Gisterenmiddag nog even een bier gedronken met de Engelsman, die me bevrijdde, hij zat met 4 Denen aan tafel. Een van hen was een Spanjaard, die al een jaar of 50 in Denemarken woont. Een van de andere Denen leek het een goed idee dat hij zou vertellen hoe hij zijn vrouw ontmoet had. Dat moest dus in het Deens, waarop een ander het ging vertalen. Dat werd een, op deze manier, redelijk langdurig verhaal. Toen bleek hij driemaal getrouwd te zijn geweest. Besloten werd dat hij morgen wel over zijn tweede vrouw kon vertellen. In ieder geval was dit een goede gelegenheid om, even later, uit te testen hoe de stand van zaken is wat betreft mijn kennis van het Spaans. Die bleek nog voldoende om een redelijk gesprek te kunnen voeren.
De maaltijd voldeed aan alle verwachtingen die je van een "menu del peregrino" kan hebben zowel wat atmosfeer als wat het eten betreft.
Als ontbijt heb ik een café con leche en 2 "napolitano's" ( croissants met
chocoladevulling) gegeten. Tegen half 9 vertrek ik, ik moet ongeveer 20 km met veel minder hoogtemeters en kilometers dan gisteren. Ik verwacht dus een redelijk gemakkelijk dagje voor de boeg te hebben, dat komt uiteindelijk toch niet helemaal zo uit. Vanaf het begin voel ik mijm bovenbeen spieren wel.Het pad gaat redelijk veel op en af, de eerste 10 kilometer gaat het me redelijk gemakkelijk af. Na een km of 15 moeten we in Zubiri komen. Ik heb gezien dat we voor Zubiri zo'n 500 meter moeten dalen. In een dorpje koop ik wat flesjes water ( het wsteron mijn veldfles proeft naar chloor) een stuk donkere chocola en een sinaasappel. Dus na zo'n 2 uur lopen begin ik bij elke afdaling te denken : zou dit het begin van de afdaling zijn. Elke keer als het pad toch weer stijgt is dit een tegenvaller, want hoe langer de afdaling uitblijft, hoe steiler hij zal blijken te zijn. Het eerste stuk van de afdaling is nog goed te doen, ligt wel redelijk veel modder, maar die is niet te dik en de ondergrond is goed, ik moet wel uit blijven kijken voor verdekte boomwortels en gladde stenen. Het tweede stuk is stukken vervelender: rotsen en stenen vormen nu het pad, soms richels in de lengterichting. Voortdurend dus zoeken naar het gemakkelijkste pad en dus niet goed door kunnen lopen en elke stap remmen. Daarbij het schrikbeeld om onderuit te gaan en op mijn stuitje op zo'n scherpe punt terecht te komen. Ik kom veilig beneden, begin wel een beetje moe te worden. In Zubiri neem ik koffie, eet nog een mueslibroodje en een paar stukjes chocola. Na een half uurtje ga ik weer verder. Ik moet nog zo'n 6,5 km naar Larrisoales. Dit gaat allemaal erg moeizaam, er zitten nog een paar klimmetjes en afdalingen. Ik heb het gevoel dat ik energie tekort kom, op ( bijna) vlakje stukken gaat het nog wel, als ik meer moet doen dan mijn voet naar voren bewegen vreet dat nu krachten. Ik stop even om een paar druivensuiker te nemen. Dat helpt wel een beetje, een paar mensen die me voorbij liepen toen ik even zat, lopen niet veel op me uit. Op een bordje staat op een bepaald moment Larrisoana 2 km, die kilometers duurden eindeloos. Uiteindelijk kwam ik natuurlijk toch wel aan in de herberg ( rond kwart over 2) Vanmiddag houd ik me bezig met de standaardbezigheden. Morgen hoef ik maar 16 km. Dan zal ook blijken hoe druk het is, ik heb niets gereserveerd dus moet ik vroeg vertrekken.

Geschreven door Caminotoon