Ik heb prima geslapen, word tegen 7 uur wakker, om half 8 maak ik Brigitte wakker. We ontbijten simpel met stukken brood, appel, paté, Brigitte alleen een sinaasappel en brood met wat amandelen.
Om vijf over half 9 zijn we op pad. De eerste 500 meter van het stuk na de herberg heb ik vorig jaar nog gelopen in een laatste poging om mijn Camino te "redden".
Officieel wordt aangeraden om via Verin te lopen, die route is echter veel langer en veel minder mooi. De weg naar Laza moet, ondanks de vele vrachtwagens en ander verkeer t.b.v de aanleg van de hoge snelheidslijn, volgens andere berichten goed te lopen zijn.
Dit blijkt al snel het geval te, regelmatig moeten we achter elkaar gaan lopen om een vrachtwagen te laten passeren. Gevaarlijke situaties doen zich echter niet voor. Het landschap is echter wederom prachtig, continu hebben we een vrij uitzicht naar alle kanten. Overal bergen en dalen, sommige Erika planten staan al wel in bloei, als ze allemaal bloeien moet het helemaal prachtig zijn om hier te lopen. Na zo'n anderhalf uur wandelen houdt het vrachtverkeer op. We blijven bijna continu op asfalt lopen, de weg gaat steeds op en af. (Vorig jaar meende ik begrepen dat de route naar Campobecerros vrij gemakkelijk was, dit blijkt toch niet helemaal te kloppen, de wandeling is best pittig) We lopen nog kilometers met uitzicht op een groot veelvormig stuwmeer. Hier worden we ingehaald door Marc, de Engelsman,hij gaat vandaag naar Laza, hij loopt met zijn lange benen minimaal 6 kilometer per uur en is dan ook snel uit het gezicht verdwenen.
Om elf uur nemen we een half uur pauze op een bankje dat Brigitte zich nog kon herinneren. Aan de overkant van de straat staan 4 identieke, oude, dubbele woningen. Slechts 1 woning lijkt nog maar bewoond. Zo'n serie identieke woningen zie je toch zelden op het platteland. Onderkomen en ingestorte woningen zie je hier wel ontzettend veel. We passeren dorpjes waar meer dan de helft van de huizen totaal onderkomen en onbewoond zijn. De naam van een aantal dorpjes begint met " A Venda de" wat vreselijk veel lijkt op "Se vende", zoals op de bordjes staat die op te koop staande huizen bevestigd zijn.
Af en toe snijden we een bocht in de weg af, via een zandpad, met meestal veel losse stenen. Steeds als we boven komen, denk ik dat we de laatste stijging gehad hebben, na een korte afdaling volgt er meestal toch weer een klim.
Als ik nog een paar keer een foto wil nemen, lijkt het alsof mijn camera het niet meer doet en of ik niet meer voldoende in- en uit kan zoomen.
Ik neem maar een foto met mijn tablet, hopelijk is die kwaliteit ook voldoende.
Mijn schatting dat we om 2 uur in Campobecerros aan zullen komen, blijkt weet aardig uit te komen. Om kwart over 1 zien we het dorp onder ons liggen. Pal naast het dorp zijn ze weet vol aan het werk aan de Spaanse TGV, er komen 2 tunnels, honderd meter naar rechts loopt de bestaande spoorlijn een tunnel in. Die zijn we een paar keer gepasseerd. Ik weet nog dat ik een jaar geleden in de trein het idee had, dat het landschap prachtig was, ik zag er echter niet veel van omdat er ontzettend veel tunnels in het traject zitten of de spoorbaan verlaagd is aangelegd. Dat beeld wordt nu bevestigd, bijn a elke keer dat we de spoorlijn zien, verdwijnt hij in een tunnel.
In de Bar/Tienda van Rosaria reserveren we eten voor vanavond, we kunnen om 7 uur terecht. Rosario is ook betrokken bij de herberg zij loopt even met ons mee om de weg te wijzen. In de herberg zijn nog maat twee anderen aanwezig, een Nederlands paar, hem heb ik in Lubian al gezien, zij is vandaag in A Gudina begonnen. Na onze dagelijks terugkerende bezigheden, gaan we terug naar Rosaria voor een kopje koffie en om te kijken wat in de tienda te koop is. We kunnen brood, bananen, kaas krijgen zodat we morgen weer een ontbijt hebben. We willen morgen vroeg vertrekken, er staan 26 kilometer op het programma, waaronder een lange afdaling van 600 hoogtemeters. Met name ben ik benieuwd hoe die lange afdaling me zal vergaan. Vandaag heb ik overigens totaal geen last van mijn blaar gehad. We komen morgen dan in de herberg van Albergueria, die heel koud schijnt te zijn (Gerard en Orty wilden daar tenminste vorig jaar niet slapen) De herberg is bekend omdat alle vrije ruimte behangen is met schelpen met de naam van de wandelaars erop.

Geschreven door Caminotoon