Gisterenavond in de bar, onverwacht het lekkerste vegetarische eten van deze reis gehad een "paella con verduras" die heel lekker bleek te zijn.
Ik heb redelijk goed geslapen in mijn bovenbed. Ben er om 7 uur uit, na het ontbijt in de bar ben ik even na achten op pad. Ik heb mijn regenbroek al aangedaan, het miezert en de lucht is een egale grijze massa. Van de omgeving is nu ook wat minder te zien, die is ook wel wat minder dan gisteren. M.n. de stukken door het bos zijn wat saaier. Het is gelukkig niet koud, krijg geen koude handen. Een probleem is wel dat de "hitte naar mijn hoofd stijgt" als ik mijn muts en/of mijn capuchon op heb. Dus loop ik als het niet te hard regent maar blootshoofds. Ik maak een paar foto's als het even stopt. Na een km of 6 stop ik in een bar voor een café con leche. Na tienen houdt het langzaam op met regenen. Tegen elven stop ik even om mijn broek uit te doen en de rest van mijn ontbijt op te eten. Ik zit daar een kwartier of zo. Ik heb niet gezien dat onder een overkapping een oude vrouw zit die allerlei handgemaakte snuisterijen probeert te verkopen. Dat maakt nogal een sneue indruk op deze nogal geïsoleerde plek waar toch al niet zo heel veel mensen langskomen. Zo tegen half 12 duikt het eerste beeld van de zee op, tot dusver was het enige wat ik van het naderen van de zee merkte het plotselinge opkomen van de wind . Als het volgens de kmpaaltjes nog zo'n 6.5 km is ben je geneigd te denken dat het klimmen nu wel voorbij is. Dat blijkt echter niet bepaald het geval, Muxia ligt achter een van de " kammetjes" die in zee uitkomen, daar moet je overheen of ze bovenlangs passeren. Het lopen gaat prima, heb het gevoel dat het een aardige kuierdag wordt, zelfs de zon laat zich wel zien. Dat wordt allemaal wel anders als ik me verloop. Van boven zie ik een weggetje waarvan ik denk dat zal wel de route zijn, het gaat richting de zee en verderop weer bergop. De markering verwijst inderdaad in die richting dus zonder contra-indicaties blijf ik dat weggetje volgen. Het gaat omhoog, volgt de kust. Hoewel ik wel wat begin te twijfelen omdat verdere pijlen uitblijven loop ik toch maar door, waarom zou je ook pijlen zetten als er geen zijpaden zijn? Het weggetje loopt dood bij een huis aan zee. Nu raadpleeg ik toch maar mijn gronzekaart. Ik had veel eerder een afslag moeten nemen. Na zo'n anderhalve km kom ik bij de goede afslag. Ik had die zijweg wel gezien, maar heb de markering niet gezien. Staat op een erg onlogische plaats, je ziet hem pas als je "achterom" kijkt. Het kuiergevoel is daarmee wel even over. De paar klimmetjes voelen nu wat zwaarder aan. Het wordt allemaal weer wat makkelijker wanneer Muxia onder me in zicht komt. Iets voor tweeën ben ik in de herberg Bella Muxia. Hij lijkt wel wat op die van gisteren, nieuw, modern. Hier is echter wel iemand die je ontvangt, aan wie je wat kan vragen en ook wel specifiek voor deze herberg : Er staat een pan soep voor iedereen klaar. Straks maar even Muxia bekijken. Aan zee staat een bijzondere kapel, met enig geluk zie ik daar een fraaie zonsondergang.

Geschreven door Caminotoon