Gisteren in de namiddag hebben we gezellig aan een tafeltje buiten naar het thuisfront gebeld. Tegen 8 uur zijn we uit gaan eten weer een 8 Euro menu. ( Ja Paul, ik herinnerde me nog dat ook wij hier hebben gegeten, voor jou had ik eigenlijk een ander moment in gedachten, maar dat komt nog)
Als voorgerecht kregen we koude soep, de serveerster zei wel dat het iets was wat leek op gazpacho toch waren Siem en Houkje niet voorbereid op koude soep. Hij was wel lekker. We hebben leuk gepraat over vroeger.
We keken nogal op tegen het slapen op zo'n volle slaapzaal, met de bedden vlak op elkaar. Het viel alleszins mee, tot ik om 3 uur naar de toilet moest, heb ik als een blok geslapen. Daarna met tussenpozen, tussendoor kon ik genieten van een snurkconcert tussen 2 mannen die wel mooi om en om snurkten. Rond half 6 begonnen veel mensen op te staan, omdat ze om 6 uur willen vertrekken voor een lange wandeldag van 30 km. Voor ons rijdt om 8 uur een taxi voor, wij hebben geen zin om 16 km direct langs een weg te lopen. Meer mensen denken hier zo over, wij krijgen Netta als mede passagier.
Omdat ik dat volgens Houkje altijd doe als ik kleine "confrontaties" meemaak, beschrijf ik er nu ook maar eentje. De reisgenote van Netta is nogal "bovenmatig aanwezig". De tweede ochtend in Sevilla vloog ze Siem al om zijn nek toen ze hoorde dat hij jarig was. In de keren erna is voortdurend haar stem te horen, als ze zich " bemoeit" met anderen. Nu vraag ik aan de hospitalero de weg naar de supermarkt, hij ligt in het straatje tegenover het tankstation. Het is duidelijk dat ik ( deze keer) heel goed begrepen heb wat de man bedoelde. Tita begint me nu, op belerende toon uit te leggen dat "enfrente", "tegenover" betekent etc. Ik zeg dat ik zelf voldoende Spaans spreekt en haar bemoeienis niet zo leuk vindt. Het stelde natuurlijk allemaal niet veel voor.
' s Morgens bij het wachten op de taxi nog een mooi toeval. Netta loopt met zo'n wandelwagenstje en heeft dan een soort tuigje aan. Zij zegt dat iemand tegen haar gezegd heeft dat ze wel op een paard lijkt. Dat is letterlijk hetzelfde als de Mexicaan, met wie ik hier vorige keer een taxi deelde, zei over een man die voor de herberg met zo'n wagentje stond. Vervolgens wilde hij het ook wel eens proberen en brak een van de dragers.
Gelukkig paste het wagentje in de achterbak. De chauffeur reed iets te snel naar ons idee we vlogen veel wandelende pelgrims en wie schetst onze verbazing toen Siem ook de hond die ons gisteren volgde langs de kant van de weg zag staan.
Rond kwart over 8 stonden we bij de ingang van het Parque Natural. Het werd, zoals al verwacht een heel mooie wandeling tussen de vele kurkeiken, opnieuw de vele bloemen en de mooie uitzichten op de heuvels in de verte. Op Plantnet heb ik de paarse bloemen opgezocht : als eerste resultaat kreeg ik weegbreeslangenkruid. Het eerste stukje heeft Houkje met Netta opgelopen daarna ging Netta in haar eigen snelle tempo verder. Na een uur werd het landschap wat opener. Twee keer stond het pad onder water, dat is blijkbaar vaker zo, want er lagen stepping stones. Hier is Netta natuurlijk door het water moeten gaan. Een tweede passage kunnen wij net te voet oversteken.
Intussen gaat het lopen van Houkje beter dan.gisteren. Vanmorgen heeft ze 4 Ibuprofen van een Duitse vrouw gekregen misschien had ook dat wel effect. ( Straks masr naar de farmacia)
Intussen weten we dat er aan het einde nog een pittige klem op ons wacht, hij laat lang op zich wachten. De weg gaat redelijk op en af; Siem vraagt of we hem nog niet gehad hebben. Ik zeg dat hij hem wel zal herkennen als hij hem ziet en dat is ook zo. Ik had me voorgenomen om te proberen om "op adem" te blijven, zodat ik niet zou hoeven stoppen. Dat lukte niet bepaald, een paar keer moest ik stoppen, niet alleen omdat ik buiten adem was, maar ook vanwege onwilligheid van mijn spieren. Mijn leeftijd doet zich nu duidelijk voelen, zowel in vergelijking met Siem en Houkje, die naar boven "vliegen" als wel in vergelijking met mijn eigen prestatie van vorige keer, toen vond ik deze helling nogal meevallen. Hij is ook maar erg kort, maar zeer steil.
Nu is het nog maar een km naar Almaden. Van Netta hoorden we dat andere pelgrims gezegd hadden dat de albergue municipal erg slecht zou zijn. (Stond ook op Gronze) Wij proberen iets te reserveren maar dat lukt, gezien de drukte niet. We besluiten om toch eerst maar naar de municipal te gaan om de situatie te bekijken: van die verhalen blijkt niet veel te kloppen. Er wordt net schoongemaakt, alles ziet er keurig uit. Wij blijven dus. We hebben een lange middag voor de boeg, het is pas een uur of 12.
Het is momenteel wel ongelooflijk druk op de Via de la Plata, alle bedden lijken te zijn gereserveerd en deze herberg met 40 bedden lijkt ook aardig vol te lopen.
Ik ga dus maar meteen bellen voor bedden voor morgen en overmorgen en wonder boven wonder lukt dat redelijk snel. Morgen in Real de la Jara zelfs in een kleine herberg. In Monesterio weer in een grote ( die ik nog ken van de vorige keer)
Het is leuk om veel reacties te krijgen deze keer ook uit de vrienden- en familiekring van Houkje en Siem.
Zelfs Barry, de broer van Harry heeft op ons verslag gereageerd, dat was een heel leuke verrassing die wel speciale melding verdient.

Houkje’s hoekje/Siem’s stukje

• tip: als je de camino loopt, neem een taxi voor de helft van de tocht. Scheelt een hoop
• Taxichaufeuren vinden het niet leuk als je een groot karretje meeneemt
• Siem moet na elke wandeldag een dutje doen, dit lukt houkje helaas niet
• Er zijn veel ooievaren hier in Spanje (een baby boom??)
• Eerste keer een douche gehad met wat waterdruk!!
• Houkje heeft haar boek bijna uit en ze zijn de moordenaar op het spoor!!

Tot morgen

Geschreven door Caminotoon