Ook vandaag heb ik niet zo best geslapen. Tot een muur of 4 ging het wel, daarna in halfslaap .gelegen. na het ontbijt de hotelrekening betaald , ik wist niet zeker mee of dat bij het reserveren al gedaan was. Om kwart over 9 ben ik maar naar buiten gegaan om wat filmpjes van het vermeer op het kruispunt te maken. Het is nog niet zo druk, maar toch gebeurt er al van alles. In een minuut zie je bij drukte toch zeker 100 verkeersovertredingen, waarvan er bij ons minstens 10 tot het intrekken van het rijbewijs zouden leiden. De dieren op de weg vormen
weer een andere categorie, vooral de koeien natuurlijk, die rustig midden op de "snel"weg liggen. M.n. bij inhaalmanoeuvres leidt dat soms tot abrupte ontwijkingsbewegingen. Loslopende honden lopen ook onverstoorbaar tussen alle verkeer door, de exemplaren die dit overleven moeten wel erg alert zijn en weten hoe ze zich moeten redden. Het lijkt of ze beseffen dat ze niet moeten gaan rennen, omdat de kans dat ze dan in de wielen lopen nogal groot is. Zou dat ook gevolgen voor de evolutie van de soort hebben? Vermelding verdienen ook nog de paarden en kamelen.
Om half 10 komt Maharaj en gaan we op weg naar de laatste Mogulbezienswaardigheid. Fatehpur Sikri werd gesticht als nieuwe hoofdstad/regeringscentrum. Met de bouw werd in 1570 begonnen, in 1585 werd het regeringscentrum weer naar Lahore verplaatst. Meteen bij het uitstappen word ik al belaagd door een gids, die zegt dat de weg naar de bus moeilijk te vinden is. Ik word "gered"door een andere man die me erop wijst dat de route gemarkeerd is. Als ik verder loop zegt hij dat hij een winkeltje heeft en dat ik op de terugweg maar moet komen kijken. "Just look" zegt hij, zoals het hoort.
Bij het binnenkomen van het paleis meldt zich een jongen, hij is student zegt hij, hij is geen gids en hoeft geen geld. Hij loopt met me mee e
n weet wel wat interessante zaken te vertellen. Het paleis is weer opgetrokken in rode zandsteen, net als de forten in Agra en New Delhi. Ik maak dus weer redelijk wat foto's, m.n. een vierkant waterbassin en een paarlemoeren afdak/baldakijn boven een graftombe vielen me op. Op het einde van de rit komt de aap uit de mouw, daar staat zijn broer die allerhande zaken gemaakt van marmer laat zien en wil verkopen. Ik laat meteen weten dat ik niets hoef, maar het gezeur houdt aan. Ik word wat kwaad en zeg dat ik nu nog alleen wil rondlopen en dat accepteert hij wel.
De moskee ligt buiten het complex en is gratis toegankelijk en dat heefteen funest effect op het aantal verkopers. Ze verkopen ansichtkaartenboekjes, pennen, armbanden, halsketting en etc. Ze zijn erg vasthouden en blijven met me meelopen. Om van het gezeur van twee jongetjes af te zijn zeg ik dat ze 10 roepies kunnen krijgen, als ze me maar met rust laten
Onafhankelijk van elkaar zeggen ze dat ze " niets for free" willen en dat is toch wel weer aardig. De moskee is heel mooi, binnen mogen echter geen foto's gemaakt worden. Na ruim 2 uur, ko+
m ik

terug bij de parkeerplaats. Zoals al verwacht staat de man van het winkeltje me al op te wachten.. Hij heeft o.a. dezelfde olifantjes te koop als boven in het paleis. Ook heeft hij wel wat aardige dingen, o.a. onderzetters van marmer, met ingelegde vogelfiguren erin. Laatst had Aukje het er, volens mij, over dat we wel onderzetters konden gebruiken. Als ik vraag nasr de prijs, zegt hij eerst niets maar haalt steeds nieuwe versies nasr boven. Voor de mooiste vraagt hij 2500 roepies, dat is dus veel te veel. Hij heeft nog andere in de aanbieding; daar vraagt hij 1200 voor. Ik zeg dat ik dat te veel vind, maar laat me verleiden om toch een prijs te noemen, ik zeg 500 in de verwachting dat hij nee zal zeggen. Dat doet hij ook, dus loop ik dan maar de winkel uit. Hij loopt natuurlijk met me mee, ik reageer geïrriteerd omdat er geen sprake van was dat hij me "just liet looken",
Daarna vertrekken we naar Bharatpur, waar Maharaj sinds een half jaar woont, Al's mijn berekening klopt zou hij er 150.000 Euro voor betaald hebben. Dat lijkt me onwaarschijnlijk.
Zijn vrouw staat ons al op te wachten, maar trekt zich snel terug in de keuken. We zitten op een groot vierkant bed. Na een half uurtje komen de kinderen uit school, in de tussentijd laar Maharaj een van de twee bovenverdiepingen zien. Zien er prima uit, al staan er nog helemaal geen meubels in, daar sparen ze nog voor. Als de kinderen thuis komen kijken ze maar wat bevreemd aan. Dat wordt beter als ze hun Engelstalige leerboeken laten zien (Op instigatie van hun vader)Dan hebben we wat gespreksstof. Ik eet samen met Maharaj, rijst met wat groenten en een sausje, het geheel doet me sterk aan "dhal bat" denken. Als toetje krijg ik een klein ijsje ( had dat voor de grap tegen Maharaj gezegd, toen hij vroeg wat ik wilde eten. De kinderen kunnen toekijken. Ik zeg dat ik dat ik dit niet zo leuk vind, en hen dan wel geld geef om zelf wat te kopen. Als ik aan de kinderen vraag aan wie ik het moet geven komt er geen antwoord, dus leg ik het maar in het midden. Dan wordt het tijd om te vertrekken. Maar eerst maak ik een foto van het gezin. Maharaj vraagt of ik hem met de post op wil sturen. Hij vraagt ook of ik het goed vind als een vriend van hem mee gaat. Dan kan die hem wakker houden op de terugweg of het stuur even overnemen. Ik heb natuurlijk geen bezwaar. De reis gaat redelijk voorspoedig tot zo'n 30 km voor New Delhi, waar een grote stad ligt, met ontzettend veel nieuwe hoogbouw. Daar komen we in de file te staan . Precies om 9 uur komen we aan. Maharaj en zijn vriend lopen mee naar de vertrekhal. Ik hem 16000 i.p.v. 14000 gegeven voor de goede diensten Ik heb alleen een bevestiging van mijn reservering ontvangen. Die moet ik omruilen voor de boardingkaart bij het afgiftepunt van de bagage. Ik heb die bevestiging op mijn telefoon en tablet. Ik kom zo wel door de bewaking bij de i gang van de vertrekhal. En nu is het wachten geblazen tot ik in kan checken.Er wordt helemaal niet om de bevestiging gevraagd, ze hoeven alleen mijn pas maar te zien en geven meteen mijn boardingkaart. Van mijn laatste geld koop ik nog 2 boeken : 1 Over de geschiedenis van de East India Company en ngo een Engels boek The Wall. Het worden lange uren op het vliegveld en in het vliegtuig, ik doesel wat weg. Met de treinreis gaat het een stuk minder, vanwege een kapotte trein rijdt de rechtstrreeks trein niet en moet ik via Utrecht terug. Ik probeer het laatste verslag nu uit de trein te versturen. Hopelijk lukt dát vanuit de trein..

Geschreven door Caminotoon