We staan vroeg op, hoewel we een korte dag voor de boeg hebben, willen we de grote hitte voor zijn. We lopen nog steeds veel door bossen (,nog steeds veel Eucalyptus), passeren een veld met uitbundig veel bloemen. Over de weg is verder niet zo veel te vertellen, soms aardige uitzichten.
Een paar km voor Finisterre zien we de zee weer en komen we steeds meer pelgrims tegen. Twee minuten nadat ik gedacht had dat we hier de Poolse meisjes tegen zouden kunnen komen, komen ze de hoek om. Ze zijn op het laatste moment van plan veranderd en besloten om van Finisterre naar Muxia te lopen I.p. v. andersom. De weg voert bovenlangs, terwijl we volgens Brigitte ook onderlangs en via het strand zouden hebben kunnen lopen. Rond half twaalf zijn we al in Finisterre, waar we met enige moeite onze herberg vinden. Nadat Brigitte de potten en pannen geïnspecteerd heeft, blijkt dat ik alsnog aan de slag moet en een vegane maaltijd mag bereiden. In de supermercado kan ik bijna alles vinden wat ik wil.
Voor het eten gaan we naar het strand, waar veel schelpen te vinden zijn. De mooiste zijn waarschijnlijk al gevonden door de grote groepen mensen die we vanmorgen al zagen zoeken. Het is wel een leuke wandeling langs de zee, de zon schijnt schijnt en er staat een lekker windje. Ik vind wel een paar schelpen, een neem ik ermee en ik doe hem op mijn hoed, ben benieuwd hoe lang die blijkt zitten.
Ene Peter heeft op een bank wat schelpen uitgestald, je mag er uitzoeken en dan op donativobasis wat geld in een busje bij een kiosk doen.
Om half 5 bel ik naar huis, Houkje is er ook, met haar hand gaat het al wat beter.
Ik maak rijst "a la pilav" dus eerst ui, wat abrikozen (geen gedroogde te krijgen) knoflook, schijfjes wortel in olie bakken, daarna de rijst even meebakken, dan het water erbij en gaar koken. Daarbij maak ik groentenprutje met ui, paprika en oesterzwammen. Als toetje gebakken gecaramelliseerde appeltjes met rozijnen en stukjes perzik.
Brigitte is er zeer over te spreken en ikzelf vond het ook prima geslaagd. De rijst die overgebleven is, eten we morgen als ontbijt.
Na het eten lopen we naar de Kaap, de uiterste westpunt, waar veel mensen hun Camino symbolisch afsluiten, er liggen hopen schoenen en kleding, sommigen worden daadwerkelijk verbrand met alle stank vandien. Veel mensen hebben drank bij, wij hebben Radler.
Na een half uurtje vertrekken we weer, we willen de zonsondergang zien, moeten daarvoor naar de andere kant van het schiereiland. Van Neil hoorden we vanmiddag dat er vanaf de Kaap een mooi binnenpaadje moet zijn. We passeren een paar mooie camperplaatsen en krijgen daarna meerdere keuzemogelijkheden, af en toe lopen we over een vervelend paadje. Uiteindelijk komen we bij het beoogde strandje uit. Daar raken we in gesprek met een viertal Amerikanen, die de Camino Frances gedaan hebben. Hier drinken we ons tweede blikje Radler. Een mooie zonsondergang zien we vanwege de laaghangende bewolking niet. In een bar nemen we nog 2 orujos.
Na elven komen we in onze herberg.

Geschreven door Caminotoon