Gisterenavond zijn we gaan eten in een restaurant vlakbij de herberg. Vorige keer heb ik hier met Gerard, Orty, Reiner en Brigitte gegeten. Bij het afrekenen hoorde de toenmalige eigenaar dat R&B Duits waren dat was voor hem reden om tegen Duitsland te gaan fulmineren.
Het eten was prima, ik zei tegen Siem dat we wel een "orujo" konden nemen. De ober waarschuwde nog dat het erg sterk spul was hij liet ons zelfs nog even proeven en "Ja, het was sterk en ja we namen het toch" ( stoer)
Uiteindelijk hebben we het toch laten staan.
Ongetwijfeld zal er in Houkje's Hoekje wel commentaar staan.
In bed nog even naar Twee voor Twaalf gekeken.
Omdat het zondag was, moeten we 's morgens in een bar eten, lekker broodje, met jus d'oranje en nu voor het eerst lekkere Cafè con leche. Tegen half 9 vertrekken we. In mijn herinnering zouden we redelijk snel in het open landschap met praktisch geen bomen meer komen. Dat was bepaald niet het geval, de eerste twee uren liepen we nog tussen de bomen. Daarna kwam.geleidelijk de overgang. Vrij snel halen we de Duitse vrouw, die we eerst voor Amerikaanse aanzagen in. Zij loopt lang met Houkje op en praat nogal gemakkelijk. Zij blijkt Mary te heten. Zij heeft ook al redelijk wat caminos gelopen, ze is 40 maar ziet er veel jonger uit. Later loop ik nog even met haar op, hebben het o.a. over caminos gehad en over godsdienst. Mary had via Netta van Tita gehoord dat we vandaag een rivier door moeten en dat we daarvoor de schoenen uit zouden moeten doen. Dat bleek te kloppen. Was echter geen probleem. Mary bleef hier nog even.
Intussen was het weer veranderd, we voelden de eerste regendruppels, later moest voor even de jas aan en de hoes om. Dat was eigenlijk wel prima voor het wandelen,veel beter dan de hitte van 2015 in ieder geval. Het landschap is nu ook veel opener geworden en veel mooier dan herinnerd glooiend met uitzicht op de bergen en heuvels en vooral de uitbundige begroeiing met veelkleurige bloemen. Daar heb ik geen actieve herinnering aan ( moet mijn fotoboek van toen nog maar eens bekijken)
Wat nog wel helemaal klopt is dat je uren van tevoren je bestemming al ziet liggen, vervolgens loop je nog uren voordat je er bent. Ik heb ook wel het idee dat we vandaag meer dan 20 km hebben gelopen. Bij de oversteekplaats stond een bordje met 7 2 km. Dat klopte zeker niet. Over dat stuk erna hebben we meer dan 2 uur gelopen. Het laatste stukje wordt iets eentoniger, meer graanvelden minder bloemen. Siem ziet gelukkig toch nog de zwarte varkens, helaas niet in de vrije natuur maar op ern grote boerderij
.
Tegen tweeën komen we bij Casa Vincensa aan, de recensies op Gronze waren niet zo best. Houkje vindt het hier inderdaad maar "zo-zo". We hebben weer een tweepersoons en een eenpersoonskamer, nu zonder eigen bad.
Ik heb minder problemen, het is allemaal wat oude troep, maar wat wil je, voor de rest is hier niet veel
Intussen heeft het ook aardig geregend, dus hang ik mijn uitgespoelde was, maar in mijn kamer te drogen op mijn zelf gefabriceerde "knijperloze" waslijn. Het gedeelte van Fuente de Cantos waar we nu zitten is niet zo mooi. Straks nog maar even het dorp in

Houkje’s hoekje/Siem’s stukje
Onze gedachtespinsels

• de Spanjaarden zijn niet zuinig met olijfolie en dat vinden wij niet erg, maar wel een beetje overdreven
• Dit is de laatste plek waar we met z’n drieën slapen, jammer genoeg is het niet zo mooi, het voelt oud en goor en er is geen buitenruimte en het is niet zo’n mooi stukje van de stad. En als toppunt: het is het duurste tot nu toe.
• Morgen laatste dag van het wandelen. Het voelt goed om de finish te halen, maar het is jammer dat het avontuur dan stopt. We zitten er nu goed in.
• We hebben nieuwe koekjes ontdekt en die zijn echt onwijs lekker. Houkje heeft een nieuwe obsessie. Hierbij de link: https://www.ah.nl/producten/product/wi557152/artiach-filipinos-with-real-white-chocolate?gadsource=1&gbraid=0AAAAACxMMUANQXDRrBwIipE80x5jt3l&gclid=Cj0KCQjwq86wBhDiARIsAJhuphnNIHDgIaS0gVOKmrs5kgujxbaqDEjQmJEGypLCFnBSWK0Mi5ISHIaAmqjEALw_wcB
• Ton vertelde gister bij het avondeten over een kruidenbitter die hij 9 jaar geleden heeft gedronken in hetzelfde restaurant. Siem wou die natuurlijk proberen. De ober reageerde hier erg heftig op en benoemde herhaaldelijk dat het erg sterk is (“u sure?”). Natuurlijk zeiden de mannen ja. Toen liet hij hun eerst nog een slokje proeven, waarbij ze een gezicht trokken van een baby die voor het eerst een limoen proeft. Desondanks hielden ze de man niet tegen toen hij meer inschonk. Het proefde naar een combinatie van spiritus en tequila. Ze hebben het niet opgedronken, maar kregen later wel een zoeter drankje van het huis.
• Als je voeten erg pijn doen van het lopen, helpt het om liedjes te zingen.

Tot morgen

Geschreven door Caminotoon