Het is nu tien over half vier, ik heb al een menu del dia achter mijn kiezen, met Aukje gebeld en dadelijk de finish van de eerste etappe van de Giro, waar van der Poel redelijk grote kansen worden toegedicht om te winnen en de eerste rose trui te pakken. Duidelijk is dat ik een redelijk rustig middagje heb.
Omdat ik vandaag maar 21 km hoefde, heb ik het redelijk rustig aan gedaan vanmorgen. In een tentje ontbijt genomen, daar eeven geklets met de Duitser Norbert, die terug kwam gelopen omdat hij zijn stokken had laten staan.
Om 8 uur vertrokken, het eerste stuk was niet veel moier dan gisteren. Na Azofra werd het weer mooier, de koolzaadvelden waren terug en die gele vlakken halen het landschap een heel stuk op. Volgens een reactie van Jean moet ik de "rollo van Azofra" niet missen. Ik heb maar even opgezocht wat dit betekent. Een rollo is een soort pilaar, die de juridische status van een stad aangeeft. Bijv.dat een stad stadsrecht heeft en dus over eigen rechtspraak kan beschikken. Bij de rollo worden dan bijv. ook executies uigevoerd. Ik zie in de stad niets wat op een monument lijkt, ik denk dat ik het gemist heb. Ruim een km buiten de stad, in de middle of nowhere, staat hij dan toch. Misschien was dit de stadsgrens een stond hij daar om aan te geven dat daar het rechtsgebied van Azofra begon. Het bovenstuk lijkt ook wel op het handvest van een zwaard, als mogelijk symbool vande rechtssmacht.
Ik hoor heel veel vogeltjes, maar zie ze bijna niet. Opeens zie ik er ook een, hij zit op de bovenste tak van een boom, en dus prima in zicht. Wonder boven wonder blijft hij zo lang Zitten dat ik 3 foto's kan nemen. Hopelijk zo scherp dat een van mijn lezers mij kan vertellen wat voor vogeltje mijn "zitsijsje" was.
De route verloopt bijna steeds over van die brede landbouwwegen met hard zand.en uitstekende, vaak ronde stenen. Voor tractors ideaal, voor wandelaars minder omdat je je voeten steeds net iets anders belast. Ik voel de onwillige spier van gisteren hier dan ook wel. Iemand die achterop komt zegt dat hij ziet dat ik aan het "strugglen" ben. Kilometers lang kan ik nu het pad overzien. Een klim in de verte ziet er erg pittig uit maar blijkt erg mee te vallen. Boven is er een soort uitrustplek daar stop ik een kwartiertje. Nu moeten we weer een paar km door een saai nieuwbouwdorp. Daarna weer zo'n lange rechte weg met een klim op het einde. Boven gekomen zie ik Santo Domingo de la Calzada al liggen. Duurt toch nog wel een half uur voor ik bij de kathedraal en mijn hostal ben. Het laatste uur ging het lopen weer beter. Ik heb hier een eigen kamer met een tweepersoonsbed, super de luxe dus.
En ja, van der Poel heeft gewonnen.

Geschreven door Caminotoon