Gisteren tegen een uur of ben ik op zoek gegaan naar de supermercado. Dat werd een hele onderneming. De winkels liggen aan de grote weg die wat hoger ligt dan onze herberg. Ik ga omhoog via een in alle kleuren van de regenboog geschilderde trap. Ik vraag een paar mensen de weg en krijg wat onduidelijke antwoorden, nog versterkt door de wat kris en kras lopende straatjes. Na de vijfde poging kom ik eindelijk bij de MASsupermarkt. Ook daar moet ik nog op ontdekkingstocht, naast appels, water en abrikozen koop ik voor onderweg een grote empanada met tonijn. Onderweg terug verloop ik me nog in een doodlopende straat. Ik vraag naar de trap en Ja hoor, hij ligt aan het einde van de straat. Als ik halverwege op de trap ben, denk ik dat ik weer verkeerd zit, deze trap is niet gekleurd. Als ik achterom kijk zie ik dat ze alleen de opstaande kanten geschilderd hebben
'-s Avonds gegeten in een restaurant met een menu van 8 Euro: een geweldig groot bord lekkere sla, voor Houkje een soort lekkerbekje , Siem en ik kipsaté met ern.klein beetje patat. We hadden uiteindelijk de kamer toch voor ons drieën, wat superhandig was. We konden zoveel rotzooi maken als we wilden, als we maar zorgden dat s morgens alles in rugzakken zat.
Het ontbijt was maar zo-zo. Om kwart over 8, maan vertrokken we, snel kwamen we bij de oversteekplaats van de rivier, die was nu onbegaanbaar. Dus moesten we, net als in 2015 naar de grote weg. Deze keer werden we wel teruggestuurd naar het pad, dat was veel prettiger lopen. De eerste km besond voornamelijk uit modder. Af en toe konden we een modderzone ontwijken door over de rand van een olijfboomgaard te lopen. Zo ver het oog kan reiken zie je hier olijfbomen, hier wordt het beeld gecompleteerd door ontelbare, veelkleurige bloemen die vaak ook tussen de olijfbomen groeien ( Dat kan ik me niet zo herinneren, soms heb ik het idee dat ik niet precies dezelfde route loop als in 2015, bepaalde plekken die ik me herinner, zie ik vandaag niet o.a. de steen waarop Jean en Malou pauzeerden, een paar grote rotsblokken, waar het pad tussendoor liep)
Het lopen gaat goed tot Houkje pijn krijgt onder haar rechter voet, eerst proberen we het op te lossen met wandelwol eronder te stoppen, zoals al verwacht helpt dat niet. Siem heeft een paar inlegzooltjes bij, die knipt hij bij dit helpt wel enigszins.
Even na een wildrooster pauzeren we even, aan de andere kant van het rooster verschijnt een mooie hond. Hij gaat daar liggen. We zeggen tegen een passerende wandelaarster dat het een wolf is, even lijkt ze het te geloven. De husky blijft nog even liggen, als een vrouw over het wildrooster loopt, kruipt hij door een hek en.loopt met haar mee. Wij denken dat hij bij haar hoort, maar dat is niet zo. Even later loopt hij achter ons aan. Hij is echter niet aanhaal- of fotografeerbaar, als je de camera op hem richtte was hij meteen weg. Af en toe verdwijnt hij in het struikgewas en weet je niet of hij nog volgt. Als ik op een bepaald moment aan Siem vraagt of hij ons nog volgt kijkt hij ons net vanuit het struikgewas aan.
Intussen is het al aardig warm aan het worden , er is geen wolkje te bekennen. Ik wil dus wel voor de grote hitte in de herberg zijn. Zo'n 5 km voor het einde geeft Houkje aan dat ze wel even wil pauzeren, maar dat ik rustig verder kan gaan. Dat doe ik dus maar, de route is goed gemarkeerd en Siem is erbij.
Na ongeveer 1 km kom ik bij de grote weg, hier kloppen mijn herinneringen wel. Het paadje, pal na de drukke weg, is erg smal, ongelijkmatig en overgroeid met lang gras, ideaal om je enkel te verzwikken of zo. Mijn herinnering klopt gelukkig niet helemaal, ik dacht dat dit pad helemaal tot aan Castilblanco liep. Na een meter of 700 kan ik overstappen op een brede grindweg, die veel meer op en af gaat dan de parallelle snelweg.
Ik voel mijn benen en voeten intussen wel, ben ook wel ern beetje uitgeteld. Een km voor de herberg stop ik even, ik heb mijn testsetje meegenomen om mijn bloedsuikerwaarde te meten. Ben benieuwd of die door het wandelen in de hitte verlaagd is. Dat valt mee vamorgen had ik 6.4, nu 7.3. Tegen kwart voor 1 kom ik aan bij de herberg. Zoals al verwacht kan ik nog geen bedden reserveren voor Houkje en Siem, zij moeten zelf aanwezig zijn. De hospitalero is een oudere vriendelijke maar erg wijdlopige man, die alleen Spaans spreekt. Zoals Houkje en Siem al schreven, kijk deze man je recht aan en blijft gewoon doorratelen ook als allang duidelijk is dat je het niet verstaat. Ook komisch is dat als ik zeg dat ik hem niet begrijp, hij zich met nog veel minder kans op succes tot Houkje of Siem wendt. Wel zal hij voor ons voor morgen om 8 uur een taxi bestellen, dan hoeven we geen 16 km over de asfaltweg te lopen.hoe we zullen
Als ik een paar minuten binnen ben, bel ik Houkje zij zijn er ook bijna, ik haal snel wat blikjes bier bij het tankstation. De hond is hen blijven volgen tot ze bij de grote weg kwamen, daar durfde hij gelukkig niet overheen.
De slaapzaal is wel precies zoals ik me herinner: een stuk of 10 stapelbedden vlakbij elkaar. Ben benieuwd hoe we vannacht zullen slapen en of we iets zullen vergeten ( Ik hoorde net een Nederlandse vrouw zeggen dat ze om half 6 opstaat en om 6 uur vertrekt
Het was, met uitzondering van het einde,v een bijzonder mooie dag, hopelijk is dat op de foto's te zienHoukje’ s hoekje/Siem’s Stukje

Onze gedachtespinsels

• Duitsers die poepen maken veel lawaai
• Onze eerste gesprekken met anderen gevoerd, doen we niet nog een keer (nee grapje, was oké)
• Een zeldzame Fin gespot op de camino
• Houkje moet eigenlijk betere wandelschoenen want na ongeveer 10 km begint ze toch echt wel erg last te krijgen van haar voeten en is het door bikkelen. Maar goed, deze vakantie maar even doorzetten
• We zagen een husky en maakten tegen een Amerikaan het grapje dat het een wolf was, geloofde ze direct
• Prachtige route!!!
• We zouden willen dat we net zo relaxed zouden zijn als de meneer van de herberg, die onwijs traag elke gast hielp ondanks een lange rij
• Ton heeft een plant in de herberg gemold doordat hij zijn stokken erop liet vallen. Maar desondanks nog steeds een bikkel!
• Siem dacht dat de herberg “albergue” heette en kwam er daarna achter dat dat gewoon het Spaanse woord voor herberg is.

Tot morgen

Geschreven door Caminotoon