Gisterenavond heb en we even besproken wat we vandaag en/of morgen zullen doen. Sowieso moeten we na Villaviciosa een keuze maken of langs de kust blijven of via Oviedo aan de mooie, maar pittige Camino Primitivo beginnen. Aukje is er steeds van uitgegaan dat we aan de kust zouden blijven. Op zich voel ik er wel voor om nog een keer naar Oviedo te gaan, niet alleen om nostalgische redenen. Ik wil ook de 2 preromaanse kerkjes boven Oviedo wel eens van binnen zien (van buiten zijn ze prachtig) Twee andere overwegingen spelen een rol: ik vond de route naar Gijon vorig jaar erg pittig, minimaal 20 km en een hele zware klim. Van Gijon naar Aviles is niet bepaald een leuke route, dat stuk wil ik sowieso niet lopen. Een optie is om vandaag naar Villaviciosa te lopen en daar de bus naar ar Oviedo te nemen en dan morgen met de bus naar Aviles te gaan en daar de kustroute weer op te nemen. Naar Oviedo lopen kost te veel dagen, als we Ribadeo willen halen. Als we vertrekken hebben we nog niet besloten.
Tegen 9 uur vertrekken we weer. We hoeven volgens het boekje maar een kilometer of 12 tot Villaviciosa. De eerste helft is mooi, mooie uitzichten, aardige paadjes en weggetjes. In La Priesca staat een kerk uit de tiende eeuw, Jean wijst me erop dat de sleutel af te halen is bij de buren op nummer 3. Helaas doet de bel het niet en wordt mijn klop op de deur niet gehoord. Het laatste uur voor Villaviciosa wordt wat zwaar en niet zo mooi:" asfalt en nooit ver weg van de snelweg. Intussen hebben we besloten om de bus naar Oviedo te nemen. Hij zal vertrekken om 13 uur 15. Bij het binnenlopen van Villaviciosa lopen we rechtstreeks naar het busstation en komen daardoor niet in het centrum. We moeten een uurtje wachten.
De eerste helft van de rit, rijden we door een prachtig landschap. Weidse uitzichten, diepe dalen. We dachten dat het misschien toch wel leuker zou zijn geweest om dt stuk toch te lopen. We weten natuurlijk niet of het pad ook zo hoog loopt of meer door het dal loopt. Op een plek zagen we wel een gele pijl. Na een uurtje rijden we het busstation van Oviedo in. Het is een kilometer of zo naar de kathedraal, we moeten nog even zoeken naar ons hotel. Ligt in een wat onooglijk straatje, maar ziet er van binnen prima uit. We willen natuurlijk meteen op weg naar de twee kerkjes, die liggen een paar kilometer buiten de stad (aan de andere kant) De receptioniste zegt dat er 100 meter vanaf het hotel een bushalte is en er een bus stopt die vlakbij de kerkjes stopt. Volgens het informatiebord zouden we een half uur moeten wachten. We hebben geluk, er hangt ook een electronisch bord, de bus komt over 5 minuten.
Aangekomen bij de kerkjes (San Miguel de Lillo en San Maria de Naranco) blijkt dat we alleen met een gids de kerkjes in mogen. De gids is net bezig, we moeten ruim een half uur wachten bij het bovenste, mooiste kerkje met de mooie trap. De rondleiding is alleen in het Spaans, het onderste kerkje wordt gerestaureerd, daarvan kan alleen het halletje bekeken worden.
Eerlijk gezegd viel de binnenkant me wat tegen, het waren twee kale ruimtes, twee verdiepingen. Een paar dingen kon ik van het Spaans wel volgen: het is niet als kerk gebouwd, maar was van een adellijke familie die een paleis in de stad hadden. Uniek is dat het plafond van steen is. Verder waren er wat reliëfs in de stenen en pilaren. Er hingen war foto's van het andere kerkje, waar zij ook wat over vertelde. Daar zijn ook wat beschilderingen bewaard gebleven. Zij vertelde ook dat de San Miguel oorspronkelijk veel langer was, een groot deel is ingestort in de 12e eeuw
(Dit verklaart ook de wat vreemde, bijzondere maar dus onbedoelde proporties van het gebouw, de verhouding tussen hoogte en breedte is apart) Er is wel een kleine uitbouw aan geplaatst. Conclusie : De binnenkant van de San Maria vonden we een stuk minder mooi dan de buitenkant. (ook omdat er geen enkele aankleding was) Uit wat we gehoord hebben moet het interieur van de San Miguel een stuk interessanter zijn. (Er schijnt op You Tube een filmpje te bestaan met droneopnames) Al met al was dit bezoek alleen niet de moeite van deze "omweg" waard.
We lopen terug, dat is redelijk ontspannen wandelen, steeds gelijkmatig naar beneden, zonder rugzak. We gaan eten bij een Indiaas restaurant en dat blijkt niet zo'n beste keuze. In de wachttijd tot de keuken open gaat belt Houkje, We zoeken even een wat rustiger plekje om wat bij te kletsen.
We hebben een vegetarisch menu voor 2 personen. Het eerste gerechtje is al een voorafspiegeling van de rest, we krijgen een hele pappadum voor ons tweeën, alle gerechten worden snel na elkaar op tafel gezet, het meisje dat bedient, is waarschijnlijk net begonnen. Ze zet alles zonder enige uitleg neer. Als we vragen wat een bepaald gerecht is, zegt ze "kip" en heeft dan snel in de gaten dat dat niet klopt. Ze haalt er maar snel een collega bij. Ze geeft geen opscheplepels, doet de waxinekaarsjes onder de pannetjes niet aan etc.
Het belangrijkste is natuurlijk dat het niet smaakte, geen sprake van enige verfijning. Om 9 uur zijn we klaar en lopen naar onze hotelkamer.

Geschreven door Caminotoon