De vrouw van de herberg meldde zich eventjes voor vieren on te melden dat er om 7 uur gegeten wordt. Behalve de twee vrouwen verschijnt er nog een Frans echtpaar, dat blijkbaar een kamer heeft gehuurd.
Ik was provisorisch wat spullen uit, de zon schijnt volop en het waait, dus die zullen wel snel droog zijn. Ik lig in een ligstoel, het weer is wat "ambivalent", in de zon is het wel heet, maar de wind werkt verkoelend. Als de zon achter de wolken verdwijnt, wordt het zeker 10 graden kouder. We zitten hier ook op zo'n 1200 meter.
Het eten is lekker, heerlijke quiche als voorgerecht, eenpansgerecht met aardappeltjes met groenten en vlees, kaasplateau en 3 verschillende taarten toe.
Het is wel redelijk gezellig aan tafel, het echtpaar spreekt wel Engels, wat het iets gemakkelijker maakt. Tegen 9 uur ga ik naar mijn bed.
We moeten zelf ons ontbijt regelen, dat is wel handig, hoeven we op niemand te wachten. Ik kan nog 2 stukjes taart meenemen voor onderweg.
Om kwart over 8 vertrek ik, na een paar kilometer kom ik al aan in St. Alban, de gemarkeerde route loopt via het psychiatrische ziekenhuis, er is ook een directere route, die de beide dames hebben genomen. Het scheelt wel een stuk, want in het centrum zie ik hen weer, terwijl zij langzamer lopen dan ik en na mij vertrokken zijn. Er is een marktje, daar koop ik twee bananen voor onderweg. Het pad blijft hetzelfde karakter houden als voorgaande dagen, prachtige open uitzichten, zeker, als je over een kam loopt. Dezelfde ondergronden, de vervelende stukken vandaag gelukkig vooral bergop. We zitten nu even hoog als vanmorgen bij het vertrek, maar hebben toch bijna geen meter vlak gelopen. De brede paden hebben veel uithollingen overdwars en soms is het midden zover uitgesleten dat je gedwongen wordt te lopen in een smalle geul.
Ik kom vandaag wel steeds dezelfde gezichten tegen, de twee Franse vrouwen en het echtpaar van gisterenavond. In een steile klim passeer ik Peline, de Deense, zij heeft het moeilijk, heeft slecht geslapen. Zij slaapt vannacht in dezelfde herberg dus die zie ik dan wel weer. Verder een paar dat hun hond bij heeft, zij blijken Walen te zijn, hij spreekt wat Nederlands. Met hen loop ik even samen op. Het blijkt niet zo simpel te zijn om met een hond op pad te zijn, als hij al wordt toegelaten moeten zij een kamer nemen. In Spanje is het nog veel moeilijker. Het is even zoeken tot ik een rustplekje vind, waar ik mijn taart ontbijt kan nuttigen. (Eerder heb ik ook al even gest
opt op een "point de l'eau") Om kwart over 12 zie ik een bordje. "Aumont Abrac 2,5 km",dat valt mee, dan ben ik om 13 uur wel weer binnen. Ik moet naar,,"Le ferme de Barry". Dit blijkt niet bepaald een boerderij te zijn, op het terras en binnen zit het boordevol met eters. Het is zondag, dat zal er wel iets mee te maken hebben.
Ik sta blijkbaar niet op het lijstje met mensen die gereserveerd hebben, ik kan toch een bed uitkiezen en vast een bed uitkiezen. Het eten hier is strond duur, ik wil wel iets kleins, maar de ober zegt dat die op zijn, terwijl 5 minuten geleden nog een bord vol voorbij kwam. Het is wel bijna einde van de lunchtijd, dus misschien staat de oven al uit. Dus neem ik maar een stuk bosbessentaart voor 7 euro ( er zit wel een bolletje ijs en wat slagroom bij. Ik ben benieuwd wat dit betekent voor de avondmaaltijd.
Wat het weer betreft, de oorspronkelijke voorspelling was slecht, vanmorgen hingen er dreigende wolken, later was de lucht stralend blauw. Tot het eten ga ik waarschijnlijk niet veel bijzonders meer doen. Morgen moet ik 26 km, we moeten een paar honderd meter omhoog maar hoeven onderweg niet zo veel hoogtemeters in te leveren door afdalingen naar het dal. Morgen komen we uit op het Aubracplateau, daar blijkt het wel handig te zijn als je goed weer hebt

Geschreven door Caminotoon