De gite van gisteren was heel goed, modern met veel wc's, douches, wasbakken etc. Ook het eten was prima. Henri belde rond 5 uur nog even om te horen hoe het gaat. De hartklep vervanging bij Annemieke is uiteindelijk doorgegaan en het effect is duidelijk merkbaar.
Daarna bel ik naar huis, dan is de verbinding plotseling slecht, een keer of 4 valt hij weg. Dat is niet alleen bij mij het geval, meerdere mensen lopen rond op zoek naar verbinding. Een ander nadeeltje is dat de gite bij een boerderij ligt op sommige plekken buiten stinkt het nogal.
Om 10 over half 8 vertrek ik samen met Eric en Francien. In het begin is het weer wat mistig, als we hoger komen, lopen we echt in de wolken. Een andere vrouw wil graag met ons meelopen, ze is haar wandelmaatje kwijt. Vlak voor Aroue is een splitsing, een "shortcut,",vooral bedoeld voor mensen die in de gite communal verblijven. De vrouw wil die graag nemen, wij willen gewoon de route volgen. Duidelijk is dat die vrouw liever niet alleen loopt. Eric "offert" zich dus maar op. Francien en ik hebben er een aardig tempo in, we maken volledig gebruik van de gunstige omstandigheden in de ochtend en lopen bijna steeds op asfalt. Na een uur of 3 nemen we een korte pauze, we hebben Eric ook weer getroffen. Hij stond samen met de vrouw bij de volgende splitsing. Hier kun je linksaf en een km of 2 + een steile klim en afdaling afsnijden. Omdat het nog vroeg is en je na de klim waarschijnlijk een mooi uitzicht hebt, nemen we de moeilijke route. Dan passeren we ook een punt waar 3 pelgrimroutes bij elkaar komen en waar de"stèle Gibraltar" als markering staat. Daarna volgt nog een verdere klim die in een rechte lijn naar de top van een heuvel loopt. Deze klim wordt in de gidsjes als heel vervelend omschreven. Zoals zo vaak moeten we eerst naar beneden om het riviertje over te steken. Daarna begint de klim door het bos die reuze meevalt. De Stèle stelt niet veel voor en zou je heel gemakkelijk over het hoofd kunnen zien. Ik maak er wel een foto van en van een salamander die deze keer wel blijft zitten. Vanaf de stèle kunnen we het weggetje wel zien. Ziet er inderdaad afschrikwekkend uit. Als ik er eenmaal aan begonnen ben valt het wederom reuze mee, ik begin rustig om mijn adem niet te verliezen. Ongeveer halverwege besluit ik om me zelf testen en verhoog het tempo. Ik kom boven, zonder ook maar één seconde in de problemen te komen. Francien en Eric zijn wel wat achter gebleven.
Boven staat een kapelletje, iedereen stopt daar om te eten en foto's te maken. Het is inderdaad een prachtige plek met rondom uitzicht op de Pyreneeën. Jammer dat er wat veel wolken hangen zodat niet alle toppen te zien zijn. Ik maak wel vrij veel foto's. Hopelijk geven ze een beetje een indruk van hoe mooi het er was. Toch wel een van de mooiste plekken van deze tocht.In de gite had ik een blikje tonijn gekocht. Nu ik het open heb gemaakt wil ik het het liefste helemaal opeten. Dat lukt niet, dus met enig geïmproviseer krijg ik het toch mee.
Na ruim een half uur ben ik nu bij mijn gite, waar ik me na half 3 kan installeren. Ik eet de rest van mijn tonijn maar op

Geschreven door Caminotoon