We hebben gisteren met 5 man samen gegeten: Pernille, de twee Belgen (Laurent? en France) en nog een Fransman die naast mij op de kamer ligt. Het was wel gezellig, al liep de rekening iets hoger op dan verwacht. Er zaten wat wijnliefhebbers aan tafel, we hebben 2 flessen gekocht. ( Het gesprek kwam ook even op bieren, toen bleek dat het bier van de abdij in Vleeteren zelfs in Denemarken bekend is en door de plaatselijke wijnhandelaar soms opgehaald wordt. Pernille heeft een keer een flesje gekocht, ik weet niet precies wat zij ervoor moest betalen)
Vannacht heb ik goed geslapen. Ik kon het vanmorgen vrij rustig aan doen, ik hoef maar 16 km. Om kwart over 8 ben ik vertrokken. Het eerste stuk gaat wat moeizaam, ik heb wat stijve benen. Na een paar km gaat het al beter. Dan ga ik weer het plateau op, ik moet nog een paar honderd meter omhoog, en kom over het hoogste punt van de hele route (1324 meter) In het begin haal ik Pernille in, ik ga al snel alleen verder, haar tempo is veel te laag voor mij. Het plateau blijft prachtig, de kleuren, het lichtspel vanwege de verspreide wolken, de mooie koeien, waarvan vooral de witte cirkels om de ogen opvallen. Opvallend is dat ik niet zo heel veel vogels hoor of zie, m.n ook weinig roofvogels, die zou je op zo'n vlakte toch wel verwachten. Gisteren zag ik er wel een met een rode onderkant. Helaas bleef hij te ver weg om hem op de foto te kunnen zetten. Ik heb weer redelijk veel foto's en een filmpje gemaakt, hopelijk komt er iets van over. Het pad is daarbij niet bepaald aangenaam, het pad is wel redelijk breed, maar "opgedeeld" in smalle sporen, met vaak losse keien of schuine stenen. Ik kom nog wel wat mensen tegen. We lopen over privé terrein, moeten regelmatig door hekken, die zorgvuldig gesloten moeten worden. fietsers en mensen met honden mogen er niet door en moeten de weg volgen. Na ruim 2 uur kom ik aan in Aubrac, waar ik een koffiepauze neem,ik neem zelfs 2 koffie. Als ik na een half uur weer buiten sta, komt Pernille aan. Dat valt mee ik had haar redelijk snel een heel stuk achtergelaten. Een paar honderd meter tref ik de rest van mijn gezelschap van gisterenavond. Ik ga alleen verder. Na een paar honderd meter omhoog over de weg begint de afdaling naar St Chely, ik hoef nog maar ongeveer 7,5 km. Dat worden echter tamelijk vervelende. Ik ga steeds meer door het bos, dus weinig uitzichten. Het pad is echter dermate slecht, dat ik mijn aandacht bij de plaatsing van mijn voeten moet houden : boomwortels,
losse keien, schuine stenen, hoge afstapjes, losse troep. Dit alles nog verergerd doordat sommige plekken in de schaduw en andere in de zon liggen. Kortom over zo'n pad ga je naar beneden niet veel sneller dan naar boven en kost het evenveel energie. Een paar keer denk ik erover om even te stoppen, maar loop toch maar door, wil de ellende achter me hebben. Ik maak een paar onvermijdelijke kleine schuivers, maar blijf makkelijk op de been. Bij een schaduwplekje stop ik toch maar even om wat te drinken. De gite ligt even voor het dorp, maar gaat pas om een uur of 3 open. Er staan wel een paar stoelen dus eet ik mijn gisteren gekochte sandwiches en begin aan mijn verslag.
Tegen drieën loop ik even naar het dorp dat is een stukje naar beneden. In een bar neem ik een glas bier van de tap en moet 3,50 betalen. Ze merken dat ik dit nogal duur vindt en zeggen dat ik wel echt "artisanaal" bier heb. De volgende keer dat ze me vragen wat voor bier ik wel zeg ik gewoon ,:'le moins cher". Een wandelaar die net aankomt heeft blijkbaar ook dorst en bestelt er meteen twee. Ik loop terug naar de gite, het paadje ernaartoe is niet zo lang, maar wel pittig. Vanavond ga ik maar niet meer naar het dorp. Als ik terugkom staat Pernille voor de gite; ik dacht dat zij in een andere gite sliep. Zij heeft het bordje van de gite gemist en moest dus terug omhoog lopen.

Geschreven door Caminotoon