Er waren gisteren een man of 6 in de herberg. Met hen heb ik nauwelijks contact gehad. Tegen 6 uur belde Houkje, mijn favoriete,mooie, intelligente dochter, waar ik heel trots op ben( zo goed Houk of moet ik nog even doorgaan?)
Om 7 uur had ik gereserveerd in het restaurant,daar kon ik pas om half 8 terecht. In elk dorpje, hier in Baskenland, zie je wel een "fronton", zo'n hoge muur waarop "pelotte" gespeeld wordt. De regels lijken blijkbaar op die van kaatsen. Het wordt echter met plankjes gespeeld. Ik heb geluk, ze zijn net met zijn vieren
aan het spelen. Ik kan niet zoveel overeenkomsten met kaatsen ontdekken. Regelmatig moeten ze het balletje in de omringende tuinen gaan zoeken. In veel plaatsen lijken de banen niet meer in gebruik. Worden gebruikt als parkeerplaats,opslagruimte etc.
Ik eet alleen, het restaurant is vrij prijzig, het eten wel goed.
Er zijn geen dekens, omdat het koud kan worden ga ik op zoek. Ik pak de deken die als decoratie over de rugleuning van de bank ligt. Mijn was is weer eens niet droog, die hangt nu in mijn kamer.
Het ontbijt staat klaar, voor iedereen staat een half stokbrood , een eigen portie jam en jus d'oranje klaar.
Tegen kwart voor 8 vertrek ik, ik houd mijn trui nog aan, want het is wat fris.Ik moet eerst een stuk naar beneden naar de rivier: de Nive. Ik gebruik nu voornamelijk de Nederlandstalige beschrijving, die ik een tijd geleden al gedownload heb. Vanwege de zeer onduidelijke kaartjes erin had ik er niet veel fiducie in. Vandaag ging het prima. Een probleem met alle beschrijvingen is dat er plaatsnamen gebruikt worden, die vervolgens langs de weg niet getoond worden. De eerstvolgende km of 10 is het geen probleem. De route volgt de rivier op een afstandje, dus moet ik geregeld omhoog en omlaag. Na een tijdje ga ik twijfelen of ik de rivier niet over had moeten . Ik vraag het aan een passerende wandelaar. Ik blijk nog helemaal goed te zitten. Ik kom op een steil asfaltweggetje dat later overgaat in een heel vervelend stenen pad waar ik weer voortdurend uit moet kijken waar ik mijn voeten neer zet. Om de feestvreugde nog verder te verhogen staat de zon recht op mijn rug waardoor ik steeds in mijn eigen schaduw moet stappen. Het landschap blijft mooi, de Pyreneeën laat ik wel steeds verder achter me. Tijdens de klim bedenk ik me dat dit wel eens het laatste rottige klimmetje op deze tocht zijn kan. Ik moet zo'n 250 meter omhoog en ik doe er zo'n 40 minuten over. Op een paar gele bloemen zit een vlinder. Het is geloof ik geen bijzonder exemplaar, wel speciaal is dat deze blijft zitten als ik in de buurt kom. Nu blijkteeerdat ik toch een moet uitzoeken hoe ik het handigst macro-opnames kan maken met mijn camera.Ik maakwel 20 foto's,maar er zit er maar eentje bij die tenminste een beetje toonbaar is.
Toch volgt er nog een korter klimmetje. Daarna is het afdalen naar Espelette. Om half 1 kom ik aan bij mijn slaapadres. Ik slaap bij een kunstschilder. Hij had al gezegd dat het niet uitmaakte als ik vroeg kwam
In het huis is het een rommeltje, overal staan en hangen schilderijen, bijna allemaal met blauw als hoofdkleur. In zijn hoofd is het ook een rommeltje. Eerst weet hij niet dat ik gereserveerd heb, heeft op het kalenderblaadke september gekeken,terwijl het al oktober is. Als ik mijn tweepersoons bed al "opgemaakt" heb met van die papieren wegwerp lakens komt hij binnen en zegt dat ik naar een andere kamer moet, want hij had ook vergeten dat er vannacht een echtpaar komt. Ik kom terecht op een kamer op een rommelzolder.
Na het douchen loop ik even het dorp in, het barst hier van de winkeltjes waar ze Baskische streekproducten verkopen. Ik heb wel honger, maar het is etenstijd en een simpele tosti of zo lijkt moeilijk. Ik neem maar 2 Baskische cakejes. De gewone bakkerij is dicht. Volgens de "huisschilder" zijn hier geen restaurants in de goedkope sector. Dus ga ik vanavond misschien maar een pizza halen.
Het was vandaag weer prima wandelweer.
Ik had verwacht dat ik na de lastige klim wel even de zee zou kunnen zien en dat was ook zo. De heel markante berg die ik steeds zie zou best wel eens de Jaizkibel kunnen zijn, die Aukje en ik tijdens onze eerste Camino beklommen hebben. Volgens mij is die echter nog geen 600 meter hoog en deze berg lijkt een stuk hoger.

Geschreven door Caminotoon