Vanmorgen kunnen we het wat later maken omdat we pas om 8 uur ontbijten. Het is ons eerste Spaanse ontbijt: koffie, 3 sneetjes geroosterd brood en een Magdalena. Iets na negen vertrekken we, eerst in de richting van de zee. We hopen dat weer eerste anderhalve kilometer tot het centrum van Noja nog op het strand kunnen lopen. Dat lukt niet omdat we dan eerst nog door een waterplas moeten. in Noja is de markering slecht. Na enig zoeken en vragen komt het toch goed.
In het boekje staan twee mogelijke routes, de nieuwere en mooiere zal waarschijnlijk later de standaard worden. Het kan zijn dat die nu ook al gemarkeerd is. Dat lijkt zo te zijn: zo'n 50 meter na de splitsing staat al een vrij nieuwe pijl; die kant gaan we dus maar op. Intussen hebben Eduardo en Marleen zich ook aangesloten. We zullen gehele dag samen blijven lopen.
We lopen bijna steeds weer over asfalt, gelukkig weer niet zo'n drukke weken. We passeren weer een nationaal park. Waar veel vogels zitten, zoals meestal horen we ze veel beter dan dat we ze zien. Bij een brugje over een vennetje staat een groep schoolkinderen op excursie. Wij lopen er ook maar even heen. Eduardo vraagt aan de gidsen wat meer informatie over de vogels die hier voorkomen.
Het pad neemt niet altijd de kortste weg, met een bocht lopen we omhoog om ook door het dorp Islam te komen. De kerk ligt boven op de heuvel.
Het lopen gaat prima alleen krijgt Aukje nu wat last van spieren in haar kuit. Hopelijk verergert dat niet. Voor de rest zijn we het er wel over eens dat het goed met haar gaat, met name met haar "energiehuishouding".
Het landschap blijft mooi, opvallend is dat we vandaag veel roofvogels zien, een mooie gelegenheid dus om de verrekijker te testen. Het resultaat is niet zo best, tegen de tijd dat je de vogel in beeld hebt en scherp hebt gesteld is die wel uit beeld verdwenen. Het feit dat wij hem met zijn tweeën gebruiken maakt het gecompliceerder. De oogafstand verschilt natuurlijk tussen ons.
We komen geen bars of restaurants tegen dus een café con leche zit er niet in. Op een plek staan er weer pijlen verdchillende richtingen. Een man wijst ons de weg en zegt dat er veel mensen langs komen en dat dat "terrible" is.
Na een paar kilometer komen we bij een mooie, romaanse kerk Santa Maria de Bareyo.
Hier nemen we een half uur pauze. Daarna is het nog een uur naar Guemes waar de op de Norte beroemde herberg van "Opa Peuta" ligt. Bij de rustplaats komen nog een aantal pelgrims aan. Natuurlijk is Gabriele daarbij. De herberg ligt anderhalve kilometer na Guemes, het laatste stukje gaat nog redelijk steil omhoog. We worden gastvrij ontvangen met een glas koud water en koekjes. De herberg is opgezet en ontwikkeld door de dorpspastoor die hem naar zijn opa heeft genoemd ( hij woonde hier)
Vanavond vertelt hij wat over het ontstaan van de herberg, over hoe hij in stand gehouden wordt etc. Daarna is er een gemeenschappelijke maaltijd en morgenvroeg ontbijt. Dit alles op donativobasis. Dus het verhaal van vanavond zal er wel op gericht zijn dat iedereen voldoende geeft.
De herberg ziet er prima uit. Losstaande witte gebouwen waarin de slaapvertrekken zijn. Er staan geen hoogslapers etc.
Minder leuk is, dat hier totaal niets anders dan kraanwater te nuttigen valt. Degenen die afgezien hebben van een bezoek aan debat beneden balen daar nu wel wat van. Gelukkig hadden wij nog wel wat zakjes noten.
Tot we om half 8 verwacht worden voor de presentatie van Ernesto, de kleinzoon van Opa Peuto hebben we ons bezig gehouden met in de tuin zitten, naar huis en naar Fred en Ineke terugbellen, schrijven van het reisverslag etc. De herberg is intussen aardig volgelopen, er zijn minstens 50 gasten. Het praatje van Ernesto is ontzettend langdradig. Hij vertelt het eerst in het Spaans, daarna in het Frans, een Canadees meisje vertaalt het dan in het Engels. Omdat hij zich ook nog vaak herhaalt hoor ik sommige inhoud wel een keer of 6 langskomen. De inhoud bestaat voor een groot deel uit clichés ( die nog wel waar kunnen zijn, maar zeker niet boeiend) Daarnaast vertelt hij zaken, bijvoorbeeld over een reis van hem naar Canada, die volgens mij niemand uit zijn publiek interesseren.
Daarna kunnen we gelukkig eten, dat was prima (o.a lekkere macaroni)

Geschreven door Caminotoon