We staan weer op tijd op, als we de hospitalesroute willen doen, moeten we op tijd vertrekken. Volgens de weersverwachting voor vandaag is het tot 2 uur wisselvallig, daarna zal het gaan regenen. Voor mij is dat goed genoeg, het alternatief is een km of 11 naar Pola Allande lopen en daar dan een dag blijven. De route via Pola tot aan het punt waar de routes bij elkaar komen is een stuk zwaarder, dus die route op een dag lopen is geen alternatief.
We hebben geluk met ons kamertje, vannacht geen last gehad van de vliegen, de bedden waren weliswaar erg zacht, maar ik heb toch goed geslapen. Vooral was het handig dat we vanmorgen meteen het licht aan konden doen, om onze spullen bij elkaar te zoeken en mijn voeten te verzorgen. Brigitte tapet ze in en doet onder de tape de "second Skin" die ik nog heb van het centro medico.
Ik heb vannacht de fleecelakenzak van Henri gebruikt, voldeed prima.
Om 10 voor 7 vertrekken we, gisterenavond hebben we gezien dat de Camino vanaf de weg verder gaat, dus we hoeven niet meer beneden naar het dorp en terug naar boven.
Het pad gaat snel omhoog en we hebben al weer snel een prachtig uitzicht over de bergen, de zon klimt net over de bergkam. Het is bewolkt, maar er is ook een mooie lichtval met jacobsladders.
De weg gaat meestal gelijkmatig omhoog,maar soms ook steiler. We moeten een kleine 600 meter omhoog (in 8,7 km). Omdat er onderweg niets te krijgen is, hebben we gisteren inkopen gedaan o.a. een stokbrood. Ik heb dat bovenop mijn rugzak gebonden, ik loop achteraan en heb blijkbaar niet gehoord dat het brood gevallen is. Teruglopen heeft weinig zin, dus moeten we het doen met wat we nog hadden. Op een mooi plekje waar we ook uitzicht hebben op de bergen aan de andere kant van de kam stoppen we met een stuk oud brood, wat "marmelade" van kwetsen, pindas e.d
Rond 10 uur zijn we op de eerste pas, officieel met 1216 meter het hoogste punt van deze Camino.
Later gaan we nog wat op en af en passeren nog een ongeveer even hoge pas. Hier zijn tamelijk vervelende paden, met veel losse stenen die je door je profiel heen kunt voelen of onder je voet wegschieten.
Op een bepaald moment zie ik onder me een groep roofvogels,het zijn er wel een stuk of 10. Het lijkt wel of ze ons ook opgemerkt hebben en ons ook interessant vinden want ze komen naar boven gevlogen. Ik probeer ze te fotograferen, maar dat is geen doen. Op een filmpje staat er een, echter van zeer ver weg weg. Vreemd dat ik hier niet zo veel roofvogels zie en nu ineens wel 10 tegelijk. (Later hoor ik dat het adelaars waren)
Na 15,6 kilometer komen we bij de plek, waar beide routes weer samenkomen. Het weer blijft intussen prima om te wandelen. Af en toe miezert het, maar niet voldoende om mijn jas aan te doen. Vlak hierna begint er een heel steile, vervelende afdaling met losse stenen en soms treedjes. Eigenlijk ga ik te snel naar beneden, voel wel even een spier, maar dat trekt snel bij. De laatste kilometers hebben we niet zo'n vrij uitzicht meer, we lopen langs een diep dal, met aan de overkant brede groene wanden. In het dorpje Lago is nog een bar, we nemen daar toch maar een kop koffie (ik met sinaasappelcake) op het gevaar af dat we alsnog ingehaald worden door andere lopers. We zien vandaag weer hele nieuwe. De laatste kilometers zijn redelijk vlak. We hebben het alletwee wel een beetje gehad. Op vlakkere stukken gaat het lopen me nog steeds vrij gemakkelijk af, bij weer een stukje omhoog lopen voel ik mijn benen wel.
We kijken even binnen bij de herberg municipal, daar is nóg niemand, maar dat zal waarschijnlijk snel veranderen. We lopen verder, zoek naar de nieuwe private herberg. Die blijkt pas 2 dagen open te zijn en ziet er dus keurig uit. Overnachting kost 12 €.
Na het douchen wil ik mijn pleisters/tape afdoen. De bruine second Skin plakt vast aan mijn huid. Ik wacht liever tot Brigitte uit de douche is, omdat zij beter kan zien wat er gebeurt als ze de tape lostrekt. De huid wordt niet beschadigd en alles ziet er beter uit.Dat ziet er goed uit, omdat de wandeling van vandaag tot nu toe de zwaarste beproeving voor mijn voeten was. Ik bel met Aukje, die vandaag bij de Reichstag was, bezoek was zeer de moeite waard.
We eten in de herberg, ik krijg als voorgerecht een grote pastasalade en als hoofdgerecht varkensfilet met patatjes, die ik vanwege de overdadige pastasalade niet op kan. Voor Brigitte hebben ze bij het voorgerecht wel hun best gedaan, een uitgebreide salade, als hoofdgerecht krijgt ze witte rijst met opgewarmde tomatensaus.
Na het eten ga ik nog even naar de bar om mijn email te checken e.d. Op de terugweg bel ik Geart, hij is gestopt met zijn colporteursbaantje bij de Eneco. Dat het om een heel vervelend baantje gaat, blijkt wel uit het feit dat Geart, de enige van zijn hele groep was, die überhaupt aan een tweede dag begonnen is.

Geschreven door Caminotoon