Gisteren kwam ik de Duitse familie met baby nog tegen. Ik heb tegen hen gezegd dat er bij ons nog een kamer vrij was,7 zij wilden in de municipal proberen. Later toen we terug kwamenki van het eten stond de kinderwagen toch in de hal. De baby hebben we maar even gehoord. Bij het eten was de bediening een heel stuk beter dan het eten. Ik heb het geloof ik toch liever andersom.
Vanmorgen zijn we om even na achten opgestaan voor een wandeling van 20 kilometer. Bij de oversteek van het riviertje, een van de meest gefotografeerde plekken van de Via de la Plata, met de ruïne van een kasteel pp de achtergrond stond het water mij wat te hoog. Ik zou er niet met droge sokken doorkomen, heb mijn lelijke crocs7 maar even aangedaan. Siem had er minder moeite mee, is een paar keer op en neer gegaan, heeft eerst haar rugzak en daarna Houkje naar de overkant gedragen.
De route is vandaag weer mooi, de eerste paar uur lopen we nog door het dehesalandschap, de bomen staan wel steeds verder uit elkaar. Bij een boom staan 2 stieren met de koppen tegen elkaar, willen uittesten wie de baas is waarschijnlijk, minutenlang blijven ze zo staan, spectaculairder dan wat duwen en stoten wordt het niet. Bij een volgende oversteek die niet zo breed is, maar wel net te diep voor mij, glij ik uit als ik met een voet op de schuine kant ga staan. Ik val op mijn kont regen die schuine wand en maak dus een zachte landing en houdt zelfs mijn voeten droog, de als altijd behulpzame Siem helpt me overeind.
Het landschap is nu weer opener, met uitzicht op de bergen in de verte, dat is weer heel mooi.Ik herinner me een wat futuristisch uitziend kapelletje, waar ik destijds gezeten heb. Nu doen we dat niet, vlakbij is een restaurant waar we koffie met een broodje genomen hebben. Na een half uurtje gaan we verder. De volgende km's zijn wat vervelend, soms lopen we over de n 630, meestal over een smal paadje tussen de 630 en de parallelle lsnelweg. Dat loopt niet echt lekker. Gelukkig komt daar na een klein uur een eind aan en gaan we van de weg af. Vandaaraf gaat de weg geleidelijk omhoog naar Monesterio, m.n het laatste stuk van deel van de klim herinner ik me, was erg pittig. Maar niet zo steil dat wle helemaal buiten adem raakten. Onze herberg ligt nog een kwartier lopen van de stadsrand, Monesterio is dus wel een grote plaats. Het is zondag dus de winkels zijn dicht.
Onze hospitalera heet Carmen en is heel vriendelij. Ze noemt Houkje "preciosa" en Siem "guappa" (knapperd) Voor mij kon ze zeker geen compliment bedenken. Voor 2 euro, p.p. kunnen we aansluitende kamers met eigen badkamer krijgen, daarover hoeven we niet lang na te denken.
Ik had verwacht rond 2 uur aan te komen dat is prima gelukt. Nu kan ik mooi Parijs Roubaix kijken en ja hoor hij heeft weer gewonnen.

Houkje’s hoekje/Siem’s stukje
Onze gedachtespinsels

• Houkje vindt alle hondjes zonder huisje zielig. Gisteravond heeft ze ongemerkt een zwerfhond allemaal eten gegeven buiten op het terras van een restaurant, vond hij zo lekker!!
• Houkje eet overwegend vegetarisch, met name in Nederland. Op vakantie is ze vrij flex (is vaak makkelijker), probeert ze niet aan de herkomst van het stuk vlees te denken. Nu liepen we langs een gebouw, waarbij we een vreemd geluid van een koe hoorden. Daarna aten we ernaast een broodje ham (weinig andere opties). Tegelijkertijd kreeg ze te horen dat het gebouw een slachterij was en heeft ze het voornemen om na de vakantie weer meer vegetarisch te gaan eten.
• Als je voor 2 euro pp extra een prive kamer kan krijgen, doe het. Je bent het waard
• Vandaag hebben we lieve dirkie herdacht, we missen hem zo.
• De vrouw gister bij het restaurant heeft op een lange menukaart per gerecht aangewezen of het er wel of niet was door middel van een “si” of “no”
• Het is pas vakantie als je elke dag een biertje drinkt.
• De laatste kilometers zijn altijd zwaar, hoe kort of lang de tocht ook is.
• Het huidige dorp is geobsedeerd door ham, er is zelfs een museum over.
• @orty die middelvinger was naar de fotograaf (ton), als grapje hoor!!
• @henri de geluksmomenten zijn er vooral midden in de natuur, zonnetje op mn kop en stilstaan bij de mooie bomen, bloemen en het avontuur. Na het avontuur met een biertje op mn lip terugdenkend aan de wandeling ben ik zeer tevreden. Even ontsnapt aan de sleur in Nederland.

Tot morgen

Geschreven door Caminotoon