gaan, blijkt er een grote kakkerlak in ons appartement te zitten. Ik haal de eigenaresse en met een bezem gaat ze hem te lijf. Daarna legt ze uit dat ze binnenkomen wanneer het buiten donker is en binnen licht. Ook komen hier kleine spinnen voor, vertelt ze terwijl ze haar duim en wijsvinger zo'n vijf centimeter van elkaar af houdt. Dan gaat ze weer en Amber en ik kijken elkaar verbaasd aan. Zei ze nou 'kleine spinnen' en wees ze vijf centimeter aan? Blij dat hier dan geen grote spinnen zitten!

Geschreven door Hazenreizen