Het is pikdonker op de kamer. Als ik uiteindelijk besluit om het lampje aan te knippen blijkt het al vijf voor half 9 te zijn.
Omdat we vandaag niet zo ver hoeven en de herberg in La Pobena pas om 3 uur open gaat, maakt het nu niet veel uit.
We besluiten om de eerste 4 kilometer met de cercaniatrein af te leggen en in Portugalete te beginnen. Bij de beroemde hangbrug zullen we dan op de Camino komen.
We zijn wel handig bezig, want op het station gaan we zonder nadenken op het verkeerde perron staan, we laten daardoor een trein lopen en moeten een half uur wachten. Voor zover we uit de trein kunnen zien hebben we niet zo veel gemist, veel overblijfselen van oude industrie, drukke wegen etc.
Het station van Portugalete blijkt vlakbij de brug te liggen
Die ziet er wel apart uit, een soort bus hangt aan kabels aan een hoge stellage. Je kan als wandelaar ook met de lift naar boven en dan 50 meter boven het water oversteken. Wij hoeven echter niet naar de overkant. Het kost ons even om het beginpunt te vinden. Een man wijst ons de weg. We komen al snel bij de roltrappen waarover ik al gelezen had. De weg gaat vrij steil omhoog, maar er ligt een roltrap zoals op Schiphol. Wij maken daar natuurlijk wel gebruik van.
De markeringen in de stad zijn hier prima. Vrij snel komen we op een mooi vrijliggend fiets- met naastgelegen wandelpad. De volgende 5 a 6 kilometer lopen we daarover. Het is intussen rotweer, niet warm en miezerregen . Aukje heeft haar wanten aan en haar muts op onder de capuchon. Gelukkig wordt het ook even droog, zodat onze broeken ook weer even opdrogen. In een bar nemen we cafecon leche en twee kleine broodjestortilla. Een paar kilometer voor La Pobena zien we de zee. Bij Playa de Arena gaan we even het strand op. Dan is het nog 1,5 km naar de herberg.
Tegen half 2 komen we er aan. Er zitten al een stuk of 5 anderen. Er komen later nog zo'n man of 15 aan, veel Spanjaarden.
We zitten op stoeltjes voor de herberg,in volgorde van aankomst.
Om 3 uur staat er een hele rij aksde herberg open gaat. Iedereen stelt zich keurig in volgorde van aankomst op. Wij zijn als vijfde aan de beurt. Ik ben de eerste man en maak van de gelegenheid gebruik om snel te gaan douchen. Daarna maar even naar een bar voor een koffie en een "tinto de verano". Bij de herberg aan dit verslag gewerkt terwijl Aukje zat te lezen. Het weer is nog steeds slecht. Aukje heeft ongeveer alles aan wat ze bij heeft, maar heeft het nog steeds koud. Daarom nog maar eens naar de barvoorwat warm drinken. Intussen zijn er zeker 30 mensen in de herberg. Op internet lees ik datering de herberg in Castro Urdiales maar 18 bedden zijn. We boeken daarom maar een pension.
Om 7 uur kunnen we eten: een pelgrimsmenu voor 10 Euro, inclusief wijn. Aukje heeft intussen kennis gemaakt met Gabriele, een Duitse. Zij eet met ons mee. Het is wel gezellig, zij is alleen onderweg, heeft geen smartphone bij en belt ook niet naar huis, naar man en kinderen. Het was gezellig. Het eten was overvloedig; zelfs ik vond de wijn lekker.

Geschreven door Caminotoon