We zijn de normale tijd weg gegaan. Volgens de weersvoorspellingen krijgen we de komende dagen veel regen. Vandaag zou het de slechtste dag worden. Ik ben benieuwd, heb mijn regenbroek niet bij. Het miezert een beetje, in de eerste kilometers lopen we vaak weer parallel aan de n 525, soms loopt de Camino met een bochtje 100 meter of zo van de weg af om er dan weer met een steil klimmetje op terug te keren. Een aantal pelgrims volgen steeds de weg, ik neem steeds het pad, eenmaal word ik ervoor beloond; ik loop door een mooi dorpsstraatje. Na een stuk of 4 van deze passages verlaat het pad definitief de weg. De regen blijft meevallen, mijn broek blijft redelijk droog. Door de laaghangende wolken krijgt het toch al mooie landschap een extra mysterieuze lading.
Omdat we niet weten of er nog een bar komt, nemen we in Bandeira maar een koffie.
Het wordt vandaag weer een mooie wandeling, veel door bos, heel erg groen. Ook vandaag weer zien we veel eucalyptusbomen, die vandaag extra sterk ruiken, door de regen waarschijnlijk
Aan het einde van de dag moeten we afdalen naar bijna zeeniveau, helemaal naar beneden het rivierdal in, morgen moeten we dat weer naar boven lopen. De afdaling is steil en vervelend, de vervelendste tot nu toe. Zigzaglopen heeft hier wel voordelen. In Ponte Ulla liggen 4 bruggen een hoge voor de hoge snelheidslijn, de oude spoorbrug en de oude en nieuwe brug voor normaal verkeer.
Brigitte heeft vorig jaar in de bar net na de brug gegeten en geslapen, en dat was prima bevallen, dus daar gaan we weer heen. Brigitte wordt nog herkend door de goed Duits sprekende vrouw.
Als ik na het douchen de pleister van mijn rechter teen haal, ziet die er niet best uit, de huid van de blaar is los en erger nog een groot deel van de teen ziet rood. Brigitte en even later ook de vrouw van de herberg die binnenkomt zeggen dat ik toch beter in Santiago naar het ziekenhuis kan gaan m.n. vanwege mijn suikerziekte. Als ik alleen was geweest had ik waarschijnlijk gewoon een compeed geplakt en was gewoon naar Santiago gelopen.
Brigitte gaat met me mee met de taxi, ik neem mijn rugzak mee en blijf dan misschien in Santiago. De taxichauffeur blijft wachten, de administratie duurt weer heel lang. Uiteindelijk word ik eerst geholpen door 2 verzorgsters, die zeggen dat ik veel eerder naar de dokter had moeten gaan. Mijn tenen worden schoongemaakt, dik ingesmeerd met een witte zalf en verbonden. Daarna moet ik nog naar de dokter,
zij spreekt geen Engels en gebruikt een vertaalprogramma op de computer. Ik krijg een anti- bioticakuur en moet mijn voeten voorlopig elke dag in een centro medico laten verzorgen. Zij zegt dat ik waarschijnlijk de eerstkomende 10 dagen niet meer wandelen kan (in ieder geval moeten de blaren eerst goed geheeld zijn)
Ik ga toch maar mee terug naar Ponte Ulla, anders moet ik ook nog een onderkomen gaan zoeken. Nu kan ik ook nog genieten van het lekkere eten van Hilda en via internet een kamer zoeken en reserveren.
Het eten is prima, krijg pulpo en rundvlees een stuk van de rug, smaakt prima. Het reserveren van de kamer lukt nog net. Een driepersoonskamer voor 2 nachten voor 105 euro,( ook voorErika) dat is niet te duur voor Santiago. Ik stuur een mail naar Henri,maar die blijkt later niet verstuurd te zijn. Ik bel ook nog even naar Fred en Ineke.
Dit was het goede einde van een balendag. Vanmiddag zei ik onder het wandelen nog tegen Brigitte " Nur noch einen Tag, jetzt kann nichts mehr schief gehen."

Geschreven door Caminotoon