Gisterenmiddag nog even naar de supermarkt om wat dingen voor morgen te kopen. Onderweg geprobeerd Aukje te bellen, maar die is nog niet thuis, is naar de zestigste verjaardag van Henk. Het is heet bij de herberg kun je op het binnenplaatsje zonder schaduw zitten of op je bed. Ik kies voor het laatste en kan dan ook meteen naar de Giro kijken, waar 3 Nederlanders in een kopgroep van 4 zitten. Koen Bouman wint.
Om 8 uur is de gezamenlijke maaltijd. Dat wordt geen onverdeeld succes. Op gronze.com stonden heel goede recensies ook hierover. Volgens de Belgische meisjes heeft de hospitalero veel Camino's gelopen en er boeken over geschreven. Heeft dit huis gekocht om bij de Camino betrokken te blijven. Eerlijk gezegd viel het mij wat tegen, wel wat bekende dingetjes " een welkomstcadrautje ( een leren medaillon aan een touwtje) na het eten mocht iedereen een spreuk uit een doos pakken daar werd voor de rest ook niets mee gedaan (Ik had verwacht dat je die voor zou moeten lezen en/of er commentaar bij zou moeten geven. Mijn spreuk ,(alles wat moet gebeuren zal gebeuren (wordt al voorbereid) is zo'n waarheid als een koe dat het nietszeggend wordt, terwijl het "diepzinnig" bedoeld is. Hij schept ook het eten op zegt steeds "geen haast rustig aan" maar intussen kan het hem niet snel genoeg gaan. Omdat een van zijn hulpjes veganistisch is, is de hele maaltijd nu vergaan. Dat vind ik vreemd, al maakt het mij persoonlijk niet zo veel uit. Een voorstelrondje zit er ook niet in, maar dat snap ik in dit gezelschap, meer dan de helft is Nederlandstalig, verder is er ook nog een ZuidKoreaan, die geen andere taal lijk te spreken. En dan is ook nog een Nederlandse vrouw die wel heel erg aanwezig is en dat niet bepaald op een leuke manier.
Het ontbijt stelt ook niet voor, koffie, wat droge koekjes. Ik eet wat eigen koekjes die ik al een dag of 10 mee sleep. Ik doe 15 € in de donativobox ( blijf dit een probleem vinden) Om kwart over 7 vertrek ik, er zijn flinke regenbuien voorspeld, dus die wil ik zo lang mogelijk vermijden. Ik loop gelijktijdig aan met een Italiaans paar. Gisteren liepen we ook gezamenlijk weg uit het dorp voor Tabara. De man leek er een soort wedstrijdje van te maken, bleef vlak achter me lopen, zijn vrouw bleef wat achter. Hij kan waarschijnlijk net iets harder dan ik, dat blijkt nu wel. Toch moet hij af en toe op zijn vrouw wachten. Veel punten van de wandeling herken ik nog wel. Het pad loopt steeds tussen bomen door, ook de witte bloemen zijn overdadig aanwezig ( volgens planner zijn het waarschijnlijk cirrusrozen,) De eerste uren duidt nog niets op regen, tegen half 10 zie ik de wolken boven de bergen steeds donkerder worden.
Af en toe zijn er wat gemakkelijke hellingen, de paden zijn grotendeels makkelijke kuierpaden. Bij een splitsing waar ik vorige keer rechtdoor ging ga ik nu rechtsaf, het pad rechtdoor is langer maar loopt via een dorp met een bar. Ik hoef geen koffie en neem vanwege de dreigende regen sowieso liever het korte pad. Bij een kerkje stop ik even om het gisteren gekochte blikje cola en wat plakjes kaas te verorberen. Vaag herinner ik me dat ik ergens een soort zandafgraving van rood zand tegen moet komen. Keurig in het geluid staan de populieren herken ik ook meteen Tegen half 12 zie ik Santa Croya opdoemen, even voor twaalven ben ik bij het winkeltje, ik koop weet fruit en een koude cola. Als ik binnen ben, begint het te regenen, de laatste 2 km loop ik alsnog door de regen. Als ik aankom zijn er al wat mensen o.a. de Zuid-Korea en, die vannacht na 4 uur heel vervelend met en zijn rugzak begon te rommelen.
Het is nu net twee uur geweest en de herberg lijkt vol , er kunnen nog wel wat matrassen op de grond gelegd worden. Officieel zijn er 13 plekken.

Geschreven door Caminotoon