Vervolg gisteren.
We gaan even naar het dorp naar de supermercado, die is echter gesloten . We drinken wat in de bar en treffen daar 3 andere, Duitstalige lopers. Een daarvan, Erika, gaat vandaag met ons eten. In de herberg zijn intussen nog 2 andere gasten aangekomen. Tegen zeven uur gaan we naar Restaurant Tu Casa dat een paar honderd meter buiten het dorp ligt en waar we vorig jaar voor een gesloten deur stonden. Het eten is simpel, maar goed en erg goedkoop Macaroni coteletten met frites en salade, yoghurt met honing en koffie of kruidenlikeur voor 7.50.
Heb tot 4 uur goed geslapen, de resterende uren alleen wat gedoezeld.
Wat brood gegeten met de gisteren gekochte paté en banaan. Daarna gaan we op pad. De hospitalero zegt ons dat we het beste langs de weg kunnen lopen, een pelgrim heeft gebeld en verteld dat twee dagen geleden het pad zeer slecht was, er moest over omgevallen bomen geklommen worden, rivier overgestoken worden etc. We besluiten om dan toch maar de weg te volgen. De klim is erg gelijkmatig ( dat wist ik nog wel). We worden ingehaald door Hans Jurgen en Eduard, Erika loopt een paar honderd meter achter hen. Als we bij de viaducten komen staan we voor de keuze: via de weg door de tunnels of via het pad onder de viaducten door en verder en hoger op de pad over. (Hier lopen de n525 en de autosnelweg 52 kilometers lang naast elkaar, ziet er uit als geldverspilling. Op beide wegen rijdt weinig verkeer) Erika heeft ons terwijl we staan te overleggen intussen ingehaald en wil eigenlijk het liefste met ons mee over het pad, ons tempo ligt haar beter. Uiteindelijk doet ze het toch maar niet omdat Eduard en Hans dan niet weten wat ze blijft. Het pad is hier prima te doen, weinig waterplassen. Opvallend is wel het verschil met vorig jaar, toen waren alle hellingen bedekt met paarskleurige heide, nu bloeit de Erika nog niet. Het is ook nevelig dus de uitzichten zijn ook beperkt. Ruim een kilometer na de pas komen we in Padornela. De bar waar ik vorig jaar de taxi heb besteld, is gesloten. De stappen die ik vanaf hier zet, voeten me over onbekend terrein. (Voor Brigitte is dit geen punt, zij weet nog heel weinig te herinneren van vorig jaar, voor haar is alles weer nieuw. Bij twijfel over de juiste voortzetting, zal ze dan ook weinig advies kunnen geven)
500 meter na de bar is een hotel waar we koffie nemen, ik neem er een kleine bocadilla met jamon iberico erbij. Was lekker. Hans en Eduard zitten er ook al een tijdje.
We moeten nog zo'n anderhalve kilometer langs de n525 lopen. Daarna moeten we een besluit nemen. Volgen we de omleiding of de caminoroute. Voor mij is het duidelijk, dit moet een van de mooiste stukjes zijn. Brigitte is het daar mee eens, heeft vorig jaar ook deze route gedaan.
Het wordt een mooie wandeling over meestal smalle, rotsachtige paadjes. Ruime uitzichten zijn er echter niet zo veel en vanwege de ongelijkmatige ondergrond moeten we steeds goed uitkijken waar we onze voeten neerzetten. Ook zijn er weer regelmatig waterpassages, eenmaal lijkt het pad op een kleine beek, zo'n 100 meter moeten we van steen tot steen stappen. Door de bomen heen zien we steeds wel het bouwterrein, wat aardig detoneert. Uiteindelijk hebben we weinig last van de werkzaamheden, onduidelijk is ook waarom ze dit gebied jarenlang af kunnen sluiten. Er staan ook weer minder pijlen, worden misschien nu ook minder goed onderhouden. Eenmaal twijfelen we erg, we hebben een redelijk lange afdaling achter de rug en weten nog niet of we goed zitten. Gelukkig blijkt dit wel het geval te zijn. Na een paar kilometer zijn er bij de herberg in Lubian. Die blijkt tegen de verwachting in toch redelijk snel vol te lopen.
We kunnen geen was ophangen, omdat de deur naar het balkonnetje kapot is. Gelukkig heeft Brigitte wel een waslijn bij en kan ik ook wat spul!en ophangen. Als we tegen half 5 naar het dorp lopen om wat te drinken en inkopen te doen begint het te regenen. Helaas hangt mijn was naar buiten. Als we om kwart over 5 klaar zijn met de boodschappen gaan we toch maar naar beneden naar de herberg. Ik haal de was van de lijn en hang die binnen maar op. Misschien is die morgen droog. Tegen 7 uur gaan we eten: Erika, Hans Jurgen, Eduard, Brigitte en ik. Het eten is weer prima, eerst een bord entremeses gesneden vlees en kaas, daarna omeletten met lekkere aardappels en natilla (roompudding) toe. Daarna nog 2 glaasjes Oruja en dat alles voor 9 Euro. Het was ook best gezellig.
Om 9 uur zijn we terug in de herberg, waar de hospitalero ook is aa gekomen. Officieel is de herberg donativo (ieder betaalt naar eigen inzicht en draagkracht) Zij vraagt 3 euro, wat toch minder is dan ik zelf betaald zou hebben.
Het is een hele drukte op de slaapzaal. Ik Ben benieuwd of ik het koud ga krijgen vannacht, heb geen slaapzak meegenomen en er zijn hier geen dekens.

Geschreven door Caminotoon