Vannacht tot een uur of twee slecht geslapen. Matthias, de Noor ligt op het andere bed en snurkt regelmatig. Als hij tenminste niet wakker ligt vanwege de muziek die Montse (waarschijnlijk) tamelijk hard draait. De dames op de andere kamer hebben niets gehoord. Af en toe hoor ik hem opmerkingen maken over de muziek. Na tweeën hoor ik hem opstaan en vertrekken. Als ik beneden kom ligt er een briefje op tafel. Omdat onze " niederländische Freund so snarchte" is hij om half 5 vertrokken. Wat een klootzak, waarschijnlijk heeft hij gisteren gemerkt dat ik niet zo gediend was van zijn egocentrische gedrag en wil hij me zo "terugpakken". Als hij eerlijk was geweest, had hij ook wel de echte reden waarom hij niet in slaap kon komen verteld.
Het ontbijt stelt ook niets voor: koude koffie met koekjes. Wij drieën maken daar geen gebruik van, we nemen in Villaviciosa wel een fatsoenlijk ontbijt. Ik stop maar 10 euro in.de donativopot.
Tegen kwart voor 8 vertrekken we, het is nog grijs. Beneden ons hangt ook nog een wolk,wat er natuutlijk mooi uitziet.
Al snel breekt de zon doordat. Al snel zijn we in Villaviciosa, waar ik nog wat dingen herken: de afslag naar het "centro de salud" waar ze een paar keer mijn blaren behandeld hebben, het hotel waar we verbleven etc.
Een kilometer of 3 na Villaviciosa is de splitsing: linksaf naar Oviedo en de Primitivo; rechtdoor naar Gijon en het vervolg van de Camino del Norte. Wij gaan rechtdoor, ik ben benieuwd of het nu merkbaar minder druk wordt. Na nog een paar kilometer komen we bij een afslag. In totaal hebben we nu zo'n 8 km gelopen en hier zou volgens de Noor ergens een informatiepunt moeten zijn waar ze een bus regelen, omdat de passage over de berg ze gevaarlijk zou zijn. Er is in de wijde omgeving echter niets te ontdekken wat daar op wijst. Ik loop maar aan en volg de pijl, Pam en Hertha volgen. Omdat we ervan uitgingen dat we maar 8 kilometer zouden lopen, hebben we niet zo veel water bij; gelukkig staat er een boerderij en zien we de boer, zodat we onze flessen en zak kunnen vullen.
De klim is bij stukken zeer steil, soms over asfalt of beton, soms over smalle, ongelijkmatige, rotsachtige paadjes met modderpassages. Pam en (zelfs)Hertha lopen op deze passages een stuk voor me. Het is intussen al tamelijk warm geworden, een paar keer maak ik mijn hoed maar nat in een waterstroompje,dat koelt wel af. Even denk ik eraan om terug naar een dorp te lopen en daar de bus te nemen. De belangrijkste reden is de afdaling die ons nog te wachten staat
Ik kan dat niet maken t.o.v. de anderen. Op een wat gemakkelijker stuk wachten ze. Dan komt een grote groep wandelaars naar beneden, zij zeggen dat het nog 20 minuten is en dat de afdaling helemaal miet moeilijk is, we kunnen gewoon de weg volgen. Even later komen we op de asfaltweg uit, die nog wel pittig maar gelijkmatig stijgt. Dat ligt me toch wel een stuk beter. Inderdaad zijn we na zo'n twintig minuten boven, de klim was al met al een stuk minder zwaar dan verwacht. De afdaling is helemaal een fluitje van een cent, ook de markeringen volgen de weg. Het is zaterdag en daarom zien we ook veel fietsers naar boven stoempen of naar beneden suizen.
Het is wel een lange afdaling naar de bar in Peon, waar we een half uur pauze nemen. Het is nog redelijk vroeg, dus de camping van Deva moeten we nog gemakkelijk kunnen halen. Dat is ongeveer 6,5 kilometer, er zit nog wel een klim in van zo'n 150 hoogtemeters, een stuk minder dan de eerdere klim (350, meter) De klim begint steil op een betonweggetje, daarna gaan we omhoog over een smal paadje dat ook als stroompje dient. Dat betekent wel ongelijkmatig lopen. Ik stop wel vaker dan me lief is. Ik ben blij als ik de anderen zie wachten en denk dat daar het hoogste punt is. Helaas is dat niet helemaal het geval. Eindelijk boven heb ik het wel even gehad. Als we even gezeten hebben, trekt het wel snel weer bij. Nu hoeven we nog maar 3,5 kilometer, vooral naar beneden, dat moet wel lukken. Voor 3en zijn we op de camping. We hadden gelezen dat we in een trekkershut zouden zitten, dat is niet meer zo. We zitten in een opzichzelfstaand gebouw. Ik doe de was en zit nu in de wasruimte te typen
Vanmorgen vloog een buizerd zo'n 10 meter voor Pam op, we konden hem van boven zien. Ik heb hem gefotografeerd toen hij op een paal ging zitten waar hij door een ekster verjaagd werd.
Over de camping lopend heb ik naar huis gebeld.
We kunnen vroeg eten in de campingkantine. Het is er erg druk, honderden kinderen en volwassenen die feestjes vieren. Een herrie van jewelste dus. Het eten was wel prima, maar we waren redelijk snel weer weg.
Morgen nemen Pam en ik in Gijon de bus van Gijon naar Tabaza, daarna lopen we dan nog een kilometer of 7 naar Aviles, een kilometer of 13 dus ( of mogelijk een stukje verder als de herberg in Aviles echt slecht is.

Geschreven door Caminotoon