Over de terugreis heb ik niet veel bijzonders te melden. M.n. de eerste helft van de busreis schoot niet erg op. Het was niet bepaald een rechtlijnig traject over meestal tweebaanswegen. Over het traject Santiago - Oviedo dat Brigitte en ik in ongeveer 2 weken liepen deed de bus maar liefst 7 5 uur. Daarna ging het een stuk sneller, in grote lijnen volgde de bus de Camino del Norte, veel namen op de borden bij afslagen herkende ik. Omdat het pikdonker was herkende ik voor de rest weinig. Ik heb op zijn hoogst 2 uurtjes gedoezeld. Iedere stoel heeft zijn eigen scherm met toegang tot internet en oplaadstekker voor de telefoon
dat is wel handig
Ruim op tijd kwam ik in Irun aan, heb nog zo'n 3 uur voordat mijn trein uit Hendaye vertrekt. Ik heb even overwogen om een taxi te nemen, maar ga uiteindelijk toch maar lopen. Een paar anderen gaan wel op zoek naar een taxi. Ik loop een stukje samen met een Fransman die terug gaat naar St. Jean pied de Port waar hij zijn camper heeft laten staan toen hij aan de Frances begon. Ik loop een bar in voor koffie en een broodje. Ik herken de straat met de vele "pastelerias" van de vorige keer. Ik heb het idee dat ik vanzelf bij het station kom als ik deze straat volg. Gelukkig heb ik Google Maps nog aanstaan en hoor ik een stem uit mijn broekzak "over 50 meter links". Dat blijkt snel te kloppen.
Even na 7 ben ik op het station waar ik de Fransman weer tref en een Belgische vrouw, die haar fiets met de bus meegenomen heeft. Zij dacht dat ze nu verder moest met lokale treinen maar mag haar fiets toch meenemen in de TGV ( in ieder geval tot Parijs)
Ik koop een sudokuboekje, mijn boek heb ik bijna uit. De reis verloopt voorspoedig, ik luister wat naar muziek, lees en puzzel wat op de momenten dat ik niet doezel. Op het Gare Montparnasse is het weer enigszins onduidelijk hoe ik bij de metro kom. Eenmaal staat er een "M", dan veronderstel ik dat die aanduidingen wel herhaald zullen worden bij " kruispunten". Dat is niet zo. Uiteindelijk is de voortzetting vrij logisch. (In zo'n situatie kan men beter maar alle aanwijzingen weglaten)
Ik wil wel wat eten, naar heb geen zin om de superprijzen in de eettentjes in het station te betalen. Ik kijk even op straat en zie een uithangbord met chinese tekens. Het blijkt een simpel Chinees eettentje te zijn, dat niet helemaal in deze luxe entourage lijkt te passen. In de vitrine staan bakken met allemaal gerechten. Je kan ze aanwijzen en dat worden ze verwarmd. Het smaakte prima en was niet zo belachelijk duur. Nog anderhalf uur rondhangen ( bankjes staan er niet) Om 16.25 vertrekt de trein, na iets langer dan 3 uur sta ik op Schiphol Airport en 6 minuten later zit ik al in de trein naar Leeuwarden.
Even na 10 uur ben ik thuis, waar ik word besprongen door Dirk en Aukje filmt deze enthousiaste begroeting ( op verzoek van Geart en Houkje). Het is goed om weer thuis te zijn (al had ik voor het weer niet thuis hoeven te komen ik heb het redelijk koud als ik Dirk voor het eerst weer uit laat)
Twee voorlopige conclusies:
In de eerste plaats natuurlijk : ik heb geen noemenswaardige last van mijn knieën gehad en dat was vooraf toch wel een angst. De kans dat het ook deze keer weer "fout" zou gaan, leek best reëel. In dat geval was het nog maar de vraag of ik nog een keer op wandelvakantie zou kunnen. Ik denk dat de kniebanden daarbij wel geholpen hebben.Ik merkte wel wat verschil de paar keren dat ik zonder liep ( bijv vanmorgen toen ik van Irun naar Hendaye liep)
In de tweede plaats Is de Camino Portugués me wel tegengevallen wat route en "parcours" betreft. Te veel asfalt op met zeker de eerste dagen drukke wegen met weinig ruimte voor wandelaars het landschap was over het algemeen wel aardig maar niet heel indrukwekkend. Na Tui werd het heel erg druk vooral in de eerste uren was het vaak filelopen, achter grote veelal " drukdoenerige" groepen vaak jongeren. Dit had natuurlijk te maken met de 100 km regeling. Maar nog versterkt doordat her de Semana Santa is en vele Spanjaarden vakantie hebben en dus een mooie gelegenheid om een Compostella halen. ( Hier had ik met de planning geen rekening mee gehouden, toen ik al veel dingen vastgelegd had, kwam ik erachter dat ik op eerste paasdag aan zou komen. Een week later was het aanmerkelijk rustiger in Santiago) Het blijft een goede zaak natuurlijk dat mensen ontspanning zoeken in fysieke inspanning.
Natuurlijk waren er ook wel mooie stukken op deze route. De eerste anderhalve dag langs de kust en met name de "Variante Espiritual" waren erg mooi. De wandeling naar Muxia en Fisterra was ook zeker de moeite waard.
Nu maar kijken wat mijn volgende wandeling wordt.
Van vandaag geen foto's meer.

Geschreven door Caminotoon