Tegen half 7 loop ik naar de stad, het is nu een heel stuk minder druk en nu valt veel duidelijker op dat Genua een heel rijke stad moet zijn geweest. Het kost me enige moeite om het Peruaanse restaurant terug te vinden. Probleem wordt deels veroorzaakt door de wirwar van smalle straatjes en deels doordat er blijkbaar vlakbij een ander Peruaans restaurant ligt. Ik heb de naam van "mijn" restaurant niet onthouden. Dus nu zijn de aanwijzingen van "maps" en van die op bordjes van dat andere restaurant tegenstrijdig.
Ik neem toch geen Lomo saltado, maar iets wat er ook wel lekker klonk. Was ook zo, maar ik kreeg veel te veel.
In het hostel Twee voor Twaalf teruggekeken
Na het ontbijt, je kon pakken wat je wilde, maar het waren vooral zoete broodjes, ben ik naar de stad gegaan. Ik wilde naar de Via Garibaldi, waar in een aantal van de " stadspaleizen" musea zijn gevestigd, waar je met ern combinatieticket
In kunt. Er stonden opvallend veel groepen bij de diverse ingangen te wachten tot het museum open ging. Ik zag de bui al hangen, van ongestoord rustig rondkijken zou wel niet veel komen. Het kwam helemaal niet tot kijken, vandaag was de entree gratis, maar dan had je wel moeten reserveren. De vrouw aan de balie had het ook over zoiets als "de dag van de gidsen". Ik ben weer de stad ingelopen, maar begon al snel te overwegen om een eerdere trein naar Sarzana te nemen. Ik heb wel genoeg van de drukte. Ik kon mijn kaartje niet omzetten, maar besloot toch maar een tientje te spenderen. Had achteraf niet gehoeven, want ze hebben niet gecontroleerd. Om kwart over 3 kwam ik aan in Sarzana. Na 10 minuten lopen kwam ik bij de herberg in een bijgebouwtje van een kerkelijke instelling. Ziet er wel aardig uit we zijn met ongeveer 5 wandelaars. Ik kan ook nog net de finish van Luik Bastenaken Luik zien, maar ik zou niet veel gemist hebben als ik later aangekomen was. Dadelijk ga ik nog proberen credencials te halen voor Henri en mij. Morgen gaat dan de echte wandeling beginnen daar ben ik wel aan toe, ben benieuwd hoe het gaat.
Geschreven door Caminotoon