Gisterenavond heb ik nog naar Aukje gebeld, ze zat in de trein en zal om kwart voor elf in Leeuwarden aankomen. Ik heb vannacht niet zo goed geslapen. Tot zo half 5 going het wel, daarna kon ik de slaap niet meer vatten. Was dan ook blij dat even na zessen mensen op begonnen te staan, dan kon ik er tenminste ook met goed fatsoen uit.
De koude koffie en het brood om te roosteren stond al weer klaar. De trein vertrekt om twintig over 7. (Je neemt hier de trein naar de volgende plaats omdat je anders 7 km om moet lopen of over een spoorbrug moet lopen) Er staan 3 anderen te wachten. Met hen vertrek ik dus samen. Ik loop met een Zwitserse (Andrea) een Duits paar loopt achter ons. Het eerste stuk is nog aardig, daarna lopen we een aantal kilometers door industrieel gebied, over doorgaande wegen. Dat is duidelijk het minst leuke stuk van de route tot nu toe. Intussen schiet het aardig op. Om 10 uur hoeven we nog maar 10 kilometer tot onze eindbestemming: Santillana del Mar. De laatste kilometers wordt het uitzicht weer wat opener en beter. We hebben twee keer gestopt maar komen er desondanks even na 12 uur aan. Santillana heeft zijn middeleeuwse karakter nog wel behouden wat bestrating en bebouwing betreft. Het is wel echter een echte touristenplaats a la Valkenburg geworden: elk huisje een winkeltje of een restaurant. Er is veel volk op straat als Andrea en ik aankomen. Elisabeth en Otto hebben eerder een rustplek opgezocht. Wij gaan naar een privé herberg waar we voor 10 € een bed nemen. De herberg zit in een enorm groot huis (65 stappen van voor tot achterkant) Onze slaapzaal is echter in een tuinhuis, er is nog niemand. Nadat ik de was gedaan heb, begint het te miezeren. Hopelijk houdt dat nog op zodat ik mijn was nog droog krijg.
Ik ga met Andrea churros met chocola eten, de churros zijn niet echt lekker.
We besluiten om ondanks het weer toch maar naar de grotten van Altamira te gaan (of beter gezegd naar een kopie ervan) Dat is nog wel 2x 2,5 om lopen
De kopie van de grot is wel mooi, ik maak wat foto's met de camera op de grond en de mobiel als afstandbediening. Otto en Elisabeth zijn hier ook. Andrea blijft nog wat langer, ik ga terug om mijn dagboek te gaan schrijven; in de afdaling haal ik Otto en Elisabeth nog in. We gaan vanavond met zijn vieren eten.
Ik hang de kleren maar op in de slaapzaal aan mijn zelfgefabriceerd lijntje. Om half 8 hebben we afgesproken bij de supermercado. Ik eet een soort paella maar dan met noedels i.p.v. rijst en zonder vis. Otto en Elisabeth zin alletwee.. Aussiedler. Hun ouders zijn na de Tweede Wereldoorlog meegenomen naar Rusland. Ze zijn alletwee in Rusland geboren en opgevoed en in de 70er jaren naar Duitsland gekomen. Zij verblijven in het vroegere klooster en dat is een prima herberg.

Geschreven door Caminotoon